(foto's: Jan Smets)

Of hij doelde op het ontbreken van spits of leuzze, of dat de uitspraak eerder symbolisch moet opgevat worden laat ik in het midden.  Feit is dat de woorden die Paus Johannes Paulus II in 1985 uitsprak in onze stad in het collectieve geheugen van de Maneblusser staan gegrift.  "Uw toren is niet af".  Deze legendarische woorden zijn nu opgepikt als titel voor een proefexpo in de ondergrondse ruimte van Busleyden.  In 2018 zal het volledig vernieuwde stadsmuseum zijn deuren openen.  Mechelen kijkt er naar uit.  Er is al veelvuldig en grondig nagedacht hoe dit nieuwe museum er moet uitzien.  Met tal van Mechelaars is er al een flink traject afgelegd. en werd al duchtig gebrainstormd.  Want een stadsmuseum anno 2018 mag niet langer een muffe verzameling van erfstukken zijn, die te pronk worden gezet zonder meer.  Het moet méér zijn.  Het boeiende verhaal van de stad moet er te lezen zijn; het moet aanzetten tot nadenken, tot dialogeren...  Met een creatieve 'uittest-expo' die op 2 december van start gaat, en zal lopen tot en met 2 maart, wordt al een tipje van de sluier gelicht hoe het mogelijke nieuwe Busleyden er zou kunnen uitzien.  Met één ticketje van 8 euro kan je gedurende de hele periode wanneer je maar wil binnenstappen, want er zal telkens wat anders te zien zijn op deze tentoonstelling-in-beweging.  En dat is razend boeiend.  Gisteren kon ik al een kijkje nemen in de ruimte.  En het moet gezegd: het oogt allemaal fraai, modern en uitnodigend.  Maar niet alleen de creatieve uitwerking is erg geslaagd: de inhoud is dat zéker. 

(foto's: Jan Smets)

Op de plaats waar vijf jaar geleden de grootste archeologische opgraving van onze stad doorging - het Sint-Romboutskerkhof - is nu een ondergrondse parking.  Zestien maanden lang waren archeologen, arbeiders en studenten in weer en wind aan de slag  op deze voormalige begraafplaats.  Achthonderd jaar lang, tot op het einde van de 18de eeuw werden hier Mechelaars begraven.  Niet minder dan 4165 skeletten  en een duizendtal losse schedels en beenderen heeft men er opgegraven.  Hiermee was het één van de grootste archeologische sites van die aard in gans West-Europa.  In de kelders van de school BimSem, werden deze resten opgeslagen in afwachting van verder onderzoek.  Met dit gegeven wou men 'iets' doen...  Vandaag is er een permanente tentoonstelling te bekijken met zestien beelden uit een stille film, geïnspireerd op deze opgravingen.  Kunstenares Sarah Vanagt realiseerde dit project, en de elfjarige leerling uit BimSem, Tim Van Leuven, figureerde in de kortfilm.

(foto's: Jan Smets)

Voor de leukste Mechelse tentoonstelling van dit moment moet je in de Keldermansvleugel van ons stadhuis zijn.  Zowat 500 Sint-Romboutstorens weten de bezoekers te verrassen, wedijverend in originaliteit en fantasierijke uitvoering.  Mechelen  Kinderstad is op zoek naar een nieuwe huisstijl.  Hierbij hoort ook een nieuw logo.  Nog niet zo lang geleden lanceerde men daarom een grote ontwerpwedstrijd voor jong en oud.  Centraal staat de Sint-Romboutstoren.  Hoe kan het ook anders?  Deze toren is immers hét symbool van onze stad...  Tot 5 november kan je nog een kijkje komen nemen op deze expo die maandag werd geopend.  En... je kan zélf mee bepalen welke ontwerpen bekroond mogen worden!  Ik deed het alvast, en kon m'n bewondering niet onderdrukken voor het talent van de jonge Maneblussertjes!

