(foto's: Jan Smets)

Ja! Heel zéker.  We missen hem.  Opsinjoorke - dé stadsmascotte bij uitstek - is al méér dan een hele poos niet meer zichtbaar.  Nadat hij jarenlang zijn stek gevonden had in stadsmuseum Hof van Busleyden is hij met de noorderzon verdwenen.  ik begrijp best dat Busleyden er voor koos om zich vooral te presenteren als Bourgondisch museum.  Het is een bijzonder knappe realisatie en de thematiek is aantrekkelijk.  Maar het betekende wel dat een aantal boeiende collectiestukken niet langer meer 'in de vitrine' staan.  Er dienen nu eenmaal keuzes gemaakt te worden.  Maar doodjammer is het wel dat hierdoor 'onze' Opsinjoor uit het gezichtsveld verdwenen is.  En dat vinden niet weinig Maneblussers uiterst spijtig.  Zou het niet mooi zijn als hij binnenkort 'ergens' een waardige plaats krijgt waar hij zichtbaar is voor Mechelaars én toeristen?  De geschiedenis van deze unieke smijtpop gaat ver terug, en er valt wel heel wat over te vertellen.  Dat gaat dit najaar Erwin Horckmans van Mysterieus Mechelen in lezingen uit de doeken doen.  Daar verneem je later nog wel meer over.  Opsinjoor is de ziel van onze stad.  Of we nu nippen aan een Hopsinjoor, op stap gaan met wandelclub Opsinjoorke, sigaren-met-die-naam roken.., luisteren naar Radio Opsinjoor.... Er is dat prachtige bronzen beeld van Opsinjoor voor ons stadhuis en een polyester gele pop met verkorte benen op het Sint-Romboutskerkhof...  Alléén: 'den échte' missen we.  Ik hou een stevig pleidooi voor de terugkeer van onzen Vuylen Bras!

In het Mechelse is hij al jaren een bekende verschijning en ook in wandelmiddens ver buiten onze Dijlestad is hij een graag geziene gast: de enige échte (levende) Opsinjoor, Rik Wesemael.  Morgen, vrijdag 11 augustus, treedt hij aan voor dé wandelklassieker in ons land.  Voor de 32ste keer stapt hij dan de befaamde Dodentocht mee en dat doet hij dit jaar ten voordele van het Felix Project, dat zich inzet voor zwerfkatten. 

Tivolitocht Gouden Carolus georganiseerd door Mechelse Wandelclub Opsinjoorke, lokte dankzij een mooi lenteweertje reeds vroeg zondagvoormiddag honderden wandelaars naar het vertrek aan de Tuinbouwschool te Mechelen. Kort na de middag hadden zich al 1431 wandelaars ingeschreven. Wandelclub Opsinjoorke kon de teller afsluiten met 1575 deelnemers..

  (foto's: Jan Smets)

Het slordig uitgeknipte artikeltje dwarrelde uit het oude boekje dat ik onlangs op de kop tikte op een vlooienmarkt.  'Op-Signoorke in Kaapstad' werd geblokletterd in het korte Gazet van Mechelen-artikel van 26 juni 1965.  (en da's nu toch ook al bijna 52 jaar geleden).  Of onze bekendste Mechelse burger erg vaak op reis is geweest, durf ik betwijfelen.  Maar het moet alleszins de verste bestemming geweest zijn van stadsmascotte nummer 1.  Tenzij mij iemand nu tegenspreekt...

We hadden het hier al een keer over in 2007,  Maar allicht kennen we het verhaal van Opsinjoorke, onze Mechelse smijtpop, die meegaat in praalstoeten.

De Mechelse praalstoeten lokten steeds ontzagelijk veel volk naar de gewezen hoofdstad der Nederlanden. Zij gaven dikwijls aanleiding tot allerlei voorvalletjes waarvan een der meest kenschetsende zich voordeed op 4 juli 1775. Toen de ommegang gekomen was in de St-Katelijnestraat, geraakte "OPSINJOORKE" buiten bereik van het doek en kwam tussen de menigte terecht. Een der toeschouwers, een zekere Jacobus de Leeuw, woonachtig te Antwerpen in de Wolstraat, stak zijn armen uit om de pop af te weren, doch werd er van beschuldigd de "SOTSCOP" te willen roven. De Mechelaars ranselden de dader duchtig af, werd te Mechelen gevangen gehouden, wist echter te ontsnappen en keerde naar de scheldestad terug "van den hoofde tot den voet bebloet".

Op 29 augustus daaropvolgend, richtte Jacobus de Leeuw een protestbrief tot het Mechels magistraat.

Een brief dus, is deze bewaard gebleven ? Even checken bij het Stadsarchief, en bevragen aldaar. Wat blijkt ?

(Bron GVA) Roof Opsinjoorke is werk van Katastroof

De roof van het Opsinjoorke uit ’t Echt Mechels Theater is opgehelderd. De diefstal was een stunt van de Antwerpse groep Katastroof om een campagne tegen huiselijk geweld in de verf te zetten.

(...)

Hierbij het titelblad van de speciale uitgave van de Antwerpse studentenclubs Wikingia en Academia toen zij onze dierbare smijtpop pikten op 15 december 1949. Waar is ze vandaag eigenlijk opgeborgen? Onder het bed van onzen burger? Op de zolder van Busleyden? Wie weet daar meer van?