(foto's: J.Smets)

Er zijn zo van die Mechelaars die zonder dat ze grote titels voeren of spectaculaire dingen realiseren, toch door velen zijn gekend of graag gezien worden.  Tot die categorie behoort 'Speedy' of Francis Van Baelen (69 jaar)  Maar deze stad dient afscheid van hem te nemen, want nu overleed de man voor wie 'zijn' club alles was in het leven.  Lachend noemde hij zichzelf wel eens de 'rollende brigade van Malinwa'.  In 2003 was Francis trouwens één van de vier oprichters van de supportersclub 'yellow red army on wheels' - die de spreekbuis werd tussen personen met een beperking en KV-Mechelen.  In de schoot van deze club ontstond later de G-ploeg van Malinwa, die nu de grootste is van ons land.  En voor het ijveren voor de toegankelijkheid tot een voetbalclub voor supporters en spelers met een beperking, mag men beslist een pluim op de hoed steken 'achter de kazerne'.  Super-supporter Francis zal men voortaan moeten missen bij de club van Geel en Rood.  En hij zal gemist worden.  Zoveel is zeker...

Dat de KV-Mechelen-supporters wellicht de trouwste en meest aan hun club verknochte supporters van ons land zijn is een open deur intrappen.  Velen onder hen hebben de 'Malinwa-gekte' met de moedermelk meegekregen.  En da's al zeker zo bij superfan Petra Van der Poel.  De in Battel opgegroeide en nu in Bonheiden wonende Petra heeft door haar aders wel heel veel rood-geel bloed stromen.  Kan het ook anders?  Haar vader, Corneel Van der Poel, is dan ook al eeuwenlang 'getrouwd' met de club - een vrijwilliger als geen ander - die met veel respect als 'de patron' wordt betiteld.  Als het goed gaat met KV-Mechelen is hij in de Zevende Hemel, en in mindere dagen is dat ook van zijn gezicht af te lezen.  Niks anders bij zijn dochter dus...

(foto boven: Guy Foqué. foto's onder: Jan Smets)

Zeggen dat KV-Mechelen uiterste hectische tijden meemaakt is een open deur instampen.  Amper bekomen van de euforie na een glansrijk jaar én de roes van de overwinning, is het nu nagelbijtend afwachten hoe het de club van geel en rood zal vergaan in het juridische steekspel dat nu wordt gevoerd.  Malinwa beseft maar al te goed dat het cruciale dagen zijn voor de voetbalclub.  En toch blijven de hondstrouwe supporters pal achter KV-Mechelen staan.  Als één blok.  Dat doet ook Bertrand Peeters - die de liefde voor deze club met de paplepel meekreeg.  Fan van het eerste uur.  De liefde voor Malinwa is immens groot. Ze loopt als eern rode draad door zijn leven.  En toch blijft hij eveneens realistisch. 

De voetbalwereld is rot geworden.  Emoties en heel veel geld zorgen samen voor een explosieve coctail.  Wat er ook gebeurt mag zijn - ik spreek me daar niet over uit: het is verschrikkelijk.  Ik volg het nieuws op de voet, en ben er al ziek van geweest.  Ik zie een grote normvervaging.  Da' s het enige zinvolle dat ik er van kan zeggen.  De hele club wordt hierin meegesleurd.  Ook merk in een heuse haatcampagne. Maar ik hoop dat - wat de uitspraak ook mag zijn - onze club niet ten onder gaat en ze niet hélemaal gestraft wordt voor feiten die misschien door enkelingen zijn begaan.  Ik ben wel ongerust.  Het leeft enorm bij de fans...

Op de club heb ik een babbel met Bertrand die zich méér dan gewoon inzet voor 'zijn' Malinwa, en zich ontfermt over het immense archief van de club.  Want inderdaad: ook deze rijke collectie van al wat te maken heeft met de geschiedenis van KV-Mechelen is erfgoed.  En daarom is het belangrijk dat dit alles bewaard wordt voor het nageslacht.

