(foto's: Jan Smets)

Aanvankelijk was hij er wat beschroomd voor...  Zou het niet misbegrepen worden?  Maar vrienden trokken hem over de streep.  En zo ging Giovanni Willems er voor: met een lied zou hij zijn vriend Glenn gedenken.  Op nieuwjaarsdag stapte de 22-jarige Glenn Daelemans uit het leven.  Voor velen kwam dit nieuws heel onverwacht en hard aan.  een emotionele mokerslag was het ook voor zijn drie jaar jongere vriend Giovanni.  Samen vonden ze mekaar in de muziek.  En met muziek - met een pakkend lied waarin hij zijn verwarde gevoelens probeerde te verwoorden - neemt Giovanni afscheid van hem.  Maar het nummer wil méér zijn dan dat.  Het wil ook troost en rust bieden aan de nabestaanden en al die hem gekend hebben.  Misschien helpt het ook andere jongeren die met zwarte gedachten zitten, om over hun emoties te praten.  "Het gaat écht niet om mij", herhaalt Giovanni.  "Ik werd zelfs ongemakkelijk als sommigen me proficiat wensten met dit lied...".  Maar ik ben opgelucht dat het goed onthaald is geworden door de zus en moeder van Glenn die het nu heel moeilijk hebben."  Het ontroerende lied 'Zichzelf verloren' dat deze student verpleegkunde schreef en zong, is te beluisteren op Youtube.  Stilletjes hoopt Giovanni er op dat radiostations hem contacteren om hierover met hem te praten..."Glenn was een goeie kerel. Zou hij trots op mij zijn, denk ik dan?  Ik weet het niet.  Het is het moeilijkste project dat ik ooit ondernam.  Maar het is wel therapeutisch geweest. Ik wil er niet mee scoren, maar wil wel dat het beluisterd wordt..."

(foto's: Jan Smets)

Uiteraard zijn er belangrijker en gewichtiger dingen in de wereld...  Natuurlijk.  Maar even toch - héél even toch, wil ik met kinderlijk enthousiasme juichen met de overwinning van 'ons' Hanne.  Hanne Verbruggen maakte het waar.  Samen met Klaasje en Marthe zal zij de nieuwe K3 vormen.  Nooit had ik gedacht dat ik ooit met spanning zou kijken naar een programma als dit.  Maar ik ging overstag.  Uit sympathie voor 'het-meisje-van-de-buren'.  Hanne, zonder enige podiumervaring maakte het waar.  De vrolijke leidster bij scouts Thila Coloma, begonnen in het zangkoor 'de Colommetjes' van Stef Van Malderen van de basisschool Sint-Jozef-Coloma... won de harten.  Steeds bleef ze zichzelf zonder sterallures.  Hanne: blijf gewoon wie je bentf.  Zo ben je op je best!  Proficiat.  Ik ben ook wel heel blij dat Mechelenblogt  één van de allereerste interviews met jou had....

www.mechelenblogt.be/2015/09/zelfs-zonder-podiumervaring-weet-hanne-iede...

Hanne van de Mechelse Hanswijkenhoek: we zijn trots op jou!

(foto's: J. Smets.  vlnr: Lennert Maes, Randy Van Rijn, Jos Maes en Lenne Vervaeke)

Wat ze er indertijd fabriceerden is me niet helemaal duidelijk.  Maar het moet te maken gehad hebben met onderdelen voor 'den IJzeren Weg'.  Het zag er steeds wat groezelig uit, en soms kon je een blik binnen werpen als de werkmannen op het voetpad hun boterhammen opaten in de schafttijd.  Het werd in den Hanswijkenhoek 'het zwèt kot' genoemd.  En dat predikaat beschreef erg raak deze werkplaats op de hoek van Tervuursesteenweg en Sint-Jozefstraat.  Da's allemaal lang geleden, want dit aftandse atelier heeft een tweede leven gekregen.  Daar zijn bloed, zweet en tranen ingekropen.  Met het enthousiasme dat alleen vrijwilligers kunnen opbrengen is deze simpele en voorhistorische werkplaats nu een huis van creativiteit geworden.  Klankendaal is een plek om je thuis te voelen op het ritme van de notenbalk.  Acht jaar lang bestaat deze plek nu.  Er zat en zit muziek in.  Het werd eerder toevallig ontdekt toen iniatiefnemers Bart Alloing en Jos Maes uit hun loods in Leuven moesten, en op zoek moesten gaan naar een nieuwe stek om waar ze gedreven mee bezig waren verder te zetten.  Men vond in Mechelen deze locatie, en na flink de handen uit de mouwen te hebben gestoken - zo'n drie jaar lang - is Klankendaal de inspirerende plek geworden die het nu is.  "Het heeft wat met muziek te maken, en...met kinderen..."  Dat weten de meesten uit de buurt wel.  Maar toch is Klankendaal volgens Jos nog nét te weinig gekend in Mechelen.  En daar wil men wat aan doen.  Klankendaal wil zich laten horen.  En daarom wordt op 5 december een benefietconcert georganiseerd: een leuk evenement om Klankendaal in the picture te brengen, maar ook met een sociaal doel aan gekoppeld:  Muziek zal er een duidelijk wapen tegen onverdraagzaamheid zijn.  De opbrengst van de benefiet gaat grotendeels naar Vluchtelingenwerk Vlaanderen, en de rest zal dienen om een mediacampagne rond dit thema op te zetten; Klankendaal beter te leren kennen, en de iniatieven die ze in dit kader reeds op poten hebben gezet, in de verf te zetten...

