Onlangs las ik een liefdesgedicht van een mechels meisje...


"Mijn hert heeft altijd verlanghen..."

 

Leest u even met mij mee?

Mijn hert heeft altijd verlanghen
Naar U de allerliefste mijn,
Uw liefde heeft mij ontfanghen
U eighen will ick zijn.

Vooral de werelt ghemeene
So wie dat hoort oft ziet
Hebdy mijn hert alleene
Daerom lief en begheeft mij niet.(*)


(*) laat me niet in de steek.

jawel, dat mechelse meisje is ons aller Margareta van Oostenrijk
('magrit' voor de intimi)



Ondanks haar franse opvoeding bleek ze het nederdiets toch machtig te zijn.
Dit gedicht heeft ze geschreven naar aanleiding van de dood van haar echtgenoot hertog Filibert II van Savoye.

Als u goed kijkt, dan ziet u dat ze weemoedig glimlacht bij het horen van deze mooie woorden...
Margereta was een sterke vrouw, stérk genoeg om haar gevoelens te durven uiten.

Laten we Margareta 's voorbeeld volgen, in poezie of proza.
Laat de gevoelens van de mechelaars, de gevoelens van Mechelen worden.
Beschrijf je liefde. Liefde voor je medemens, liefde voor je stad....
Toon dat kloppend mechels hart !