  (foto's: Jan Smets)

Voetbal wordt nogal eens betiteld als de belangrijkste bijzaak ter wereld.  En ik weet heus dat je hier af en toe kritische kanttekeningen bij maken kan.  Niet geheel onterecht soms.  Maar het weet ook héél wat mensen te verbinden en oprecht gelukkig te maken.  De emoties kunnen hoog oplaaien.  Vele supporters leven oprecht mee met het wel en wee van hun club.  Ook in eigen stad maakt groen en wit 'haar supporters blij' als ze er nog ientje boa doen'.  En Malinwa doet z'n schare supporters een krop in de keel krijgen bij elk zegepralen...

Erg vaak sta ik niet op een voetbaltribune, maar af en toe weet ik de sfeer in een stadion wel te smaken.  Tien jaar geleden maakte ik deze reportage...  Tien jaar geleden speelde de club van geel en rood ook een bekerfinale...  De sportieve verslaggeving liet ik aan anderen over. Ik focuste me op het randgebeuren... 

(foto's: Jan Smets)

Malinwa heeft er een méér dan geslaagd fanweekend opzitten.  Het nieuwe stadion werd met een grootse openingsceremonie ingehuldigd onder de leiding van ceremoniemeester Mark Uytterhoeven.  Tal van oud-spelers passeerden de revue, een app voor de smartphone waarmee toeschouwers tijdens de wedstrijd spelers kunnen beoordelen, werd gelanceerd, er was flink wat kinderanimatie en er werd een oefenpartij gespeeld tegen het Griekse Iraklis Thessaloniki FC (dat Mechelen won met 3/0)... Maar één van de allerleukste onderdelen was toch wel het binnenbrengen van de 'Malinwalympische' vlam door de kampioenendamesploeg van KV.  De groep enthousiaste speelsters die het afgelopen jaar kampioen werd in 3de nationale had de eer de vlam te mogen overbrengen van de Voetbalstraat in den Hanwsijkenhoek waar de roots van de club liggen tot Achter de kazerne.  En: ze kregen best veel applaus onderweg toen ze gevolgd door de harmonie van de club vanaf de Grote Markt werden gevolgd...

(foto's: Jan Smets en Malinwa-archief)

Gent heeft zijn mysterie van de Verdwenen Rechters, en Mechelen...zit met de raadselachtige verdwijning van de Europabeker van Malinwa.  Op 11 mei 1988 won KV-Mechelen als laatste Belgische ploeg de Europabeker en schreef het hiermee geschiedenis.  Kort na deze legendarische match verdween de beker op mysterieuze wijze.  Het werd de aanleiding voor het ontstaan van heel wat gissingen, halve waarheden en mythes.  Tot op de dag van vandaag is dit relikwie spoorloos...  En toch: er zijn niet weinigen die lijken te weten waar deze cup zich zou bevinden.  Maar de meeste 'getuigen' die het zouden kunnen weten, hullen zich in stilzwijgen...

Jan Gysbrechts heeft rood-geel bloed in de aders stromen, is Malinwa-fan tot in de toppen van zijn tenen, en wordt haast fysiek onwel als 'zijn' club het niet zo goed doet.  Als ze té veel verliezen, werkt dit op zijn gemoed.  Jan was twee jaar toen KV-Mechelen deze gloriemomenten meemaakte, en het feit dat dé beker der bekers sinds dan 'vermist' is, en niemand (?) kan vertellen waar hij zou kunnen zijn, intrigeert hem al langer.  En daar wou hij verandering in brengen.  Een half jaar geleden maakte hij een Facebookpagina aan onder de titel 'Breng de cup terug naar de club'.  Dit ging niet onopgemerkt voorbij.  En toch: het mysterie is hiermee niet opgelost.  Nee: we staan niet dichter bij 'de Waarheid'.  Wie weet meer?  Want ja: daar is Jan van overtuigd: er zijn mensen die beslist méér weten dan ze toegeven...

