neofolk

Astronaute en Isbells schitteren in Mechelen met dromerige indie en fluisterpop



De vorige keer dat ik Gaëtan Vandewoude's Isbells aan het werk zag in Mechelen is, op een paar weken na, zes jaar geleden; 26 februari 2010. Ondertussen is er wel wat veranderd. De pakkende melodieën, subtiele en rijke arrangementen bleven natuurlijk. Het beginnende groepje van toen is nu een gevestigde waarde. Na Mechelen toén, veroverden ze de rest van Vlaanderen, en weinig later de rest van de muzikale-meerwaarde-zoekende wereld, met meer mooie fluister en duyster*-pop.

Dat ze deze keer in de Stadsschouwburg geprogrammeerd stonden, wekte dan ook geen verbazing. Dat de zaal donderdagavond 17 maart 2016 niet volledig uitverkocht was, destemeer. Afwezigen hadden alleszins weerom ongelijk, Isbells maakte het weer helemaal waar en we mochten het geweldige Astronaute ontdekken!

 

Bezwerende hyperkinetische neofolk en betoverende sprookjes



Toen ik tijdens de seizoensopening van het Cultuurcentrum dat strooibriefje in handen kreeg waarop de komst van Amatorksi aangekondigd werd, sprong ik een gat in de lucht. Net niét letterlijk. Ik had dan ook bij de eersten mijn ticketje op zak. Op dat ticketje was die andere act van de avond, 'Kiss The Anus of A Black Cat', toen nog niet vermeld. Vrijdag 12 november was ik van de partij in het auditorium van Cultuurcentrum Mechelen, klaar om te genieten van de sfeervolle sprookjes van Amatorski en benieuwd naar die andere act. Het werd een avond met bezwerende hyperkinetische neo folk en de verhoopte betoverende Amatorski-sprookjes...

Inhoud syndiceren