(foto's: J.Smets)

Buiten het feit dat ze bulkt van talent is ze ook nog eens een bescheiden, innemende en sympathieke persoonlijkheid.  Inez Maes - de jonge kunstenares - die op bijzonder knappe manier vorm gaf aan het succesrijke prentenboek 'De Maneblussers', heb ik gisteren ontmoet in de entree van het Cultuurcentrum waar tot eind januari de orginele prenten uit dit boek worden tentoongesteld.  Loop zéker eens binnen.  Het loont méér dan de moeite!

  (foto's: Jan Smets)

Nee: veel 'mogen' we nog niet.  Onze bewegingsvrijheid is nog beknot.  Maar...het komt allemaal wel goed.  Nu nog wat voorzichtig blijven om een derde golf te vermijden.  Ondertussen kunnen we dan dingen doen die we anders misschien te weinig doen: wandelen in die mooie natuurgebieden die Mechelen rijk is, of...een museum binnen lopen.  En zoals ik het gisteren nog hoorde bij de heropening van 'Het Kunstuur': kunst kan vertroosting geven.  Het is een waarheid als een koe.  Ik ben bezitter van een Museumpas, en ik zo'n pas iedereen aanraden.  Werkelijk: hiermee krijg je waar voor jouw geld!  Tip: leg hem misschien eens onder de Kerstboom.  Het is alleszins een leuk en origineel cadeau.  Gisteren kreeg ik de info doorgespeeld dat de looptijd van de museumpas op pauze werd gezet vanaf 1 november.  De resterende looptijd van deze 'jaar-pas' start pas terug wanneer opnieuw een museum wordt bezocht.  Mooi toch! 

Dit terzijde.  Ook Museum Hof van Busleyden en De Garage openden gisteren opnieuw de deuren.  Coronaproof uiteraard.  Twee kunsttentoonstellingen die normaal gezien eind oktober van start zouden zijn gegaan, zijn dus nu te bezoeken.  Twee expo's die het sterk gevulde aanbod van hedendaagse kunst in onze stad aanvullen.  Aanrader!

(foto's: Jan Smets)

De wel heel bijzondere en originele tentoonstelling 'Het Kunstuur' die op 30 december werd opgesteld in de knappe historische Heilige Geestkapel aan de Minderbroedersgang mag nu al een succes genoemd worden.  Joost Bourlon, die samen met zijn broer Hans, initiatiefnemer is van 'Het Kunstuur' vertelt me trots dat nu al zo'n 7000 bezoekers de expo die nog loopt tot en met 30 september, hebben bezocht.  En dat kan beslist tellen!  50 % van de bezoekers komt van buiten Mechelen. Op een laagdrempelige manier worden we hier geloodst langs 32 Belgische topwerken uit de periode 1887-1938.  Wat het extra boeiend maakt is het feit dat een trits bekende Vlamingen in projectie vertellen over hun band met het kunstwerk of de maker er van.  Samen met de unieke belichting én aangepaste muziek maakt dit een bezoek aan de tentoonstelling tot een topervaring.  Een heel aparte en betoverende beleving.  Ik kan er van getuigen!

Leuk is ook dat enkele kunstenaars van vzw Sjarabang - een organisatie die Het Kunstuur tot goed doel heeft uitgekozen en die het volgraag steunt, de kans hebben gekregen om hun werken, geïnspireerd op de tentoongestelde schilderijen, te laten zien aan het publiek.  Vandaag stelden ze fier hun interpretaties van de bekende kunstwerken voor.  Deze werken krijgen beurtelings een ereplaatsje op de expo.  Terecht.  Er zijn pareltjes bij!

(foto's: Jan Smets)

Met stip wint Samson de prijs voor beroemdste en populairste hond van Vlaanderen.  De pluizige publiekslieveling liet dertig jaar voor het eerst van zich horen op het kleine scherm - netjes gezeten naast 'omroeper' Gerd Verhulst, en hij werd hiermee de actuele versie van wat Kraakje Pluimstaart was van ons aller Tante Terry in lang vervlogen tijden.  Sinsdien zijn Samson en Gerd niet meer weg te denken.  Alom aanwezig zijn ze.  Niet alleen meer op televisie, maar ook in talloze shows, in strips enzoverder...  Studio 100 is groot geworden door het succes van dit duo.  Een begrip.  Talloze kinderen groeiden op met Samson.  En het ziet er naar uit dat dit nog een hele poos zal doorgaan.

Ons Mechels Speelgoedmuseum speelt maar wat graag in op deze verjaardag.  En dat doet ze in het kader van 'de Beeldbuiskinderen' - dat het jaarthema is waarmee het museum zich in 2020 in de vitrine zet.  Vandaag werd het startschot gegeven van '30 jaar dikke vrienden' - een expo die nog loopt tot en met 26 april.  En het moet gezegd: het is een leuke mini-tentoonstelling geworden.  Tof is ook dat er een doe-en zoektocht aan gekoppeld is voor het jonge volkje .  Zo wordt het een ware ontdekkingstocht.