   (foto': Jan Smets)

Zaterdag gaat in het Hof van Busleyden een toptentoonstelling van start, die een licht werpt op de Groote Oorlog in onze stad.  Wat bijzonder is, is het feit dat niet de geschiedenis wordt herkauwd in feiten, weetjes, fotomateriaal of andere documenten, maar we bekijken het gebeuren door de ogen van Mechelse kunstenaars en ook andere.  Het levert een aangrijpende tentoonstelling op, met vaak heel expressieve kunstwerken.  De namen van Rik Wouters en Alfred Ost, Albert Geudens of Theo Blickx zijn overbekend.  We kunnen in Busleyden van hen gekend werk bewonderen, maar vaak ook stukken die voor de meesten 'nieuw' zijn.  Eén van de verrassingen op de expo is Paul du Trieu de Terdonck, kunstenaar uit een vooraantaande Mechelse familie, die zich na de oorlog nooit meer met kunst bezig hield, en vergeten werd... Maar wat hier van hem getoond wordt is best spraakmakend.  De Eerste Wereldoorlog weet te fascineren, in boeken, op de planken of op het kleine scherm.  Deze tentoonstelling die als curator  werd opgezet door één van onze grootste Mechelse WOI-kenners, Geert Clerbout, belooft een publiekstrekker te worden.  Hij loopt nog in ons stadsmuseum tot 28 september - een symbolische dag - de dag dat 100 jaar geleden Duitsland Mechelen bezette...

(foto's: Jan Smets)

Een op de Dijle drijvende diva die opera-aria's over het water deed golven..., een zingende ijscoman in de Bruul en een ballet voor danser...én graafmachine op de Grote Markt...  Dit kon je allemaal meemaken op deze zonnige zaterdag in de binnenstad.  Het Festival van Vlaanderen opende met deze verrassende en originele ingrediënten editie 2014 van 'Mechelen hoort stemmen'.  En: dit alles werd gesmaakt door een toch wel talrijk opgekomen publiek en toevallige passanten.  Het was niet het enige kunstzinnige evenement vandaag.  In het Cultuurcentrum kon je 'Het Groote Kunstdepot' binnenlopen.  Ook morgen kan je er nog terecht voor deze knappe expo.  Het is meteen de start voor de maand van de Groote kunst...

(foto's: Jan Smets)

Een lang Paasweekend lonkt.  Op deze Goede Vrijdag zit ik bij een kop koffie samen met Jacques Destrooper in het VOC in de Guldenstraat.  We hebben een gezellige babbel.  Jacques is beeldend kunstenaar - straks 54 jaar, maar zich beslist jaren jonger voelend.  Leeftijdsgenoot zijnde, herken ik het gevoel.  Heeft het met passie te maken en met kunnen doen wat men graag doet?  met creatief kunnen zijn?  Een lang weekend zal Jacques de kans geven om aan de slag te gaan in zijn atelier in de Guido Gezellelaan om met olieverf zijn ideeën vorm te geven.  Ideeën heeft hij meer dan voldoende.  Tijd heeft hij soms tekort.  Als kunstenaar kan je niet écht leven van dromen en verf alleen. Jacques is beroepshalve werkzaam bij de KBC.  Aan de muren hangt tussen de portretten van bekende Mechelaars, die hij deze laatste maanden vervaardigde, 'de kop' van misdaadromanschrijver Luc Deflo - eveneens Mechelaar en collega van Jacques op dezelfde bank... Het is één van de dertig portretten die Jacques schilderde van in de kijker lopende Maneblussers - Dertig portretten van Mechelaars die actief zijn op de planken, in de muziek, onder het circuszeil, op de politieke scène...  Een selectie van dit bonte gezelschap is nog te bekijken tot  einde van de maand in het VOC.  Het is beslist de moeite om daar eens een kijkje te gaan nemen!  Naast deze portretten hangen er ook nog andere schilderijen van Jacques: werken in magisch-realistische stijl, die ruimte geven voor interpretatie...

