(Bron Nieuwsblad)
MECHELEN - Er komt schot in de restauratiedossiers van twee beschermde panden. De gevels van café de Sotscop en die van de Grote Zalm, worden binnenkort gerestaureerd. 'Een mooie zaak', zegt Jean-Pierre Jacobs, eigenaar en uitbater van de Sotscop.
(foto: Jan Smets - 'de Grote Zalm')
De eigendomssituatie van de Sotscop is heel bijzonder. Omdat het pand, de originele naam is Het Hemelrijck (16de eeuw), zo'n belangrijke bouwhistorische waarde heeft, besloot het stadsbestuur al in het begin van vorige eeuw om de voorgevels te kopen. Jean-Pierre Jacobs is sinds 1999, eigenaar van de rest van het gebouw. 'Maar omdat de stad eigenaar is van de gevel, mochten wij daar niks aan doen', zegt hij. 'Wij zijn al jaren vragende partij voor een restauratie. Er vallen nog geen brokstukken naar beneden, maar het mocht toch niet al te lang meer duren, zandstralen is al niet meer aan de orde.'
(foto: Jan Smets - 'de Sotscop')
De gevel is vooral aangetast door vervuiling waardoor de natuursteen zeer broos is geworden. 'De restauratie zal wellicht een hele tijd duren', zegt Jacobs nog. 'Het pand komt dan wel in de steigers maar daar heb ik geen probleem mee. Het enige wat ik heb gevraagd aan de stad, is om een doek voor de stellingen te spannen met een afbeelding van het pand. De klanten moeten toch weten dat de zaak open is.' Voorlopig is de eigenaar nog niet gecontacteerd.
Het tweede pand dat op de lijst van dringende restauraties staat, is 'In den grooten Zalm', gebouwd tussen 1500 en 1535. De renaissancegevel is zeer merkwaardig en staat geboekstaafd als een eerste voorbeeld van de klassiek geïnspireerde renaissance in België. De voorgevel is heel erg vervuild, aan de top begint hij te schilferen.
(...)
Voor de beide restauraties kan de stad tot 88procent aan subsidies krijgen van de Vlaamse overheid.
Historische panden snakken naar restauratie
Door peter geplaatst op 16 oktober 2007
met categorie:
De voorstellingen gingen door in het bovenzaaltje, waar maar enkele tientallen zitplaatsen waren.
Later verhuisde het gezelschap naar de Molenstraat (nu Thaborstraat), daarna naar de Oude Brusselstraat en tenslotte de Hanswijkstraat, waar nu 't Arsenaal huist, de opvolger van het MMT.
Het café-foyer was uitzonderlijk versierd met een enorme muurschildering van ettelijke meters lang van de hand van Jan De Winter, een surrealistisch kluwen van mensen en vreemde figuren. Ik weet niet of die schildering bewaard gebleven is. Het was alleszins de moeite.
In huis Hemelrijck zag ik toen het stuk ' het regent in mijn huis' en iedere toeschouwer kreeg in de loop van het stuk een paraplu aangereikt om zo met geopende plu het stuk verder mee te 'beleven'. Dat ogde toen ultramodern. In de molenstraat heb ik dan een stuk ( ik ben, de naam kwijt ) meegemaakt waar men voor de gelegenheid kamionladingen zand had aangevoerd. Het publiek nam dan plaats in strandstoelen in het zand rondom de spelende acteurs! Reuze.
Het zaaltje waarvan sprake lag in de toenmalige Molenstraat, nu Thaborstraat, komende van de Melaan aan de linkerkant.
Dat was in de periode dat de E10 (nu E19) aangelegd werd. De gebroeders Vereth waren toen werkzaam op het Ministerie van Openbare Werken (Minister Desaeger - Mechelaar)en moesten de bezoekers (verenigingen allerhande) rondleiden op de werf van de autostrade. Achteraf werd er gegeten bij "Den Blauwe - Salons Coosemans" in de Coxiestraat om dan af te zakken naar de Molenstraat (MMT) en vergast te worden op een voorstelling met Della Bosiers.