(foto's: Jan Smets)

'Onze' Margareta van Oostenrijke, doorluchtige keizerlijke tante en nog doorluchtiger landvoogdes der Nederlanden, mag dan wel een straffe madam geweest zijn, én een dame uit één stuk: na haar dood in 1530 kon men géén gewag meer maken van dit 'ondeelbaar' axioma.  Het klinkt misschien wat oneerbiedig.  Ik besef het wel.  Maar het was dan ook de uitdrukkelijke wens van de vijftigjarige overledene dat haar stoffelijke resten netjes verdeeld werden op drie verschillende locaties.  Haar lichaam moest onbetwist verhuizen naar Bourg-en-Bresse waar ze een aantal jaren intens gelukkig was geweest met haar laatste echtgenoot, de betreurde Filibert van Savoye.  Daar ligt het nu nog altijd te rusten in een schitterend praalgraf.  Haar hart mochten de zusters Annonciaden in Brugge hebben.  Het was daar immers dat ze ooit na zich terug te trekken uit het openbare leven wou gaan wonen.  Het hart werd in een loden kistje bewaard naast dat van Filips de Goede.  Maar beide kistjes verdwenen in de Franse bezettingstijd.  Mechelen mocht haar maag en ingewanden bijhouden...  Ook deze resten werden in een loden kistje opgeborgen en ze kwamen terecht in de Sint-Petrus en Pauluskerk.(eerst nog in de oude naast het paleis van Margareta en nadien naar de huidige op de Veemarkt).  Zo'n gescheiden begraving bij vorstelijke begrafenisceremonies gebeurde al in de Middeleeuwen en houdt verband met de reliekenverering van heiligen.  Enne: vorsten hadden ook zo'n uitverkoren status.

In 2009 schreef ik dit stukje op Mechelenblogt: 

www.mechelenblogt.be/2009/08/doodsimpel

Dat was nog lang voor de kerk werd gerestaureerd.  De foto linksboven dateert dus uit de periode van het artikel.  Toen schreef ik ook dat sommigen beweerden dat de stoffelijke resten van Margareta 'met het groot huisvuil' waren meegegeven.  Roddel of waarheid?

Maar!  Er beweegt wat!  Gisteren werd een poging ondernomen om de loden urne met de ingewanden van ons aller Margriet op te sporen!

(foto's: Jan Smets)

Er klonken heel wat 'oooh's' en 'aaah's' bij de ongeveer vierhonderd genodigden die gisteren de primeur hadden de gerestaureerde  Sint-Petrus en Pauluskerk te aanschouwen in zijn hernieuwde glorie.  Met een feestelijke opening inclusief de onthulling van een gedenkplaat, een uniek concert met barokmuziek, een natje en een droogje is deze kerk - die één van de weinige jezuïtenkerken in Vlaanderen is die zijn interieur vrijwel intact wist te bewaren opnieuw toegankelijk voor de Maneblussers en de naar onze stad afzakkende toerist.  We gaan zulke openingen de volgende jaren nog vaker meemaken, want ons kerkpatrimonium wordt deze jaren méér dan grondig 'afgestoft', zodat we in de niet eens zo verre toekomst mogen uitpakken met in waarde hersteld  schitterend erfgoed waar velen ons nu al voor benijden.  De Veemarkt krijgt haar barokke parel terug en alle superlatieven zijn goed om het resultaat van de restauratie te beschrijven... 

(foto's: Jan Smets)

Iets minder dan een jaar geleden had ik de unieke kans om de stellingen  te beklimmen die toen pas waren opgesteld in de Sint-Petrus-en Pauluskerk.  De prachtige barokkerk aan de Veemarkt die in amper zeven jaar was gebouwd, en hét visitekaartje werd van de Mechelse Jezuïeten was dringend aan restauratie toe.  De eens zo schitterende kerk was grauw geworden, en de verf bladderde van de muren... Zo'n restauratieprocedure duurt al gauw langer dan het bouwen van deze kerk grapte ooit iemand.  Feit is dat de noodzakelijke werken toch wel vlotten, en na een jaartje zie je - weliswaar nog fragmentair door het woud van palen en stellingen heen - dat deze kerk haar vroegere luister aan het terugkrijgen is.  Méér: dit wordt een heus pareltje!  Ik neem je graag - mijn lichte hoogtevrees verbijtend - mee op de laddertjes en de platformen, en laat je meegenieten van de vorderende werkzaamheden.  Wie dit ook wil beleven, moet zeker de Open Monumentendag van zondag 14 september aankruisen.  Dan kan je immers in kleine groepjes, én deskundig begeleid mee op deze werf.  Wie er dan nog niet genoeg van krijgt, kan ook de werken in de kathedraal en de Hanswijkbasiliek van dichterbij bekijken!  Een must voor al die geboeid is door monumentenzorg...

(foto's: Jan Smets)

Vandaag had ik de unieke kans om op de werf van de Sint-Petrus en Pauluskerk aan de Veemarkt een kijkje te nemen.  Deze historische kerk staat nu in de steigers.  Mijn latente hoogtevrees verbijtend, klom ik langs laddertjes, en laveerde ik op de stellingen, en kon de werkzaamheden aan het interieur van heel dichtbij volgen.  En dat was een boeiende ervaring, waar ik jullie mee van wil laten genieten.  Maar geen nood!  Wie zin heeft om mijn voetsporen te volgen, kan dit ook met de Open Monumentendag op 8 september.  Maar let wel op: omdat je dit alleen kan in kleine groepjes met gids, dien je hiervoor in te schrijven.  Dat kan bij UIT in Mechelen...