(foto's: Jan Smets)

Voetbal is emotie en passie.  Weinig dingen beroeren zovelen als het spel met de bal op de heilige grasmat.  En die liefde voor het voetbal dwarst alle sociale lagen.  Zélf bekijk ik het liever vanop de zijlijn dan vanop de tribune.  Mijn voetbalkennis is heus niet  zo groot, en ik volg de zeges en nederlagen in de marge en via de titels in de sportbladzijden van m'n krant.  Maar wat geen één Mechelaar nu ontgaat is het debacle rond het Oscar Van Kesbeeckstadium, waar boven groen-wit het dreigende zwaard van Damocles hangt, en waar bestuursleden en supporters van geen hout meer pijlen weten te maken, en de chaos compleet lijkt.  Vanavond volgt weerom een spannende episode in een verhaal dat tragische vormen begint aan te nemen.  Ik heb 'te doen' met de Racingsupporters.  Ook al kom ik uit een 'Malinwa-nest' en stroomt  het familiale bloed rood-geel: naar mijn puurste aanvoelen zou de teloorgang van racing een verschraling betekenen voor onze stad.  Voetbalgek of net iets minder:  zowel groen-wit als rood-geel behoren tot de bouwstenen van het DNA van deze stad....

(foto's: Jan Smets)

De wereld van m'n schoonvader is 'krimpend'.  Heden en verleden lopen mekaar onvoorspelbaar voor de voeten.  Uit de chaotische opslagplaats van z'n geheugen haalt hij steeds dezelfde jeugdherinneringen van de plank.  Het zijn dingen die het diepst gegrift staan in z'n memorie omdat ze misschien het meeste indruk op hem hebben gemaakt.  "Ons moeder vroeg aan onze buurman, Rik Coppens - je weet wel: die bekende voetballer - of ik als klein manneke niet met hem mee mocht gaan naar den Malinwa..." .  Dat deed Rik.  Sinsdien was Rik voor mijn schoonvader een nog grotere held, en werd KV-Mechelen dé ploeg...

Rik stierf in 2003 - 85 jaar oud.  Hij was één van de grootsten van een gouden generatie.  Met Malinwa speelde hij in drie keer kampioen: in '42-'43, '45-'46 en in '47-'48.  Met Torke Lembrechts en Bert De Cleyn vervolledigde hij een trio dat geschiedenis schreef Achter de Kazerne.  Maar Rik werd ook geselecteerd voor de Nationale Ploeg!  19 keer speelde Rik Coppens in het plunje van Rode Duivel - één keer zelfs samen met zijn jongere naamgenoot, Rik Coppens van Beerschot (al liep Mechelse Rik niet hoog op met Antwerpse Rik...)

Abeelstraat Hanswijkenhoek.  Aan een tafel waarop tientallen oude foto's kriskras verspreid liggen en albums over zijn periode bij de Nationale Ploeg gestapeld zijn, zit ik met dochter Gwendolina Coppens.  Ze is het enige kind van Rik...

Het Malinwa Archief, de archiefwerking van het supportersorgaan van KV Mechelen, bracht onlangs het grootste deel van haar collectie onder in het Mechelse Stadsarchief. De rijke geschiedenis van Malinwa is op die manier toegankelijk voor het grote publiek.

 (foto's: Jan Smets - Mieke Van Roy)

Grote bedrijvigheid in de Voetbalstraat.  Met flink wat lawaai werd deze morgen een aanzet gegeven tot het rooien van een terrein - nét over de deur van Mieke Van Roy.  Dat was natuurlijk géén verrassing.  De buren wisten dat dit ging gebeuren.  Jammer vinden ze het wel natuurlijk.  Een stukje groene oase moet verdwijnen voor de komst van een appartementsblok.  Op zichzelf is dit geen groot nieuws, ware het niet dat  op dit overgebleven stuk grond ooit de eerste 'heilige graszoden' van Malinwa lagen.  Hier werd Mechelse voetbalgeschiedenis geschreven.  Van 1905 tot 1911 begon hier de carrière van geel en rood.  Hier in de Hanswijkenhoek - op een lap grond, gelegen tussen Tervuursesteenweg en Leuvense vaart. Hélemaal correct is dit natuurlijk niet.  De aandachtige blogger weet immers dat de club boven het doopvont werd gehouden in 1904.  Kort speelde KV-Mechelen op twee andere terreinen.  Maar het werd pas 'serieus' op het gras van de Colomawijk...

