(foto's: Jan Smets)

Het gezellige, wat 'rommelige' Zennegat is wellicht één van de meest merkwaardige en pittoreske plekjes van onze stad - geliefd bij wandelaars en fietstoeristen die er graag pauzeren in dat heerlijk bruine cafeetje waar de tijd bleef stil staan.  Deze uithoek van Mechelen ademt pure poëzie.  Eeuwenoud is deze negorij gelegen aan de oevers van Dijle en Zenne.  Toen de Leuvense vaart in 1753 werd ingehuldigd won dit knooppunt aan belang.  Nochtans had het graven van dit kanaal verregaande gevolgen voor het toen nog erg landelijke Battel.  Het werd hiermee in twee delen gescheiden.  Maar of de Battelaars, en bij uitbreiding alle Mechelaars, veel in de pap zouden te brokken gehad hebben, is maar zeer de vraag.  Inspraak kregen de Mechelaars niet.  Opdrachtgever was immers Leuven...

(foto boven: Jan Smets. Portretten: Guy Foqué; vlnr. Etienne Mylemans, Jan Dellaert en Arthur Reijnders)

Het is één van de merkwaardigste, kleurrijkste en pittoreske plekjes van onze stad.  Geklemd ligt het tussen de Leuvense vaart, Dijle en Zenne: een verre uithoek van Battel, op een boogscheut van Heffen en grenzend aan het prachtige natuurgebied Den Batteleir. Het Zennegat: plek van onwaarschijnlijke verhalen - van ware geschiedenis tot pure legendes.  Een wat rommelige negorij, geliefkoosde stek voor wandelaars en stopplaats voor tal van fietstoeristen.  Het Zennegat: nostalgische pleisterplaats en vleesgeworden mijmering in de plooien van een stad.  Vooruitgeschoven grenspaal in dit waterrijke stukje land waar Mechelen héél ver weg lijkt.  En gisteren had er een wel erg jolige reünie plaats in het enige overgebleven cafeetje in dit magische oord.  In café Zennegat kwamen ze samen: een wat uitgedund groepje met karrevrachten herinneringen in hun kielzog.  Ooit stonden ze hier aan de tapkraan.  En zoals één van hen, Etienne Mylemans het gebeuren zo treffend omschrijft: "We werden meegenomen in een maalstroom van maffe verhalen die mekaar kriskras doorkruisten. Een prettig gestoorde bende, die zich onderdompelde in de chaotische geschiedenis van het Zennegat van de laatste 50 jaar..." .  Ze waren er samengekomen op uitnodiging van de huidige cafébaas Jan Dellaert.  Kom: zet je erbij. Op één van de ouwe krukken met een glas schuimend bier...

Zondagmorgen. Het regent niet, af en toe breekt de zon door de wolken. De temperatuur is perfect voor een flinke wandeling. "Meer bewegen" had de dokter gezegd, toen hij een paar maanden geleden diabetes vaststelde. En zo is Maxima in ons leven gekomen. Een zwarte lieverd van 42 kilo. In het asiel had ik de rustigste hond uitgezocht. Chris was eerst een beetje geschrokken toen ze zag hoe stoer onze zwarte huisgenoot eruit zag, maar toen ze ondervond hoe goed Max luisterde en hoe voorzichtig ze zelfs met een ziek poesje omging, was ze gauw overtuigd.

Dreigende 'spektakellucht'...
De Dijle nabij het Zennegat...
Een foto met dramatische zeggingskracht - daarom dus: 'foto van de dag'!


(foto: Erroba)

Bravo!!