(foto:Jan Smets -
enkele maanden geleden stonden kantklosjes in de kijker, als voorwerp van de maand, in de schatkamer van het Erfgoedcentrum Lamot - het gekloste 'lapje' is niet Mechels - daar deze aan de meter werd geklost, en niet rond...)

Het onderwerp is niet sexy...
Het spijt me...
Het gaat NIET over politiek...
daar wordt op andere terreinen al voldoende over 'geklapt' deze dagen...
Ik ken nagenoeg NIETS van het onderwerp...

En toch wil ik het heel even in de aandacht brengen.
Waarom?
omdat wij Mechelaars best trots mogen zijn op deze oude kunstvorm,
én omdat de Mechelse kant ooit werd beschouwd als de' koningin der kanten'!
Het was een zéér gegeerd en kostbaar verzamelartikel.
Daarom dus...

Kantklossen is anderzijds toch terug in trek - zowel bij jong als bij oud.
Zélf zie ik me nog niet in de weer met kantklosjes ;-), maar OK...

Mechelse kant wordt wereldwijd nog steeds hoog in het vaandel gedragen.
Harry Vermeir en José Tonnoeyr uit St.-Kat.-Waver schreven onlangs een boek hierover.
Het resultaat mag er wezen: na jarenlange research ligt het werk momenteel in de rekken bij In en Uit, aan de prijs van 15 euro.
(100 pagina's - 66 illustraties, waarvan 17 in kleur).
De auteurs kunnen gecontacteerd worden via onderstaand mailadres:
h.vermeir@tiscali.be

Mechelse kant is een kantsoort die geklost wordt zonder naalden.
Hij staat bekend als de moeilijkste en duurste vanwege de hoge kwaliteit.
Niet iedereen was in staat een stuk Mechelse kant te vervaardigen.
Soms moesten de kantwerksters voor een paar centimeters enkele dagen klossen.
Een héle 'klus' dus...
Wegens de daaruit vloeiende hoge kostprijs, kon niet iedereen zich deze kant veroorloven.
Daarom werd hij vaak geschonken aan vorstinnen als relatiegeschenk.
Vandaag wordt de Mechelse kant nog zelden geklost - maar des te meer wordt hij over de héle wereld nog gretig verzameld.

In 2000 richtte José, schrijfster van het boek, samen met Bertje Van Looy, een kantgroep op: het Etterjefke.
In de Beiaardschool wordt er maandelijks samengekomen.
Er wordt uiteraard aan klossen gedaan - maar er worden ook regelmatig demonstraties gehouden.
De naam 'Etterjefke' staat voor 'harder werken'.
Deze naam is al héél oud.
Een 'etterjefke' is folkloristisch van belang.
Het werd gebruikt voor polsboorden en voor kragen van hemdjes.

Zoals ik reeds schreef, wordt de Mechelse kant dus zonder naalden geklost.
Het was meterskant, en kon niet rond worden gemaakt.
(in tegenstelling tot de Brugse kant bvb.).
Het grondwerk van Mechelse kant is een zeshoekige tralie, dat 'ijsgrond' wordt genoemd.
Rond 1700 heeft elke kant een plaatsnaam meegekregen. Hoe minder grond, hoe verder weg je in de tijd gaat en omgekeerd.
De gewone kantklosser verdiende niet veel, maar de tussenpersonen verdienden schatten aan deze uitzonderlijke en dure kantsoort.

Ambacht of Kunst?
Het doet er niet toe.
Maar het is fijn dat er mensen zijn die dit stuk geschiedenis van Mechelen in de aandacht willen brengen en houden...
Daarom ook geef ik hen met deze 'kanttekening' graag een podium!