In het Speelgoedmuseum had ik een ontmoeting met de 33-jarige superfan Bart Beerten uit Heusden-Zolder.  Hij was 3 jaar toen Samson en Gerd het levenslicht zagen. Bert wist een indrukwekkende verzameling met Samson & Gerd-attributen uit te bouwen.  Een deel van zijn collectie is nu in het museum te zien.  Net als hij deden ook 5 andere verzamelaars dat.  Zij werden allen geselecteerd door het Speelgoedmuseum na een oproep via Facebook...

(foto's: J.Smets - Marleen D'Joos en kunstwerk Micky Pijnenborg)

Sjarabang hoeft in Mechelen niet langer worden voorgesteld?   Deze creatieve thuishaven voor kunstenaars met en zonder beperking die haar stek de laatste jaren vond in ons Groot-Begijnhof is zoals men zeg 'goe bezig'.  Ze geeft letterlijk (en soms figuurlijk) aan mensen een podium.  Sjarabang vertrekt niet vanuit 'de beperking', maar wel vanuit  mogelijkheden.  Het is fijn om zien hoe men hier groeikansen krijgt.  Je krijgt er een instant goed gevoel bij om hen bezig te zien.  En het moet gezegd: in het atelier worden kwalitatief sterke werken gemaakt.  Daar sta je soms versteld van.  Dit weekend kan je je daar ook van vergewissen op een werkelijk heel knappe expo in het Moreelshuis.  Daar hoeft Marleen D'Joos, bezielster van Sjarabang me zelfs niet van te overtuigen:

In ons atelier en op onze creatieve reizen worden steeds originele en persoonlijke kunstwerken gemaakt.  We vinden het de hoogste tijd om het kruim van de nieuwste werken te tonen.  Kom dus zeker eens kijken en verwonder je over de creatieve uitingen van onze deelnemers.  Deze avond zal trouwens onze kersverse burgemeester Alexander Vandersmisssen de tentoonstelling openen...

Op de affiche prijkt een mixed media werk van één van de vele kunstenaars die ons zullen verbluffen.  Micky Pijnenburg maakte het tijdens de voorbije Provencereis van Sjarabang...

(foto's: Jan Smets)

Rep je om de unieke tentoonstelling 'Emoties' in vier historische kerken van onze binnenstad te bewonderen voordat het doek zondagavond valt.  De meer dan bekijkenswaardige expo die van start ging op 1 juni werd opgezet in het kader van de Open Kerkendagen en toont het resultaat van de mooie samenwerking tussen Torens aan de Dijle vzw en de Mechelse Academie...

(foto's: Jan Smets)

Marleen De Smet van Galerie M in de Kanunnik De Deckerstraat maakt er al langer een erezaak van om Mechelse kunstenaars een verdiend podium te geven.  Zo passeerde al menig bekende - of soms ten onrecht wat vergeten - Maneblusser de revue. Heel binnenkort gaat wel een heel bijzondere expo door in deze prachtige galerie.  Onder de veelbelovende en intrigerende titel 'de navelstreng' stellen niet minder dan zeven Mechelse artiesten ouder én nieuw werk ten toon.  Wie Marleen kent weet dat ze deze tentoonstelling zoals steeds heel minitieus en met veel gevoel voor evenwicht en smaak zal weten op te bouwen. 

De kunstenaars die zullen exposeren zijn 'niet van gisteren'.  Want hoewel ze hun sporen al langer verdienden en in die jaren zestig doorbraken met hun werk, zijn ze buiten de nu vijf jaar geleden overleden 'peetvader van de Vismarkt', Bodo Van de Voorde, nog steeds actief en gepassioneerd aan het werk.  Ooit vonden ze mekaar in de roemruchte Mechelse kroeg 'den Herten Aas' aan de Haverwerf: hét culturele laboratorium van onze stad: ankerplaats voor wereldverbeteraars, dichters, kunstenaars en kabouters.  Hier wilden ze het in hun ogen vermolmde cultuurbeleid van Mechelen wakker schudden.

Die tijd ligt nu al lang achter ons.  1968 is een iconisch jaar geworden: voer voor historici, en meerdere mijmering en nabeschouwing waard.  51 jaar na datum wil deze tentoonstelling nog eens een aantal van deze kunstenaars die die periode van dichtbij  hebben mee-gemaakt, voor het voetlicht brengen.  Want de navelstreng is nog lang niet doorgeknipt.  Allen hadden -  of hebben -  deze kunstenaars een grote liefde voor Mechelen - al werd soms scherp aangevoeld dat deze liefde niet altijd beantwoord werd....

