(foto's: J.Smets)
Het is koud vanochtend in het Mechels Broek. Een ragfijne witzilveren sluier heeft zich over het nog dauwnatte gras gedrapeerd. Het daagt langzaam. Door het stilaan uitdunnende bladerdek projecteert de welgekomen maar niet veel warmte meer afgevende zon diagonale lichtbundels. "Jacobsladders" leg ik uit. Hij kijkt met vragende ogen. Nou ja, het is dan ook wel een moeilijk begrip waar ik hem niet mee vervelen wil. Ik vertel dus niet dat ooit een bijbelse Jacob in een visioen een ladder zag die van de aarde tot de hemel reikte, langswaar gezwind engelen afdaalden en opstegen. Ik laat het in het midden en we stappen verder op het bospad, het verschijnsel verschijnsel latend. 'Eikels' kent hij. In het eerste kleuterklasje is de herfst al vanouds een niet over te slaan thema alvorens men overgaat op 'Sinte-Mette'. Bij de herfst horen vallende bladeren. Oranje, bruin en geel of rood. Dat mocht hij ook al proberen vorm te geven op papier, daar dit ook behoort tot de algemene ontwikkeling en de creatieve ontplooïng van de jonge ukjes. "Het is herfst: de grond krijgt een jasje van blaadjes!". Dat zegt hij. Ik vind het pure poëzie. Over spinnen weet hij ook alles. En eekhoorntjes eten nootjes...
Recente reacties
17 weken 6 dagen geleden
46 weken 4 dagen geleden
1 jaar 13 weken geleden
1 jaar 32 weken geleden
1 jaar 36 weken geleden
1 jaar 38 weken geleden
1 jaar 39 weken geleden
1 jaar 42 weken geleden
1 jaar 42 weken geleden
1 jaar 43 weken geleden