(foto's: Jan Smets)

25 december 1980: de herinnering aan deze dag behoort tot het collectieve geheugen van velen.  Zelf staat het nieuws dat die dag zo abrupt op televisie werd gekatapulteerd me ook nog levendig voor ogen.  Op die noodlottige kerstdag kwam de bekende Mechelse zanger Louis Neefs om in een tragisch auto-ongeval in Lier.  Samen met hem kwam ook zijn vrouw Liliane Van Asbroeck om. Zijn nichtje Hannelore Candries - dochter van Louis' zus Connie, heeft haar oom nooit gekend.

Maar door mama zoveel van hem vertelde en door het feit dat er zoveel beeldmateriaal en geluidsopnames van hem bewaard zijn gebleven heb ik het gevoel dat ik hem altijd gekend heb.

Het was dan ook Hannelore die duidelijk de muzikale talenten in de genen heeft die het idee opvatte om op één of andere manier de veertigste verjaardag van dit overlijden te herdenken.  En hoe kan dit beter dan het beklijvende en ontroerende kerstlied 'Susa Nina' in een nieuw arrangement weer in de herinnering te brengen.  Dit tradionele kerstlied dat reeds in 1941 door die andere bekende Kempenzoon, Armand Preud'homme werd gecomponeerd en al zo vaak mooi accordeerde met het beroemde 'Stille Nacht' stond op de laatste plaat van Louis.  Deze werd postuum uitgegeven.  Nu brengen Hannelore en haar moeder Connie het lied uit in een nieuwe versie.  En dat doen ze met verve.  Het in een hedendaags jasje gekozen lied kan je beluisteren via alle streamingskanalen en de clip is ook te bekijken via www.neefs.com  en Youtube. 

https://www.youtube.com/watch?v=NNVTWbHpWt4

Over Louis, dit lied en zoveel meer had ik een babbel met hen beiden.

(foto's: Jan Smets)

Tachtig jaar zou hij gisteren geworden zijn...  Ik stond er eerlijk gezegd wat versteld van.  Voor mij blijft hij altijd die jonge veertiger die op die noodlottige Kerstdag van 1980 samen met zijn echtgenote Liliane omkwam in dat dramatische verkeersongeval op de Lierse ring.  Het nieuws sloeg in als een bom, en op menig Kerstdiner werd het héél erg stil toen de televisie hierover berichtte...  Vlaanderen verloor één van zijn populairste zangers; één van de mooiste en warmste stemmen die hier ooit te horen was.  Louis Neefs had talent te over, was bovendien erg charismatisch en intelligent.  Hij nam geen blad voor de mond.  Kortom: Louis Neefs was een persoonlijkheid.  Vergeten werd hij nooit.  37 jaar is het geleden.  Louis zou altijd 43 jaar blijven...  Was hij blijven leven, dan zou hij gisteren 80 kaarsjes mogen uitblazen.  Ongelooflijk eigenlijk.  Gisteren zullen zijn zonen Günther en Ludwig ongetwijfeld nog meer dan anders aan hem gedacht hebben.   Aan hem, die hun vader was; aan Liliane die hun moeder was.  Maar ook voor zijn zus Connie en nichtje Hannelore Candries die haar oom nooit kende, was het gisteren een wel erg bijzondere dag.  In het Kempische Gierle, het geboortedorp van Louis, was Connie gisteren aanwezig om zijn verjaardag te herdenken.  Maar ook Mechelen waar Louis studeerde, lang woonde en waar hij ook een tijdlang gemeenteraadslid was, zal zijn illustere 'adoptiezoon' binnenkort in de volle schijnwerpers brengen.  Terecht!  Op 13 oktober organiseert CD&V-Mechelen, de erfgenaam van de partij waarvoor Louis lang geleden opkwam, een huldeconcert in de Stadsschouwburg.  Connie en Hannelore zullen daar het beste van zichzelf geven om liedjes van toen en nu ten berde te brengen.  En dat zullen ze doen met verve, want beide dames hebben talent te over.  Niks voor niks zijn ze 'Neefsen' en dat staat garant voor tijdloze kwaliteit!

