(foto o: Jan Smets)

Tien minuten na het afgesproken uur komt hij zichzelf verontschuldigend binnengestormd in den Boesjkammeree aan het station.  Geen probleem.  Het is dan ook vrijdagavond - spitsuur; en bovendien regent het ouwe wijven.  Zo'n mistroostige vrijdag-den-dertiende om snel te vergeten.  Alhoewel... Het zal nog een drukke avond worden voor Erwin Vloebergh - 'de Vloe'.  Een paar uur later zal immers in het Hombeekse café Den Bruinvis, de cd van de covergroep BEEB (waar hij de zanger van is) worden voorgesteld.  De bandleden zijn best trots op hun BEEBy.  Erwin is zoals steeds zijn joviale zelve en vertelt honderduit over de relaese van dit blinkende schijfje dat heel origineel in de hoes van een vinylplaat wordt gepresenteerd, en dat de tot de verbeelding sprekende en 'smakelijke' naam 'Poelfrikasee' draagt.  Het is een leuk hebbeding geworden met liedjes van de voorbije vijftien jaar van de groep.  Dit in allerlei genres van ballades tot blues en pop. 

...met véél humor overgoten, relativerend en zelden serieus op een paar nummers na: zo mag ik het omschrijven.   En Leest is nooit ver weg.  Daar hebben we immers allen onze roots.  Zelf woon ik al lang in het Leuvense.  Leest was me misschien op sommige momenten te eng geworden. Maar ik heb wél een onvoorwaardelijke liefde voor dit dorp.  Zelf ben ik met mijn 57 levensjaren de jongste van de groep die ontstond uit de oud- Chiro.  De oudste van onze band is 62.  Ooit waren de anderen nog leider van mij in deze jeugdvereniging. We serveren deze liedjes in het 'Vloms', in het AN, in het plat Leests, Mechels, en iets wat daar tussenin valt...

Op zichzelf is het uitkomen van dit cdeetje al een tof gebeuren.  Maar het verhaal wordt nog mooier als je weet dat de opbrengst van de verkoop integraal naar een goed doel gaat.

(foto's: J. Smets)

Rondom onze stad liggen aardig wat mooie grote en kleinere natuurgebieden - een aaneenschakeling van waardevolle groene oases.  Heerlijk om er te wandelen of langs te fietsen.  Een heel fotogeniek gebied vind ik zelf deze Bleukensweide, een laaggelegen weiland langs de Molenbeekstraat in Leest, in een bocht van de Zenne - op een boogscheut van de grens met dat andere Mechelse dorp, Heffen.

(foto's: Jan Smets)

Honderduit heb ik met hen gebabbeld - gezellig op het terras van hun woning aan de Leestse Kouter.  Daarachter ligt een netjes onderhouden tuin omringd door het zomerse groen van het landelijke Zennedorp.  Beiden zijn energieke tachtigers die beslist over hun leeftijd liegen kunnen.  Rik Lauwens is in zijn 84ste levensjaar en zijn echtgenote Josephine Polfliet is drie jaar ouder.  Het is haar helemaal niet aan te zien.  Josephine is een spraakwaterval.  Maar de op het eerste gezicht iets bedachtzamere Rik is dat eveneens.  Ze hébben dan ook heel wat te vertellen.  Een boeiend leven hebben ze altijd geleid, en beiden hebben ze een stempel gedrukt op Leest.  Iedereen kent hen.  Rik was dan ook méér dan veertig jaar leider van het kerkzangkoor én trombonist in de fanfare Sint-Cecilia (nu Brassband Leest).  Samen met zijn vrouw heeft hij daarnaast ontelbare keren aan het kookfornuis gestaan bij dorpsfeesten.

Vele anecdotes worden opgerakeld.  Figuren uit Leest passeren de revue.  Maar daarnaast kom ik heel wat te weten over de naoorlogse geschiedenis van het Mechelse meubel dat niet erg veel later zijn finale doodsteek kreeg.  Immers: Rik was sculpteur.  Een hele goeie trouwens.  Hij maakte die laatste periode heel bewust mee...

(foto's: Jan Smets - Clément De Rooster)

Hij komt uit de schuur.  Stapje voor stapje en enigszins behoedzaam.  Hij kijkt ons aan, leunend op z'n schop.  De ouderdom heeft hem getekend, maar ondanks zijn gebogen houding - of nee: nét daarom dwingt z'n verschijnen respect af.  Dit is het resultaat van een levenslang hardwroetend werken.  Kromgewerkt.  Dat tonen ook zijn handen.  Handen die de grond hebben klaar gemaakt om vruchten voort te brengen, de koeien gemolken...  Z'n gelaat is doorploegd, maar zijn ogen tonen zowel zachtheid als wijsheid.  Ik denk spontaan aan belegen woorden als 'noest' en 'verknocht' en 'geworteld'...  Ze klinken als ontsnapt uit een Vlaamse boerenroman uit lang vervlogen tijden.  Maar ze passen hier wonderwel...

  (foto's: Jan Smets)

Misschien is dit wel eens een leuk ideetje voor een zomers fietstochtje?  Niet alleen in de historische binnenstad valt er wat te bekijken.  Ook in 'de kantlijn' van Mechelen valt er heel wat te ontdekken.  Monumentale kunstwerken zijn het niet.  Nee.  En toch hebben ze een hoge artistieke waarde.  Ze ogen eenvoudig, zelfs wat kinderlijk..., maar in de ogenschijnlijk simpele uitvoering en de klare lijnen tonen ze ook een sterke communicatiekracht.  Ze doen ons glimlachen - ze weten te ontroeren, en ze roepen heel wat nostalgische gevoelens op.  Ik heb het over de keramieken kunstwerkjes van Georges Herregodts in Mechelens mooie landelijke dorpje Leest en naaste omgeving.  Herregodts die tussen 1974 en 1983 priester was in Leest overleed dit jaar, op 11 maart, in zijn geboortestreek - in Ronse.  Hij werd 90 jaar...  De man is niet zomaar onopgemerkt voorbijgegaan in het Zennedorp.  Hij hield van Leest, en Leest mocht hem ook graag.  In 1978 schreef hij het boek 'Leest geweest'.  Maar de creatief begaafde priester, deed meer dan 'pastoraal-bezig-zijn' en schrijven.  Hij verrijkte 'zijn' dorp ook met een aantal fraaie kunstwerkjes dus...