(foto's: Jan Smets)

Ze zijn in hun enthousiasme niet te stuiten.  Ik ontmoet ze in de Gouden Vis: twee lefgozers die bulken van 'scheppingsdrang' en gezonde ambitie; jonge leeuwen verslingerd aan sport, en gefascineerd door de glorieperiode van Malinwa: de magische jaren '87-'88 van vorige eeuw, met als ontbetwistbaar hoogtepunt de tot de verbeelding sprekende bekerfinale tegen het Grote Ajax.  De volksclub uit Mechelen maakte de ongelooflijke stunt waar op 11 mei.  25 jaar later is deze heldendaad nog lang niet vergeten in de Dijlestad.  Rutger Verbeek en Evert Winkelmans - slechts twee jaar op het moment van de glorierijke 'veldslag' hebben het niet bewust meegemaakt.  En misschien hebben ze hier wel spijt om.  Maar ze laten de wonderjaren van 'hun' club weer tot leven komen.  Ze leggen de laatste hand aan hun 55 minuten durende terugblik - een verrassende kijk met nooit geziene beelden in een origineel concept.  Op 5 mei volgt de première in Moonbeat...

   (foto's: Jan Smets)

Gisteren wist voetbalclub KV-Mechelen op eigen terrein 'achter de Kazerne' te scoren tegen AA-Gent.  De wedstrijd werd afgefloten met 1-0 voor de rood-gele Maneblussers.  En da's best leuk op sportief vlak.  Maar wat méér is: Malinwa toonde op tweede Kersdag ook haar hart voor zowat 150 kansarme kinderen en jongeren van onze stad.  Door een genereus aanbod  van de club,konden zij gratis de wedstrijd bijwonen.  En dat viel in goeie aarde!  het jonge volkje was razend enthousiast!

Ik ben verzot op ouwe foto's... Plaatjes die druipen van nostalgie, 'serieuzigheid', weemoed in sepia...  Eén van de meest intrigerende foto's die ik zo heb - én koester,is een kleine foto met 'méér dan een hoek af' - gekreukt, beduimeld, en sommige gezichten vervaagd...  Hj zat duidelijk jarenlang in een portefeuille, als een  blijkbaar 'kostelijk' bezit, tussen portretjes van familieleden en  doodsprentjes van dierbaren...  Hij was van mijn grootvader - Clément Lauwers.  Alleen daarom is het een soort van relikwie voor mij.  Het bewaren meer dan waard.

Het toont het muziekkorps van de Malinwa in het lang voorbije jaar 1930 - een stukje verstild verleden tussen twee wereldbranden in. ...  'Groteva'  die de kleuren geel en rood trots in z'n vaandel voerde, speelde als kleine jongen in de jeugdafdelingen, en later klaroende hij in het korps... 

(foto's: Jonas Maris   -  Jozef Mannaerts, Racing en Louis Volkaerts, Malinwa)

Het zijn ronduit schitterende, karaktervolle portretten die Jonas Maris heeft geschoten van een achttal voetballegendes die ooit ronddraafden op de Mechelse graszoden.  Ooit voetbalgod - en nu ouder geworden, gevoelig en met veel respect voor de persoonlijkheid gefotografeerd.   Deze knappe reeks is één van de blikvangers op de Erfgoeddag die er aan komt.  Mechelenblogt wordt soms verweten dat het 'op voorhand niet vertelt wat er staat te gebeuren in onze stad...'.  Wél: kom achteraf niet zeggen dat je 't niet wist!   ;-)  Erfgoed en voetbalcultuur gaan op zondag 22 april hand in hand. 

(tekening: Jan Smets)