(foto: Jan Smets)

Ik voelde me niet hélemaal op mijn gemak.  Ze had haar blik dan wel enigszins discreet afgewend (daar stond haar onberispelijke opvoeding, gewaardeerde staat van dienst en deftige reputatie garant voor...).  Maar toch: ik hoorde ook al verhalen over haar mogelijk vurig en warmbloedig temperament wat mannen betreft.  Al kan dat laatste natuurlijk een gemene roddel zijn.)  Feit is dat ik er niet 100% gerust in was toen ik mijn noodzakelijke behoefte deed daar in de sanitaire voorzieningen van de Zaventemse luchthaven.

Haar Venetiaans blonde haren waren streng weggestopt onder de weduwenkap en in haar sober zwarte outfit had ze eerder iets van een non.  Sinds haar diep betreurde Filibert het hoekje was omgegaan, zou ze voortaan in deze kledij haar opwachting maken.  Geluk in de liefde had ze niet gehad. Nee.  Helemaal niet.  Opzijgeschoven aan het Franse Hof dat een streep trok onder haar huwelijk met de dauphin voordat het goed en wel begonnen was... Een wervelende maar uiterst korte verbintenis met de Spaanse kroonprins eindigde met de dood van deze laatste..., en als ze dan eindelijk haar ware Jacob vond in die schone prins van Savoye, kwam hier ook een noodlottig einde aan...Ze diende tegen te worden gehouden om niet uit het venster te springen, knipte haar mooie  lokken, tooide zich in het zwart en bezorgde haar betreurde geliefde en haarzelf een praalgraf om 'U' tegen te zeggen in Bourg-en-Bresse.

En zo portretteerde Barend of Bernard Van Orley haar.  En zo kennen we haar: Margareta van Oostenrijk.  Als we als Mechelaar spontaan aan haar denken, zien we voor onze ogen het majestueuze standbeeld van Tuerlinckx op de Schoenmarkt, én...dit staatsieportret van haar Hofschilder.  En het is nu nét omdat van deze Van Orley een nooit eerder prestigieus opgezette expo te zien is in BOZAR, dat dit beroemde schilderij van 'ons Margriet' overal opduikt om ons hiervoor warm te maken.  Tot...in de toiletten toe...

(Foto Speelgoedmuseum)

Het is al donderdag, maar hier dan eindelijk het artikel uit mijn mouw gekregen. In het Speelgoedmuseum loopt al een aantal maanden de tentoonstelling: 60 jaar Lego. Deze lokte al heel veel bezoekers zoals bv. in de afgelopen krokusvakantie maar liefst 5500 (neen geen nulletje teveel) bezoekers. Net zoals in elke vakantie waren er zoektochten; zeker een aanrader in een van de volgende vakanties voor zij die dit nog niet kennen. Vorig weekend was er de surplus van de Lego-beurs. En of dat een gezellige drukte was. Deze beurs was in samenwerking met BeLUG. 

(foto's: Jan Smets.  Boven: Bert De Leenheer en Dirk Vanhecke. Onder: Allart Lakke)

30 kaarsjes mag galerie Transit al uitblazen.  Dat kan tellen!  Drie decennia geleden startten Bert De Leenheer en Dirk Vanhecke met hun galerie in Leuven.  In 1998 verhuisde Transit naar Mechelen - naar de Zandpoortvest.  Had men hen beiden ooit verteld dat ze naar onze stad zouden verkassen zouden ze dat weggelachen hebben.  'Mechelen toch niet!'.  Maar dat gevoel is helemaal omgeslagen bij de van oorsprong West-en Oostvlaamse Dirk en Bert.  Beiden hebben Mechelen positief zien veranderen.  De voorbije jaren wist Transit een stevige reputatie te verwerven.  Met veel passie promoot de galerie internationale actuele kunst en gebruikte ze haar invloed om onze stad kennis te laten maken met tal van gerenommeerde kunstenaars uit binnen-en buitenland.  Zo kon ze bijvoorbeeld al haar gewicht in de schaal leggen om onze stad de grote Vivisector van Johan Creten te bezorgen.  Om maar één in het oog springend feit te noemen... Maar Transit deed beslist méér.  Om de 2 maand slaagt men er in om een knappe expo op te zetten met nieuw materiaal dat de vaste collectie aanvult.

Voor de 30ste verjaardag heeft men een bijzondere tentoonstelling voor ons in petto.  Niet minder dan de bekende Nederlandse kunstenaar Allart Lakke (°1961) mag tot 14 april een overzicht van zijn werk tonen aan het Mechels publiek.  En dit onder de noemer 'De Dilletant'.  Wat het nog unieker maakt is het feit dat het deze kunstenaar was die als allereerste mocht aantreden in Transit.  In 1989!  Nu krijgen we dus een selectie te zien van het hele oeuvre van Allart Lakke van 1986 tot heden.  Om niet te missen!