Bovenstaande foto toont géén Leests kapelletje.  Dat niet.  Maar het is te vinden aan de Stuivenbergbaan.  Aan de wanden schommelt een processie voorbij, met fanfare, pastoor, begijntjes,misdienaars,'sjampetter'...: een beeld van lang vervlogen dagen...  Het roept herinneringen op aan Timmermans, Claes... Daar en in zijn eigen jeugd haalde Herregodts de inspiratie, maar hij interpreteerde het op zijn eigen - heel herkenbare wijze...

                           (foto's: Jan Smets)

Van oudsher wordt de omgeving van onze stad 'de groententuin' van ons land genoemd.  De variëteit die onze Mechelse bodem biedt is heel gevarieerd.  Er zijn natuurlijk veel minder land-of tuinbouwers bedrijvig in de regio dan vroeger, maar toch.. .  Ik heb vandaag een babbel met Hilde Segers van de Leestste Juniorslaan, die samen met haar man Marc en zonen Bert en Jeff sinds 1984 een tuinbouwbedrijf runt.  Ze doen dit met heel erg veel liefde voor het vak.  Hilde kijkt met nauwelijks onverholen trots naar de producten van 'hun land' die ik op foto zet.  Ik ben niet zomaar in Leest neergestreken om spruiten en aardappelen te laten 'poseren'.  Nee.  Ik ben gaan aankloppen bij Hilde omdat ze met 'Vers en Gezond' een uniek, tof en positief project hebben opgezet...

Donderdag 29 november 2012 vindt in Sporthal Kouter in Leest het eerste Special Olympics Bocce-toernooi plaats. Special Olympics Belgium organiseert de meeting van deze nieuwe balsport voor personen met een verstandelijke handicap in samenwerking met Stad Mechelen en Foundation 1904.

(foto: Jan Smets)

Leest reageert ongelovig en verslagen op het plotse overlijden van één van zijn grootste dorpsfiguren.  Willy De Nies, die jarenlang voorzitter was van dit Mechels topevenement stierf vrijdag op de leeftijd van 65 jaar.  Amper een tweetal weken nadat na rugpijn een noodlottige diagnose werd gesteld, is Willy niet meer... 

(foto's: Jan Smets)

                                                                                      (foto: Jan Smets)

Buiten is het ijzig koud.  De winter scoort met diepvriestemperaturen in statistieken en tabellen met langdurige jaargemiddelden...  Maar we zitten gezellig, warm binnen, in dat wat onwezenlijke kader - het paradijs voor elke Mechelse boekenwurm - in een ons omringende zee  van letteren en spraakwatervallen: de Zondvloed in de OLV-straat.  Hij met een dampende thee, en ik met een winterkou verdrijvende kop koffie.  We verliezen de tijd in een babbel die verder gaat dan de reden van het gesprek.  Hij:  (levens)kunstenaar - met een hongerige kijk op de wereld om hem heen.  Veelzijdig ook: muziek, beeldende kunst, dictie... Ik, luisterend, beamend, bewonderend...  Maar toch in dialoog - tastend naar de ziel van de kunstenaar: Serge Piessens - Leestse Mechelaar - bouwjaar 1967; één van de meest bevlogen artiesten van zijn generatie - maar ook gevoelsmens - zachtmoedigheid verpakt in een forse verpakking...  'Bepalen de omstandigheden of je succes hebt of niet? Lukt het of lukt het niet?  is de sjaspatatter een mislukkeling?  nee toch..."

(foto boven: Eddy Apers - de betreffende steen - foto onder: Jan Smets - Willy Keysers)

Willy Keysers is een achterneef van mij, en al jaren gepassioneerd bezig met stamboomonderzoek, geschiedenis... Het is dan ook niet zo eigenaardig te noemen dat hij zich heeft vastgebeten in het zoekwerk naar de herkomst van...een steen.  Een paar dagen geleden contacteerde hij mij...

Proficiat voor het sympathieke Mechelse dorp Leest!  Met veel enthousiasme en gedrevenheid die eigen is aan de Leestenaars hebben ze het voor mekaar gekregen.  Gisterenavond, tijdens een slotshow in zaal Ter Coose, telde men het geld, dat talloze acties had opgebracht: en jawel!  Minstens 16 500 euro kan men vrijdag gaan afleveren voor Music for Life in het Glazen Huis.  Want het bedrag zal nog flink wat  hoger liggen, aangezien de opbrengst van de show er nog moet bijgeteld worden!  En daarvoor krijgt Leest alvast een pluim!

(foto's: Jan Smets)

Het stormde ooit op Posse-Leest, en drie jaar geleden kregen we zelfs sneeuw te verwerken...  Er was al 'gewoon' mooi weer op Posse, en er was al wel eens een wisselvallige editie...  Maar vandaag was het ZOMER in Leest.  Hoogzomer...

Of we een keertje kennis wilden maken met hun nieuwe hobby, vroegen mijn nicht en haar vriend per e-mail.  Zeker weten!

(foto's: Jan Smets)