(foto links VTM - overige foto's: Jan Smets)

Ze is een toffe spontane meid van 21 jaar, zonder capsones - een vrolijke spring-in-'t-veld die gewoon zichzelf blijft.  En dat is mooi om zien.  Zelfs haar succesrijke doortocht in het populaire VTM-programma 'K3 zoekt K3' van vrijdagavond verandert daar niets aan.  Nochtans heeft Hanne Verbruggen er méér dan indruk gemaakt.  De jongedame, afkomstig van de Mechelse Hanswijkenhoek, mag dan al geen podiumervaring hebben: door haar naturel en haar talent won ze de harten van publiek én jury.  Meteen mag ze doorstoten naar een volgende ronde.  De euforie is dan ook groot.  En ondanks het feit dat de telefoon nu roodgloeiend staat, de pers aan haar mouw trekt, Facebook ontploft een een lawine van sms'jes die ze toegestuurd krijgt, blijft ze er opvallend rustig bij.  Ze is natuurlijk opgetogen over het resultaat, en nu pas begint alles nog wat meer door te dringen.  Toch blijft ze realistisch.  Het is mooi geweest, maar er is nog een lange weg te gaan.  De ontgoocheling zou uiteraard groot zijn mocht dit alles binnenkort toch eindigen.  Maar ook daartegen wapent ze zich.  En dat heeft alles te maken met haar zowel bescheiden als sterke karakter...

De weergoden waren de organisatoren van Maanrock goed gezind. Onder een stralende zon werd vrijdag de aftrap gegeven voor een weekend vol muziek voor ieders smaak ... harde gitaren, electro, singer-songwriter, jazz, harmoniemuziek of schlager ... het kwam allemaal aan bod in de 2de editie van MAANROCK 2.0.

Zo'n 8000 toeschouwers vonden direct de weg naar het Feestpodium (Ijzerenleen) en het Hof Van Busleyden op vrijdagavond.

We nemen je even mee op een eigenzinnige keuze uit het overweldigende aanbod op Maanrock 2015 ... follow me ...

(foto's: Jan Smets)

Twee handen op één buik zijn ze.  Dat voel je gewoon.  Je ziet het aan hun oogcontact - hoe ze naar mekaar kijken...; hoe ze met en over mekaar praten...Een vader en dochter - Sis en Nathalie Vermuyten.  De relatie tussen een vader en dochter kan mooi zijn.  Sis heeft als alleenstaande vader zijn dochter haast alleen opgevoed.  Twee maal heeft hij consequent promotie geweigerd.  Het leek hem een logische keuze, want hij wou er zijn voor haar.  Sis is trots op haar, en op wat ze heeft verwezenlijkt.  En Nathalie is even fier op hem.  Dit is een hartverwarmend verhaal dat gaat over een dochter-vader-relatie, over vallen en weer opstaan, over doorzettingsvermogen en...over de liefde voor muziek.  Want die delen ze.  Sis heeft zijn hele beroepsloopbaan op en achter de schermen van ontelbare podia gewerkt.  De laatste 25 jaar werkt hij bij VTM - setdressing en rekwisieten - nadat hij vele jaren ook studiomeester was bij talrijke programma's.  In Mechelen was hij duivel-doet-al bij het MMT (nu 't Arsenaal) en Figurentheater de Maan.  De appel valt niet ver van de boom: Nathalie heeft het in de genen.  Met een diploma communicatiewetenschappen op zak  en een leerkrachtenopleiding achter de rug, is ze nu aan de slag op de nieuwsredactie van VTM-radio. 

