Op 19 oktober is het veertig jaar geleden dat dichter Paul Snoek (1933-1981) het leven liet toen hij zich met zijn nieuwe zwarte Alfa Romeo tegen een kraanwagen te pletter reed. Een gelegenheid om het verhaal van zijn kortstondige passage in Mechelen nog eens vanonder het stof te halen.

We verplaatsen ons naar het jaar 1957. In de maand juli van dat jaar werd Snoek opgeroepen om zijn dienstplicht te vervullen. Na de driedaagse keuring in het Klein Kasteeltje in Brussel werd hij geschikt bevonden en volgde hij zijn basisopleiding in de Dossinkazerne. Het was de periode waarin soldaten nog deel uitmaakten van het dagelijks leven in Mechelen. Naast de Dossinkazerne waren er ook nog de monumentale kazerne Baron Michel en de kazerne Generaal Delobbe. Op de binnenpleinen weerklonken de klaroenen, de driekleur werd er gehesen en bevelen duchtig uitgedeeld.

Snoek trok zijn legeruniform met veel tegenzin aan: ‘Ik voelde mij daar als een slaaf. Ik moest daar in dat tamme leger dingen doen die ik dom vond en die ik dan ook zo weinig mogelijk deed.’

Wat hij voor ons in die periode gelukkig wel deed was gedichten en brieven schrijven.