De straffe jongedames van In Utero haalden vrijdag 2 maart 2018 de terecht overal geroemde Gentse sensatie Madensuyu naar Mechelen en dat hebben we geweten!

Het energieke duo had niet veel meer dan een uurtje nodig om een goedgevulde zaal bij Kunstencentrum nona volledig in te pakken, te overdonderen en mee te nemen op een bijzonder intense en energieke hypnotiserende trip. Of hoe Ylode en Pieterjan Vervondel met prachtige pianopartijen, een verzengende gitaar, hyperkinetische percussie en hier en daar een oerschreeuw iedereen mee dwongen in hun majestueuze muzikale verhaal.

In het ritme blijven was de boodschap en je volledig overgeven. En dat deed het Mechelse publiek dan ook, het  ging gewillig mee in de onontkoombare beklemmende intensiteit en magie van Madensuyu. 

  (foto onder: Jan Smets)

Was ik blij dat ik uiteindelijk en op de valreep nog kaartjes kon bemachtigen voor dit grandioze toneelstuk van Abattoir Fermé.  De reservaties liepen als een trein en ik greep 'naast de prijzen'.  Op een wachtlijst terecht gekomen kreeg ik gisteren dan toch het verlossende bericht dat er nog twee plaatsen beschikbaar waren...

Het wordt een avond om in te lijsten.  De verwachtingen worden ruimschoots ingelost.  Deze productie verdient een open doekje en theaterman Stef Lernous, de creatieve duizendpoot en bezieler van theater NONA in de Begijnenstraat, bewijst met deze bewerking en regie eens te meer dat hij een Mechels artistiek monument is om te koesteren.  Dat was al langer geweten, maar nu dat Stef onlangs ook benoemd werd tot nieuwe stadsartiest, is zijn naam nog nét wat bekender geworden bij het grote publiek.  Ik ben benieuwd naar wat hij nog allemaal in zijn mars heeft, en wat hij de volgende jaren nog uit zijn hoed zal toveren....

Maar goed: vanavond staat 'Het Proces' van Franz Kafka op het programma: het overbekende stuk van de al even overbekende in 1883 in Praag geboren Duitstalige schrijver.  De grote lijnen van het verhaal zijn bekend.  Maar dit theaterstuk laat ons ook tussen de regels lezen.  De scènografie is uitmundend; het decor en de kostumering ronduit subliem... En dan spreek ik nog niet over de acteerprestaties van de uitgebreide cast!  Als het verdiende applaus verstilt, voel je het stuk nog aan de ribben kleven.

Well, what can I say? It's different ... als NONA een feestje geeft.

NONA blaast dit jaar 30 kaarsjes uit, waarvan 15 als kunstencentrum. Er is tijd om even achterom te blikken, maar er wordt toch vooral naar de toekomst gekeken. En die ziet er mooi uit: NONA groeit nog steeds, met de nieuwbouw volop aan de gang, en de samensmelting met CONTOUR zodat de biënnale van bewegend beeld een nog mooiere toekomst heeft.

Maar vanavond was het tijd om te feesten met een gratis openingsfeest van het seizoen 2016-2017.

Een zeskoppig orkest onder leiding van Kobe Proesmans en Aarich Jespers, blazers, klavieren en vooral veel percussie, aangevuld met de fraaie verschijning van de Braziliaanse Cibelle Cavalli, met prachtige stem. Jazz, Lounge, electronica... The Colorist featuring Cibelle was bevreemdend en tegelijk uitnodigend, extreem ritmisch en sensueel, vrijdagavond 3 oktober bij kc nOna.

Mechelen was twee avonden na elkaar in de ban van de composities van het muzikale genie met de snor: Frank Zappa. In de Mechelse stadsschouwburg speelden vrijdagavond 26 september Flat Earth Society & Mauro voornamelijk eigen composities, geïnspireerd en bevrucht door Zappa en zaterdagavond 27 september bracht Sinister Sister een uitmuntend concert met niets dan Zappa-gems. Zappafans werden duchtig verwend afgelopen weekend. En hoe!

Met een luide knal mag cultuurschepen Frank  Nobels met enig gevoel voor theatraliteit de verbouwingen officieel starten.   Architect David Driesen kijkt goedkeurend toe.  Kunstencentrum nOna kan eindelijk beginnen met de noodzakelijke renovatie-en uitbreidingswerken.  Hiervoor telde de stad zo'n 3,2 miljoen euro op de rooster. Mechelen blijft eigenaar van nOna, en het kunstencentrum mag dit alles in bruikleen houden.  'Een win-win-operatie', noemt Nobels het.   De Begijnenstraat wordt met deze ingrijpende verbouwing weerom een stukje mooier en attractiever.  De tijd van 'het voal cinemake' is lang verleden tijd.  Het Mechels cultuurlandschap zal er wel bij varen.

Ze zijn niet zo zichtbaar in Mechelen als bv in Antwerpen (pijpkrulletjes, zwarte hoeden), maar blijkbaar zijn ze er wel en leven ze onder ons.  En ze plegen wel eens een dansje op de Haverwerf.