(foto: Jan Smets - Ng Sauw Tjhoi)

Nu de zomerse helderheid plaats heeft moeten ruimen voor steeds sneller donker wordende dagen met regen en wind en vallende bladeren worden we misschien wat sneller overvallen door weemoedig makende herinneringen.  Het is ook in dit seizoen dat we binnenkort weer net iets meer denken aan onze dierbare overledenen.  De maand november staat zowat in het teken van het eerbetoon aan overledenen.  Los van welke religieuze of filosofische we ook mogen aanhangen: het is een gemeenschappelijk herkenbaar gevoel.  Ook bij 'nieuwkomers' in onze stad.  Welcome in Mechelen zet hieromtrent een boeiend project op poten...  Ik leg m'n oor te luisteren bij Ng Sauw Tjhoi, coördinator van deze werkgroep:

Uit eigen ervaring besef ik dat het een noodzakelijk iets is om hierrond info te verschaffen.  Velen zitten immers met vragen.  Welk zijn de interculturele verschillen en gelijkenissen?  Hoe zit het met rituelen?  Kan ik begraven worden zoals ik zelf wil, of...hoeveel kost een repatriëring?  Daarom hebben we twee info-avonden opgezet rond ongeneeslijk ziek zijn en sterven in België.  We willen de verschillende woorden en begrippen die in ons land worden gebruikt rond deze onderwerpen uitleggen en de vragen met respect beantwoorden.  Inderdaad... een niet zo evident project - maar wel noodzakelijk.

Ze gaan door op woensdag 30 oktober en woensdag 27 november (telkens om 19u30) in het Vrijzinnig centrum De Schakel, Steenweg 32.

  (foto's: Jan Smets)

Uiteraard wil ze met haar leuke actie flink wat centjes verzamelen voor 'Welcome in Mechelen' - de organisatie die in 2016 werd opgestart door geëngageerde Mechelaars die de handen uit de mouwen willen steken voor asielzoekers, (erkende)vluchtelingen en nieuwkomers om hen op een warme en menswaardige manier te ondersteunen in hun nieuwe (tijdelijke) stad.  Sociaal bewogen als ze is kwam Lieve Daem op het idee om haar verzameling blikken dozen te koop aan te bieden in het toffe authentieke snoepwinkeltje 'Langen Asem' van Jelte Pieter Dijkstra in de Katelijnestraat 12.

Maar het gaat om méér!  Het verhaal van de blikken dozen wil mensen triggeren.  Het wil de werking van Welcome in Mechelen bekend(er) maken en misschien doet het Mechelaars bewust worden over het feit dat we het niet zo slecht hebben als we kijken naar het lot van vele vluchtelingen.  Niemand verlaat z'n land voor z'n plezier.  "We hebben een warm bed, een bad, voldoende voedsel en drinkbaar water en hebben niet te maken met oorlogsgeweld. Velen kennen dit geluk niet en vluchten voor dit geweld, voor een veranderend klimaat of om economische redenen..."

Deze namiddag had ik een boeiende babbel met de sympathieke praatwaterval Lieve in het winkeltje van Jelte.  Jelte runt 'Langen Asem' sinds een tweetal jaar.  En hij kan méér dan aardig verstoppen dat hij afkomstig is uit het 'hoge Noorden'.  Je merkt amper een accent.  Tof om te merken hoe Lieve en Jelte mekaar vonden, en hoe ze samen hun schouders zetten onder dit initiatief.  