Muziek is voor Sis altijd een passie geweest.  En toch leek het op een bepaald moment niet zo evident meer om een muziekinstrument te bespelen.  Sis is pijnpatiënt, en met pijn wordt hij elk moment van de dag geconfronteerd.  Hij heeft een bindweefselziekte en fybromyologie maakt het er ook niet eenvoudiger op.  En toch.  Zijn moedige mantra luidt: "Ik heb er me bij neergelegd dat ik nooit zal genezen, maar aanvaard het niet dat ik alle dagen ziek zal zijn...".  Het tekent zijn doorzettingsvermogen. 

Op een dag greep hij terug naar de gitaar - het enige instrument dat hij nog behouden had na de rest verkocht te hebben, omdat hij het niet meer zag zitten ze te bespelen.  Het klonk Nathalie vertrouwd in de oren - klanken en herinneringen uit het verleden.  Ze begon te zingen.  Dit was een héél emotioneel moment, en beiden weenden.  Het kon dus!  het kon!  Beperkter misschien, maar het lukte.   En toen rijpten de plannen...

(foto's: Jan Smets)

Mechelen was vandaag niet alleen het epicentrum van de 1000km fietsen  voor Kom op tegen kanker', dat een orgelpunt kreeg op onze Grote Markt  (Mijn welgemeende proficiat voor die ontelbare deelnemers die zich hiervoor engageerden!), maar deze namiddag werd ook met een wel heel bijzonder koorconcert een punt gezet achter het Festival van Vlaanderen-Mechelen.  De kathedraal zat afgeladen vol voor dit unieke concert - Wat zeg ik: een wereldcreatie!  Om steeds op het scherp van de snee te werken stelt men zich ieder jaar tot doel een creatie te brengen van een hedendaags Belgische componist.  Wim Henderickx, van het bouwjaar 1962, is al lang geen onbekende meer.  De man verdiende zijn sporen op de meest gerenommeerde podia.  Toch is koormuziek voor hem een uitdaging.  Voor VISIONI ED ESTASI liet hij een reuzenkoor van drie professionele koren en zeven amateurkoren los op de kathedraal..  Met als resultaat een wonderlijk, eigentijds, enigszins vreemd maar vooral adembenemend bravourestuk dat wist te boeien van het begin tot het einde...

Vorige woensdag (06/05/2015) werd in het Cultuurcentrum Mechelen de kick-off gegeven van de campagne "Stop de diagnose CVS".

De vzw Wake-Up Call Beweging, een onafhankelijke patiëntenvereniging, zal de komende maanden vier campagneshows in Vlaanderen organiseren.

Daarmee willen ze zowel het brede publiek als de beleidsmakers ervan overtuigen dat het ‘chronisch vermoeidheidssyndroom’ (CVS) geen psychogene aandoening, maar een échte ziekte is.

(foto's: Jan Smets)

Het is één van onze meest enthousiaste en aanstekelijkste Mechelse koren.  Al zo'n vijftal jaren is zingen hun lust en hun leven.  En ondanks het feit dat ze dat prima doen, blijft voor hen het plezier van samen-zingen primeren.  En dat voel je.  Er onstaat steeds een 'dialoog' tussen zangers en publiek.  Het 'klikt'.  Op hun repertoire staan lichte muziek en wereldmuziek.  'Les amis de P.' - want zo noemen ze zichzelf - hebben gisterenavond ons, toehoorders, vergast op een wel héél origineel en leuk 'concertje'.  Het koor nam  ons mee op sleeptouw door de stad - een 'wandeling op noten'.  En dat was wel een verrassend concept dat gesmaakt werd.  De koorleden trokken hun 'boots for walking' aan, zetten hun rode of zwarte hoed op het hoofd en namen ons mee  langs de 'lichtjes van de Dijle', tot in de middeleeuwse kelder van 'De Clippel' op de Korenmarkt - gastvrij ontvangen door Chris (één van de zingende leden van Les amis de P.) en Luc Michiels...

Op de laatste dag van januari 2015 gaf The Monotrol Kid het beste van zichzelf in de Moonbeat in Mechelen. De knusse zaal was een perfecte setting voor de muziekjes van The Monotrol Kid.

The Monotrol Kid speelde vandaag een solo-set in de pop-up shop Mo'na Baz'art op de Korenmarkt in Mechelen.

Sinterklaasliedjes zingen:
doen we elk jaar.

Maar wie heeft dat al eens gedaan met begeleiding van een groot orgel?

