(foto's: Jan Smets)
In hun inkrimpend wereldje zijn traplift, krukken en looprekje onmisbare attributen geworden. Maar voorlopig lukt het hen best op deze manier. Oud willen ze zeker nog niet genoemd worden, al zijn ze tussen de 75 en 91 jaar oud. Ze zijn als de Laatsten der Mohikanen: vier zusters - Norbertienen - de laatste nonnen van Mechelen. Er zijn er nog wel die los van een orde in deze stad wonen of actief zijn, maar Benedicta, Cecilia, Bernadette en Norberta zijn wel de laatsten van een religieuze kloostercongregatie. Ooit zag deze aartsbisschoppelijke stad zwart van pastoors, paters en zusters... Die tijd is voorgoed voorbij. Vandaag heb ik hen ontmoet. Ik werd méér dan gastvrij ontvangen in hun klooster in de Voochtstraat, met koffie en "nog een wafel?" Het duurde niet lang voor het ijs gebroken was, en honderduit vertelden ze over hun leven en werk. Na m'n verhaal over de laatste gasthuisnonnen en de laatste écht Mechelse jezuïet, is het de beurt aan hen...
Ze weten natuurlijk ook wel dat ze in hun laatste levensfase zitten. "Wie gaat het licht uitdoen?" Het houdt hen wel bezig. En toch. Ze zien wel wat het worden zal... Dit zusterkwartet woont samen in het klooster tussen Voochtstraat en Bleekstraat dat ze eind van de jaren zestig overnamen van de Zwartzusters die in fusie gingen met een paar andere orden en verhuisden naar Huis Cadix in de Merodestraat. Ondertussen is dat verhaal ook afgelopen.
Zij blijven trouw op post: vier kranige dames die hun hele leven hard gewerkt hebben en nu het wat rustiger aan doen. We praten over hun roeping, hun werk, hun dagdagelijkse bezigheden...