(foto l.:uit het boek 'Er zal altijd een zon zijn' .  foto r.: Jan Smets)

Door het raam zie ik boven de Dijle en achter het Hof van Villers de contouren van Sint-Romboutstoren - manifest, stoer en immer aanwezig, stempel drukkend op deze stad.  Aan de overkant vloeide ooit de Melaan in de Dijle.  Ost tekende hier een prentkaart met een boot - de 'Vaarwel':  een schilderachtig plaatje dat een nostalgisch verleden borstelt. Hier blééf de vliet gedempt.  Voorgoed verleden tijd.  Vanuit het venster van dit mooie herenhuis aan de Haverwerf kijk ik uit op één van de mooiste stadsgezichten.  Aan de muren van de smaakvolle living hangen prachtige kunstwerken die dit verleden oproepen: de Dijleboorden, de Hoogbrug, de Vismarkt...  Hier wonen duidelijk Mechelen-liefhebbers...

Ik ben te gast bij Connie Neefs - charmant, klasse uitstralend, en de perfecte gastvrouw.  Ze is overbekend.  Al jaren.  Niet steeds op het voorplan, maar constant aanwezig én nooit 'ver weg'.  Als een vanzelfsprekendheid.  Ook haar dochter zit er bij: Hannelore Candries, een knappe verschijning van 21 jaar.  Vriendelijk en goedlachs, en erg matuur voor haar leeftijd.  Met haar Venetiaans blonde lokken is ze niet zozeer de kopie van haar moeder.  Maar haar charme heeft ze wél gemeen met haar.  Haar naam draagt niet het kwaliteitslabel 'Neefs', maar Hannelore heeft het muzikale talent beslist in de genen.  Ze blijft er opvallend nuchter bij.  Ook dat heeft ze van haar moeder.  Om 'bekend of beroemd' te zijn is het Connie niet te doen.  De roes van roem is misschien tijdelijk hoogst aangenaam te noemen, maar veel waarde hecht ze er niet aan.  Om de waardering van de mensen gaat het.  Daar doe je het voor.  Voor die erkenning.  Dat voelt Connie ook voor anderen die iets moois verwezenlijken.  Bewondering.  Appreciatie.  Daar draait alles om.  Doe verder maar gewoon.  Het lijkt een familiemotto...

Zondag 17 november 2013 pakt Marnixring Gaston Feremans uit met ‘Mechelen Zingt Louis Neefs’, een feestelijk meezingconcert in de podiumzaal van het Mechelse vermaarde Sint-Romboutscollege. Behalve luisteren naar en genieten van de liedjes van Louis Neefs, gebracht door Connie Neefs, Paul Stok en begeleid door Gerry’s Big Band, mag het publiek dus ook uit volle borst meezingen. Meer zelfs: dat is de bedoeling.

(foto's: Jan Smets)

Ze had zich ervoor gewapend om sterk te zijn.  Maar het wordt haar te machtig alsdaar plots, fijn en virtuoos,  dwarrelend, de zoooo bekende klanken van 'Margrietje' door de Mechelse klokken van de oude beiaard worden voortgebracht...  'De rozen zullen bloeien - ook al zien we elkaar niet meer weer...'.  Dan blinken de ogen van Connie.  Haast wellen de tranen...

Het was weer druk in Mechelen. Er was de kerstmarkt, het kerstconcert met Conny Neefs en Lucas Van Den Eynde. En natuurlijk de hommage aan Louis Neefs : Ergens Zowat Halverwege.  Op kerstdag 1980 dompelde een nieuwsbericht Vlaanderen in diepe rouw: zanger Louis Neefs was samen met zijn vrouw Liliane omgekomen. Tijdens een verkeersongeval.

(foto: Peter de Weijer)   

Zoals zovelen herinner ik het me haarscherp.  Die Kerstdag, toen we allen aan de feesttafel zaten, liep het nieuws binnen dat zanger Louis Neefs een dodelijk verkeersongeval had gehad op de ring in Lier.  Het werd plots héél stil in de huiskamer.