Op de Mechelse Veilingen zijn vrijdag de eerste Flandria Sweet Pink tomaten verhandeld. Dat zijn rooskleurige tomaten van Japanse origine.
De Flandria Sweet Pink werd aan een kwaliteitstest onderworpen door topkoks en werd geprezen om de smaak, de kleur en het vruchtvlees.
Is het prijzen om de smaak, de kleur en het vruchtvlees een bewering van de topkoks of van de producent die er de topkoks buiten hun weten bij betrekt?
Gimy, heb je zelf al geproefd? Want met de meeste tomaten die uit serres komen is het meestal huilen met de pet op.
Oh!, ze zijn zo mooi van vorm en van kleur maar eens je mes erdoor gaat krijg je niet het minste aroma van een goeie tomaat in je neusgaten of lekkere smaak op je tong. De bestsmakende zijn tot nader order de onregelmatig van vorm en kaliber zijnde tomaten.
Ik ga ze zeker testen als de prijs wat zal gezakt zijn. Tenzij de producent ervan mij als testpersoon een kilootje of twee ter beschikking wil stellen. Ik zal ze zoals het hoort voor een goede amateurkok met alle égards behandelen.
We wachten op jouw verslag, hier op de Blog.
En ik dacht dat tomaten die onregelmatig van vorm en kaliber zijn linea recta werden vermalen tot tomatensap of tomatenpuree, wegens niet verkoopbaar.
Ik heb die belofte alleen gedaan als men mij die tomaten gratis aanlevert à rato van twee kilogram om ze te testen op een noemenswaardige manier.
En nog iets anders Gimy is dat als je op vuilniskardagen langs Italiaanse restaurants passeert, je steeds grote lege tomatenblikken van 3 à 5 liter in hun huisvuil ziet pronken. Conserventomaten worden inderdaad van die onregelmatig gevormde nachtschadigen gemaakt. Er zit dus meer smaak in en dat weten onze Italiaanse chefs ook wel.
Het is trouwens beter conserven te eten dan groenten die als winkeldochter hun versheidsgraad al lang gepasseerd zijn.
En als Roger Kokken mij bijtreedt in kwesties van koken en eten dan ben ik tamelijk zeker van mijn zaak. Als je in één of ander warenhuis van de stad of omgeving Roger tegenkomt en je kan een blik (daarom nog geen tomaten) werpen in zijn winkelkarretje dan weet je meteen dat je te doen hebt met een mens die zijn gerechten en zijn groenten kent. Ik zag hem donderdag ll nog in volle doen in de Carrefour van Zemst en moest vaststellen dat ten huize Kokken, "Lucullus weer zou dineren bij Lucullus". Sorry Roger maar winkelkarretjes zijn nog steeds decapotabele voertuigjes.
Dat van die conserven, die beter zijn dan die "versen" uit de winkel, was mij ook reeds lang bekend. Maar dat Bloggers snuffelen in de winkelkarretjes van andere Bloggers... dat is een nieuw gegeven !
Gelukkig is er geen smijt-en gooiwerk van gekomen met tomaten rond de Carrefour in Zemst. Alhoewel... het zou leuke foto's opleveren voor de Flickr-website !
:-D
Een snuifke peper en zout op een ferme schijf Boenkers en dat tussen een boterham, een echt feest!
Of zonder dat allemaal zomaar 1 Bonker weggeritst van een kar op de veiling en zo het mondje in!
Alleen al voor dat laatste zou ne mens 50 jaar jonger willen zijn en travakken op de veiling als "jobstudent"!
Is dat Mechels of ne Mechelse Term of gewoon een woord voor tomaten in het Brabants Dialect ?
Want na wat googlen, wordt ge helemaal bonkers !
:-D
We hebben weer wat bijgeleerd.
:-)
Ik denk Jos dat iedereen die na een intensieve training van twee uur langs de verse groenten en fruitkisten passeerde in de Mechelse groentenhalle daar met zijn zwetende fikken moeilijk kon afblijven.
En zo als in Van Alphen's gedicht van 'Jantje en de Pruimen die dat ventje zag hangen' mistte men in al die overvloed aan gezond voedsel "één, twee pruimen niet".
Wij waren - en jij en zovele gebruikers van de sportvelden in de Groentenhalle hoorden daar ongetwijfeld ook bij - waren geen hooligans die de waren van de leden van de Vrije Mechelse Groentenmarkt enige schade zouden hebben berokkend. We wisten tot hoever we mochten gaan. Alles bleef zéér beperkt en de 'boeren-telers' heb ik nooit horen morren over enig wangedrag ten overstaan van hun waren waarover Simonke met een hier en daar falend Argusoog moest waken.
Eigenlijk konden wij onze vrienden en kennissen er op wijzen wat ze de volgende dag of week met een gerust hart bij hun groentenwinkel konden kopen. Wij deden dus aan een bepaalde vorm van publiciteit voor de Mechelse perkozen en fruittelers.
Proficiat Pitzemburg!!!
Enkele dagen geleden zag ik ne winkelende Mechelaar wegrijden van de Match, met op zijne velo zo een plooibaar plastieken kist onder zijne snelbinder.
Die kist zat vol met etenswaren en wat hij inderdaad miste was... een afdekzeil. Een goed idee om zijn tomaten droog te houden !
:-D
:-D
(bron: van Dale woordenboek)
Dus voor mij geen boenkers, liever de echte langwerpige of rood/groene "pommodori" uit het zuiden.
Wat tomaten betreft moet ik echter wel toegeven dat er de laatste jaren gelukkig is terug gekeerd van de opgeblazen smakeloze exemplaren van pakweg 10 jaar geleden. Ik kies meestal voor trostomaten. Meer smaak, maar ook hier, of dat nu watergekweekte of volle grond exemplaren zijn kan ik niet vaststellen.
Ik sluit me aan bij wat de "groenen" al eens aankaarten. Waarom moeten typische zuidergroenten in's hemelsnaam bij ons onder glas en op water gekweekt worden als je veel betere groenten uit het zuiden kan halen? De slechtste tomaten die ik ooit gegeten heb waren Hollandse tomaten die mijn vrouw ooit kocht in... Spanje. Niet te vreten. Gelukkig zijn we daardoor niet gescheiden :-) Maar mijn vrouw eet geen rauwe tomaten, ik wil dat dus door de vingers zien, maar (raar maar waar) haar tomatensaus, tomatensoep en in olie met look en uien opgelegde rauwe tomaten zijn uitstekend.
Smakelijk
Belgische/Nederlandse tomaten zijn aan ons ook niet besteed, áls er al tomaten op tafel komen zijn het Spaanse. Maar dan eigenlijk alleen kerstomaten.
Ik ben zelfs gestopt met zelf tomaten kweken, het was dan wel volle grond, maar de smaak kon niet op tegen de zongerijpte zuiderse tomaten.
Ik volg dus Roger, maar meestal doe ik er nog wat verse look bij ( uitgeperst of in kleine stukjes gesneden) en wat basilicumblaadjes.
Ruim goeie (extra vergine) olijfolie er op en soms, naargelang mijn goesting, een beetje balsamico azijn. Dus meer olijfolie dan azijn, soms helemaal geen azijn. Maar gewone wijnazijn of zo is ook geen probleem.
Ik geef in de vlucht nog een lekker, doodgewoon sausje voor op gegrillde vis erbij.
Meng onder goede olijfolie, wat peper en zout een beetje vers citroensap,gesnipperde of geperste look en wat verse peterselie en laat dat een uurtje trekken en giet dat over je visje. Een typisch Italiaanse(?) maar ook zuiderse saus.
Smakelijk