   (foto's: Jan Smets)

Beelden stroken niet steeds met de werkelijkheid.  Zoveel is zeker.  De media oefenen vandaag een grote invloed uit - op onze beeldvorming, ons denken...De actuele beeldcultuur is vaak manipulatief.  Dat weten we - en toch trappen we af en toe wel in de val.  Dit is niet alleen hede ten dage zo.  Ook vroeger werd onze opinie vaak beïnvloed door beeldtaal.  Zo had de kerk in vorige eeuwen een sterke impact op ons wereldbeeld.  Het is daarom ook boeiend om die beelden uit lang vervlogen dagen eens kritisch te analyseren.  Een uiterst  knappe en verrassende tentoonstelling in de rechterbeuk van de Sint-Romboutskathedraal werpt een blik op de beeldvorming van de Jood, de zwarte, de ketter, de Turk en de katholiek in de periode tussen 1450 en 1750.  Vandaag opende de expo die nog loopt tot 11 februari.  Elien Doesselaere gidste me door de tentoonstelling...

(foto's: Jan Smets)

De tentoonstelling loopt al een poosje - van 30 november om precies te zijn.  In het Hof van Busleyden kan je deze unieke expo beleven.  'Serendipity' of ' De kunst van het onverwachte' is niet alleen een streling voor het oog, maar ook voor het oor.  In een gelaagd vormexperiment tonen twee Mechelaars van de hedendaagse kunstscène het beste van hun kunnen.  Ik zakte ook 'in de put' van Busleyden af om te kunnen ervaren wat beloofd werd.  En het moet gezegd: verrassend was het alleszins.  Boeiend ook.  Beniti Cornelis is dan ook een beeldend kunstenaar wiens werk me weet te raken.  Toch moet ik aanstippen - maar dit is een louter persoonlijke opmerking - dat ik de gigantische ruimte té 'ruim' en té leeg vond.  Buiten de werken aan de muren en een aftandse sofa was de exporuimte akelig sober.  Ik was bovendien de enige toeschouwer, naast de suppoost die geduldig rondjes draaide terwijl ik rondkeek...  Gelukkig was er de muziek van Jazzmuzikant Frank Vaganée die het vacuüm opvulde met meeslepende en sfeervolle klanken.  Al bij al een gedurfde scenografie.  Je hebt nog tot 26 januari de kans om de expo te bezoeken...

 (foto's: Jan Smets)

Zijn ogen kijken me doordringend en toch 'leeg' aan.  Op zijn netvlies staan beelden gebrand die niet vergeten kunnen worden.  De oom van Jan Vanriet heeft veel gezien in het concentratiekamp.  In 1947 stierf hij - teruggekeerd uit de hel - uitgemergeld, en helemaal op.  Een paar maanden later stierf hij.  Jan heeft hem nooit gekend.  Een jaar later werd hij geboren.  Maar de overgebleven foto die hij van hem terugvond, inspireerde hem tot dit schilderij.  De bekende Antwerpse kunstenaar draagt de sporen van het oorlogsverleden -  de littekens van zijn familie die in het verzet zaten.  Het vertellen over de concentratiekampen leek voor zijn ouders wel hun voornaamste bestaansreden.  Het laat  ook hun zoon Jan niet los.  De gruwel van de 2de Wereldoorlog zette hij veelvuldig op het doek.  De beklijvende tentoonstelling 'Gezichtsverlies' is sinds een paar dagen geopend op de bovenverdieping van Museum Kazerne Dossin, dat nét vandaag één jaar geleden zijn deuren opende, en gedurende die korte tijd reeds méér dan 100 000 bezoekers over de vloer kreeg - een onverhoopt succes...

“Beelden spreken. Schilderen is verhalen vertellen. Zo was het al bij de Vlaamse Primitieven. Ik maak de verhalen maar het is aan de bezoeker om een eigen invulling te geven. En toch is er een thema: lijnen. Wat je ook doet of probeert, je loopt uiteindelijk steeds binnen de lijnen...”.

Aan het woord is  Luk De Caluwé, Sinds vandaag exposeert de beeldend kunstenaar met  ‘Over De Lijnen’ in het Maurus Moreelshuis. Lijnen zijn ook treffend aanwezig in de werken van de kunstenaar: mensen die in een bepaalde richting lopen, geleid, door lichten en lijnen of alwetende verlichte gidsen...