Op zaterdag 6 december nodigt Orgels aan de Dijle alle Mechelse kinderen uit in de kerk van Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle. We zingen samen gedurende een half uurtje bekende en minder bekende Sinterklaasliedjes. 

(foto's: Jan Smets)

Nog maar pas konden we in de Sint-Romboutskathedraal genieten van het grandioze concert 'Oorlog aan de Dijle' van Cantus Amici, waar velen terecht heel lovend over napraten, of dit prachtige kerkinterieur is weerom het decor voor nog méér muzikale fijnproeverij.  Niet minder dan twee unieke Kerstconcerten staan op stapel.  Tijdens het weekend van 12 en 13 december staan sfeervolle concerten geprogrammeerd om duimen en vingers van af te likken.  Deze ochtend werd het programma voorgesteld.  Uit onze Mechelse zusterstad, het Nederlandse Helmond, was hiervoor speciaal een delegatie afgezakt naar de Dijlestad.  Want het is immers een vermaard mannenkoor uit deze gemeente dat we mogen verwelkomen op zaterdagnamiddag 15 uur voor - jawel -een gratis (!) optreden.  De avond voordien - op vrijdag 12 december, om 20 uur, is de Foundation 1904 organisator voor een niet minder knap Kerstconcert.  En het zal een uniek en sfeervol concert zijn, van hoge kwaliteit, weet voorzitter Piet den Boer enthousiast te vertellen...

  (foto's: Jan Smets)

Het is heerlijk zomers op het terras van reiscafé ViaVia: dé geknipte plek voor een ontmoeting met Carl Cleves, wiens wieg dan wel in Mechelen stond, maar de hele wereld zijn thuis mag noemen.  Pas gisteren haalde onze nieuwste blogger - Erik Raspoet - een door hem uitgeschreven interview (dat nooit werd gepubliceerd) vanuit de la om het te posten op Mechelenblogt.  Het toeval wil dat ik deze ontmoeting reeds een tijdje geleden plande.  Bewust las ik het artikel van Eric slechts diagonaal - onbevangen wilde ik me laten verrassen door de verhalen van Carl; gulzig luisterend - nieuwsgierig...  Zijn levensverhaal kan heler boekdelen vullen.  Ze vertellen van een dromer, een idealist, een artistieke duizendpoot...  Na zijn studies trok Carl Van Hoogenbemt (want zo heet hij officieel) de Mechelse voordeur toe...  Niet omdat hij deze stad niet graag zag, maar wél omdat hij ademruimte nodig had om volop te kunnen gaan voor zijn droom.  Het burgerlijke levensritme van zijn ouders - vader was rechter - was hem te eng.  Carl moest uitbreken om te kunnen waarmaken wat hij wou.  Het ging niet om een onherstelbare breuk.  Gelukkig maar.  Soms moet men kunnen loslaten om te groeien...  Carl is 71 jaar nu.  Hij straalt rust uit, en hij oogt vriendelijk - zachte blik.  Hij is een gelukkig man.  Dat heeft niet weinig te maken met zijn Grieks-Australische echtgenote en muze, Parissa Bouas.  Ze zijn als communicerende vaten - al 25 jaar lang: ze vullen mekaar niet alleen aan als man en vrouw maar ook als muzikale partners.  Zaterdag staan ze samen op het podium in het Cultuurcentrum...  En volgende week donderdag keren ze terug naar thuishaven Australië na een tussenstop in Maleisië...

Met “de meest onvoorspelbare voorstelling van het seizoen” heeft stand-Up comedian Thomas Smith straks de eer om de het nieuwe Moonbeat-programmatie op gang te trappen, (vanavond, zaterdag 20 september). Stand-Up comedy is nog steeds een vaste waarde bij Moonbeat, met ook nu de huiskomieken The Lunatics die elke tweede donderdag van de maand op de lachspieren beroep doen. Ze brengen vaak ook een gevestigde naam in Stand-upland mee. Het zorgde vorig seizoen voor bijzonder fijne avonden, dat wordt dus vervolgd. Maar Moonbeat pakt ook uit met toneelvoorstellingen voor (piep)jong en oud en ook nu wordt er muziek geprogrammeerd.

Thomas Smith brengt straks zijn gloednieuwe voorstelling 'Ruis' in première bij Moonbeat. (Er zijn nog tickets!) Morgen, zondag 21 september stelt het jeugdige folktrio SnaarMaarWaar  hun nieuwe, derde, cd voor. Meteen twee voorstellingen om U tegen te zeggen dus dit openingsweekend. En er staat na zondag nog meer te gebeuren bij Moonbeat, we geven je een overzichtje...