(foto's: Jan Smets)

Ng Sauw Tjhoi van Welcome in Mechelen vindt de eindbalans bijzonder positief.  De opkomst overtrof zijn verwachtingen.  Onze stad telt zowat 138 nationaliteiten en niet minder dan 71 van hen waren vertegenwoordigd op de binnenkoer van ons stad om aardappelen te schillen, tot frieten te snijden...en te verorberen.  Dit toffe en verbindende initiatief in het kader van de jaarlijkse UNO World Refugee Day, kan dus als geslaagd beschouwd worden.  Burgemeester Bart Somers kreeg het eerste puntzakje aangereikt door zangeres Slongs die van ongs, die post had gevat in het frietkot.  Wat hem meteen de grappige repliek ontlokte dat vandaag 72 nationaliteiten verenigd waren in Mechelen - daar hij Antwerpen waarvan Slongs (die tussen haakjes Griekse roots heeft) afkomstig is,bij het eindcijfer optelt... Het feest barste nu helemaal los en diverse optredens versterkten de sfeer van deze als zeer positief ervaren zomeravond...

(foto: Jan Smets.  Ng Sauw Tjhoi en Paul Schrijvers)

De eindsprint is ingezet!  En in deze laatste rechte lijn naar vrijdag 21 juni wanneer de recordpoging zal ondernomen worden, zijn Ng Sauw Tjhoi, coördinator van Welcome in Mechelen en woordkunstenaar Paul Schrijvers, op stap om nog méér Maneblussers van welke origine dan ook, warm te maken om mee te doen met dit verbindend internationaal initiatief.  Want het gaat natuurlijk niet zomaar om gewoon maar met velen aan de friteuse te gaan staan.  Neenee: in Mechelen proberen we het wereldrecord te breken om met zoveel mogelijk diverse Mechelaars van alle mogelijke nationaliteiten samen te werken aan dit leuke project.  Het MOET lukken!  Al heel wat Maneblussers zijn nu al wild enthousiast, maar toch: nog steeds wordt gezocht naar inwoners van nationaliteiten die zich nog niet hebben aangemeld...

  (foto's: Jan Smets)

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig, doorliep ik er nog een aantal stages in mijn opleiding tot verpleegkundige.  Het toenmalige OLV-ziekenhuis aan de Zwartzustersvest was toen relatief nieuw.  Van OLV-ziekenhuis tot Dodoensziekenhuis en nog later Sint-Maartenziekenhuis: in al die jaren veranderde er veel.  Nu staat het gebouw leeg.  Het ziekenhuis is zoals je weet verhuisd naar een nieuwe locatie.  Op één grote campus verenigt het grote Sint-Maartenziekenhuis nu de afdelingen van de Leopoldstraat, de Zwartzustersvest en Sint-Norbertus Duffel.  Het leegstaande ziekenhuis wordt binnen afzienbare tijd omgeturnd tot woon-en zorgcentrum.  Het Hof van Egmont zal hier een nieuwe adem krijgen.  Maar in de tussentijd nam onze stad het initiatief om hier tijdelijk noodopvang te voorzien voor asielzoekers.  Morgen, donderdag, worden de eerste 18 mensen verwelkomd.  Dit getal wordt gaandeweg opgetrokken tot 180 personen.  "Op die manier zijn wij trouw aan de waarden en de geschiedenis van Mechelen, een stad van rechtvaardigheid en menselijkheid", dixit burgemeester Bart Somers.

(foto's: Jan Smets)

Deze namiddag had kardinaal Jozef De Kesel een wel heel bijzondere en hartverwarmende ontmoeting met een aantal vluchtelingenfamilies die in Mechelen verblijven.   Om 15 uur bezocht hij het Belgradehuis in de straat-met-die-naam waar hij in een heel gemoedelijke sfeer het gesprek aanknoopte met deze mensen en een groepje vrijwilligers van 'Welcome in Mechelen' - een netwerk van geëngageerde burgers - in 2016 opgericht - die de handen uit de mouwen steken voor asielzoekers, (erkende) vluchtelingen en nieuwkomers.  Samen met hen klonk hij op het nieuwe jaar en sprak er de hoop uit op een betere toekomst.  Aan tafel zaten ondermeer een orthodox, een moslim-en een Koerdisch gezin uit Syrië.  Maar daarnaast namen ook enkele vluchtelingen uit Sudan, Afghanistan, Irak en Somalië deel aan het gesprek...