(foto's: Jan Smets  (links zelfportret Coxcie op z'n kopie van het Lam Gods))

Voor velen is hij een nobele onbekende, en voor een trits Mechelaars is Coxcie niet meer dan een straatnaam. Nochtans was Michiel Coxcie één van de allergrootste schilders van de Lage Landen in de zestiende eeuw.  Hij werd zelfs de Vlaamse Rafaël genoemd!  En dat is méér dan zomaar een eretitel.  Deze Maneblusser had talent in overvloed, en maakte de haast perfecte synthese van Italiaanse en Vlaamse schilderkunst.  Toch is zijn naam en faam - vreemd genoeg - wat weggedeemsterd.  Hoe is het mogelijk dat deze invloedrijke meester, die Hofschilder was, en aan het hoofd stond van een groot atelier dat tal van opdrachten uitvoerde in onze gewesten, in de vergetelheid is geraakt?

93 jaar werd hij.  En dat is héél oud voor die tijd. Op die leeftijd klom hij op een stelling in het Antwerps stadhuis voor de restauratie van een schilderij.  Hij donderde per ongeluk naar beneden... Op een kar geladen bracht men de onfortuinlijke schilder naar zijn geboortestad Mechelen, waar hij drie dagen later overleed...   Het licht ging uit voor een genie.

(foto's: Jan Smets)

Twee jaar geleden poseerden de bestuursleden nog trots naast het borstbeeld van Willem Geets, rond wie ze een overigens knappe tentoonstelling hadden opgebouwd.  De Lucasgilde vierde in 2011 haar 125-jarig bestaan.  Hiermee is deze Mechelse kunstkring best 'eerbiedwaardig' te noemen, want weinigen doen hen dit na. Toch dreeg het na deze jubileumviering grondig verkeerd te lopen met de ooit zo gerespecteerde vereniging.  Maar na een moeilijke periode ziet de Lucasgilde de toekomst weer rooskleuriger in.  Met de nieuwe voorzitter, Danny Breckpot, die trouwens al heel wat jaren actief was als bestuurslid, is een nieuwe weg ingeslagen...

  (foto's: Jan Smets)

Drie kunstenaars - twee Mechelaars en één Antwerpenaar - stellen ten toon in het Moreelshuis in het Groot-Begijnhof.  Vanaf morgen kan iedereen deze prachtige expo bezoeken.  Elke dag is het Moreelshuis hiervoor geopend tussen 12 uur en 18 uur, en dit tot 2 september.  Toegang is gratis.  Chris Joris  (onder) is al langer bij het grote publiek gekend als gerenomeerd jazz-en percussiemuzikant.  Dat hij ook een begenadigd schilder is, is minder geweten - hoewel...  De laatste jaren komt hij wel vaker naar buiten met zijn werk.  Voor deze expo nodigde hij twee vrienden uit om samen tentoon te stellen.  Mechelaar Luc Jonckers (boven links) ging graag op het voorstel in, en ook Jaak Albert Visker (boven rechts) zag wel iets in een groepstentoonstelling.  Vandaag ging de vernissage door van deze bijzondere expo die een wonderlijke 'trialoog' vormt...

(foto's: Jan Smets)

Ik was nooit een grote fan van kunstschilder Prosper De Troyer.  Waarom?  weet ik veel.  Ik had géén affiniteit met zijn werk.  Het kan heiligschennend klinken als opener van een artikel over hem.  Tja.  Toch moet ik zeggen dat de expo in Lamot die nu van start is gegaan, me toch nét een veelzijdiger beeld geeft: een welgekomen aanvulling op mijn gebrekkige kennis van het werk van De Troyer - in zoverre dat ik toch heel wat meer waardering krijg voor zijn artistiek talent.  Niet élke stijlperiode weet ik even erg  te smaken.  Maar toch krijgt Prosper 'eerherstel' in mijn ogen.  'Prosper De Troyer. Schilder in beweging' is een knap opgezette expo die de Mechelse kunstenaar en eigenzinnige modernist alle eer aandoet.  Kleinzoon, TV-icoon Mark Uytterhoeven haalt herinneringen op aan zijn beroemde grootvader...

(foto's: Jan Smets)

Tot eind augustus zal er een zijbeuk van de Sint-Romboutskathedraal een bijzondere fototentoonstelling lopen.  Dertien fotografen die mekaar kennen van de opleiding fotografie, volwassenenonderwijs TSM, tonen hun vaak heel originele kijk op de Mechelse Trots...