(foto: Jan Smets)

Buiten is het op deze mistroostige novemberdag druilerig en grijs.  Maar de prachtig gerestaureerde begijnhofkerk baadt in een gouden licht en eens te meer ben ik overweldigd door het warme, kleurrijke interieur.  Deze kerk in ons mooie en gezellige Groot-Begijnhof is een pareltje.  Schitterend gewoonweg.  En in het voorjaar zal ze eens te meer schitteren!  Na tien jaar wordt een draad heropgepakt.  Voor de twintigste keer zal een totaal vernieuwd passiespel de toeschouwers weten te verbazen én ontroeren.  Een decennium geleden werd met de tweejaarlijkse opvoering van dit befaamde Passiespel gestopt.  De kerk diende immers gerestaureerd te worden.  Men koos voor deze jubileumviering voor een héél andere aanpak.  Of je nu gelovig bent of niet: de passie van Jezus is een universeel verhaal.  Het is het verhaal van elke mens die geraakt wordt door het leven.  Het vertelt over graag zien en verlies, over hoop en wanhoop, over angst, verdriet en eenzaamheid. In die zin overstijgt het het louter religieuze.

Uniek zal deze uitvoering zéker zijn.  Men stapte af van de vroegere werkvorm.  Het vernieuwde passiespel zal ons een spiegel voorhouden - zowel in woord als met beelden.  In niet minder dan 43 tableaux vivants - levende schilderijen - zullen een zestigtal figuranten optreden.  Zij tillen dit oeroude verhaal van het lijden over de eeuwen heen naar de mensen van nu.

Ook JIJ kan deelnemen!  Dit wordt ongetwijfeld een fantastische beleving.  Als je je hiertoe geroepen voelt dien je als de bliksem jouw naam op te geven.  Plankenkoorts hoef je echt niet te hebben.  Kom zeker langs op zaterdag 27 november.  Om 14 uur krijg je in de Begijnhofkerk meer tekst en uitleg over het gebeuren.

Vandaag had ik over dit boeiende project een babbel met een enthousiaste regisseur Willem Verheyden en man van het eerste uur en lid van de stuurgroep, Herman Vandeneede.   Ik heb alvast de data van het passiespel verankerd in mijn agenda!

(foto's: Jan Smets)

Een blik die het gebeuren op de scène met nooit verslappende aandacht volgt...  Hij zit verstopt in de schaduwvlekken van de kerk - de ogen gericht op het brede podium in het hoogkoor, waar acteurs, koorleden en figuranten af en aan lopen...  Indrukwekkend.  Het unieke kader van de Begijnhofkerk, met zijn aparte intieme sfeer en warme koloriet...  De gezangen, de doorleefde teksten - tragiek, pathos, ontroering...   Daar zit de regisseur.  Daar zit Fernand Verreth tussen licht en donker - en hij ziet dat het goed is.  Algemene repetitie voor het bekende  tweejaarlijkse Passiespel.  Woensdag is er de eerste opvoering.

(foto's: boven Jan Smets   -  andere van Luc Hilderson)

Je hebt zo van die Mechelse tradities...  En het tweejaarlijkse Passiespel in de stemmige Begijnhofkerk is daar één van.  'Traditie' ..., het woord is soms besmet door bedenkingen als 'ouderwets', 'vermolmd', 'niet-meer-van-de-tijd'... Maar niets is minder waar.  Het Passiespel heeft  zijn wortels in de aloude Christelijke overlevering over de laatste uren van Jezus, maar de sterke zeggingskracht en dramatiek van dit verhaal zijn eigentijds hertaald.  Elke twee jaar zet een groep vijwilligers met veel enthousiasme dit aloude spel neer in het kader van de Begijnhofkerk. Eind maart is het weer zover... De voorbereidingen zijn aan de gang..., de repetities zijn gestart, en de kaartenverkoop is begonnen...

Morgen, donderdag 25 maart, en overmorgen vrijdag 26 maart gaat in onze Begijnhofkerk het tweejaarlijkse Passiespel door.  Al vele jaren wordt dit opgezet door de Mechelse Krea-groep.  En voor de familie Meel is het zowat een erezaak om hieraan deel te nemen...