                 (foto's: J.Smets)

Het feest om de eerste verjaardag van Welcome in Mechelen in de verf te zetten werd een voltreffer van formaat!  Ruim 280 koppen werden geteld in het Olivetenhof.  En het werd écht wel een multicultureel feest.  Niet minder dan 21 verschillende nationaliteiten waren aanwezig, van Syrië tot Erithrea, van Irak tot Marokko, van Somalië tot Palestina.  Wat nog mooier was was het feit dat iedereen spontaan bij mekaar aanschoof om vaak heel geanimeerde gesprekjes te voeren.  Prachtige dwarsverbindingen! We  ontdekten dat we dezelfde dromen en zorgen delen - wat ook onze achtergrond is - dat we voor onze kinderen een mooie(re) toekomst wensen en dat we een allen een veiliger en warmere wereld willen waar het goed is om samen te lezen.  Kortom; het werd een grensverleggend en hartverwarmend feest dat iedere aanwezige nog lang zal heugen...    Eén van de ontroerendste momenten was het korte optreden van de 16-jarige Djellza Berisha, het Mechelse Kosovaarse meisje dat de laatste maanden niet uit het nieuws te branden was.  Zopas kreeg ze het verlossende bericht dat ze een verblijfsvergunning krijgt... Ze deed geen uitspraken over haar situatie.  Maar met een mooie warme zangstem wist ze de zaal stil te krijgen.  Muziek zegt meer dan woorden.  Als ze dan ook nog eens 'We shall overcome' zong, kreeg ik een krop in de keel. Ik was wellicht niet alleen...

(foto's: Jan Smets)

Waar de politiek misschien faalt kan de modale burger het verschil maken... Zoveel is duidelijk.  Het werd nog duidelijker na de boeiende gespreksavond in 't Arsenaal die georganiseerd werd door Welcome in Mechelen.  Wat doet vluchten met kinderen?  Hoe ga je om met hun kwetsbaarheid, trauma's..? Enne: welk antwoord geef je op de meer dan prangende vraag 'Maken we beweging voor een Belgische versie van het kinderpardon?'.  Regularisatie na een periode van integratie?  De theaterzaal zat afgeladen vol.  Méér zelfs: nog een twintigtal mensen dienden de avond te volgen op een groot scherm via live-stream in een andere zaal.  Het moet gezegd: het thema weet te beroeren...

Als taal, oorsprong, gezindte en kleur plots geen rol meer spelen is de medemens waarschijnlijk aan het voetballen. Een gemeenschappelijk raakpunt zoals sport doet (wereld)burgers van allerlei pluimage zonder vooroordelen het beste van zichzelf geven en hun zorgen -groot of klein- vergeten. Dit geldt zowel voor de Mechelse asielzoekers als de Mechelse politici.

Een sportief sfeerverslag van het initiatief van Welkom In Mechelen en Kristof Calvo(de voetballer).

(foto's: Jan Smets)

Het werd daar een hartverwarmend feest in het Olivetenhof.. Even leken oorlogsellende,  vlucht en de onzekere toekomst vergeten... Méér dan 120 gasten kwamen bijeengebracht door 'Welcome in Mechelen' samen: Mechelaars en mensen uit vooral Arabische landen.  Bedoeling was om nog hechtere banden te smeden en het thuisgevoel van deze vluchtelingen te vergroten.  Het was mooi om zien.  De wereld is niet reddeloos verloren.  Dat gevoel hadden er velen.  Druppels op een hete plaat?  misschien... Maar de aanwezigen gingen naar huis met een sprankel hoop dat het morgen beter wordt dan vandaag.  Deze stad liet zich zien van zijn mooiste en meest gastvrije kant.  Het werd beloond met grote dankbaarheid en een brede glimlach...