Mechelen heeft zoals geweten zijn portie oorlogsgruwel méér dan gekend.  Getuige bij uitstek daarvan is natuurlijk de Kazerne Dossin, inmiddels uitgegroeid tot een toonaangevend museum en studiecentrum rond de jodenvervolging en het blijvend actuele thema van de mensenrechten.  Niet ver van Mechelen, in buurgemeente - op politioneel vlak zelfs zustergemeente - Willebroek, bevindt zich echter nog een ander, al even beroemd en berucht oord... Breendonk.  Theater M brengt het verhaal van deze plek tot leven in de monoloog 'Stück 3571'. 

Tijdens de krokusvakantie maken vele ouders bewust de keuze om samen met hun kroost een activiteit te plannen op kindermaat. Wij zochten eens iets anders dan het zoveelste bezoek aan een duur pretpark of een overvolle lawaaierig sporthal met springkastelen. Al snel kijk je de dan naar het kunst- en cultuuraanbod. Ik betrapte me er op om dan richting Antwerpen en Gent te kijken. Al snel bleek dat het hier onder onze neus in Mechelen te vinden was. Met dank aan Maurice! –cui honorem honorem–

Van 5 februari tot en met 4 september loopt de tijdelijke tentoonstelling “Geborgen Verborgen” in het Museum Kazerne Dossin. Kinderen tussen 6 en 12 jaar kunnen er het verhaal ontdekken van de Joodse kunstenaar André Goezu(°1939).

De Parijse artiest met Antwerpse roots André Goezu neemt je mee terug naar zijn jeugd. Hij schetst aan de hand van zijn schilderijen en etsen een beeld van zijn kindertijd als ondergedoken kind.

Vanavond, 18 maart, lanceerde Kazerne Dossin samen met Toerisme Vlaanderen en Toerisme Mechelen zijn eerste digitale applicatie. Vlaams Minister voor Toerisme Ben Weyts had de eer om de eerste versie van de applicatie aan het grote publiek voor te stellen. De interactieve app is een pareltje waar elke Mechelaar fier mag op zijn. Sinds maandag kan je de applicatie downloaden in de Apple Appstore en de Google Play Store op je iPad/tablet.

Met deze gratis applicatie doorbreekt het museum virtueel zijn muren.

 (foto's: Jan Smets)

Zijn ogen kijken me doordringend en toch 'leeg' aan.  Op zijn netvlies staan beelden gebrand die niet vergeten kunnen worden.  De oom van Jan Vanriet heeft veel gezien in het concentratiekamp.  In 1947 stierf hij - teruggekeerd uit de hel - uitgemergeld, en helemaal op.  Een paar maanden later stierf hij.  Jan heeft hem nooit gekend.  Een jaar later werd hij geboren.  Maar de overgebleven foto die hij van hem terugvond, inspireerde hem tot dit schilderij.  De bekende Antwerpse kunstenaar draagt de sporen van het oorlogsverleden -  de littekens van zijn familie die in het verzet zaten.  Het vertellen over de concentratiekampen leek voor zijn ouders wel hun voornaamste bestaansreden.  Het laat  ook hun zoon Jan niet los.  De gruwel van de 2de Wereldoorlog zette hij veelvuldig op het doek.  De beklijvende tentoonstelling 'Gezichtsverlies' is sinds een paar dagen geopend op de bovenverdieping van Museum Kazerne Dossin, dat nét vandaag één jaar geleden zijn deuren opende, en gedurende die korte tijd reeds méér dan 100 000 bezoekers over de vloer kreeg - een onverhoopt succes...

2012 loopt stilaan te einde nu de Sinte-Mette en Sinterklaas gepasseerd zijn.  Hier en daar verschijnt er al jaaroverzichtje op TV.

Grote kans dat onze sterreporter Jan binnenkort ook weer een knap jaaroverzicht http://www.mechelenblogt.be/categorie/jaaroverzicht zal compileren van wat er hier op Mechelen Blogt te beleven viel.

Als je het mij vraagt dan kan je daar waarschijnlijk een dikke rode draad in ontdekken: het thema mensenrechten.

(Jan Smets)

De koning was vandaag in Mechelen.  Meer bepaald in het hagelnieuwe Museum Kazerne Dossin.  En daar had ik natuurlijk graag (foto)verslag van uitgebracht op Mechelenblogt, want net als God wil ik zowat overal zijn.  (lacht).  Maar...strenge veiligheidsmaatregelen maakten dat ik niet toegelaten werd in de nabijheid van de hoge gasten.  Je zult het dus met de plaatjes van de kranten en de filmbeelden van de TV-zenders moeten doen.  Toen de plechtigheid afgelopen was, kreeg ik nog een telefoon van iemand die voor de accreditatie had kunnen zorgen.  Maar ja: dan was het te laat.  Géén been aan gebroken.  Niet alleen ik - maar buiten de hooggeplaatsten en de verzamelde pers, kon geen enkele andere Maneblusser met tricolore vlagjes zwaaien als hij of zij daar al behoefte zou aan gehad hebben...

(foto's: Jan Smets)

Kazerne Dossin opent op 1 december haar deuren  Maar vandaag was Mechelenblogt er al als de kippen bij om jou een eerste blik te gunnen in dit gloednieuwe indrukwekkende museum.

Terwijl er nog naarstig gewerkt wordt, gidsen opgeleid worden, staat ondertussen vast: het Museum over Holocaust en Mensenrechten Kazerne Dossin opent op zaterdag 1 december de deuren voor het grote publiek.

De hele ploeg staat dan klaar om het het nagelnieuw parcours voor te stellen. De tentoonstelling Newtopia – De Staat van de Mensenrechten loopt dan op zijn laatste benen en de opening van het museum is er ook het eindpunt van.

(foto's: Jan Smets)

En eensklaps waren ze weer twee kleine jongens - Frans en Theo Coertjens:  Twee kleine straatjochies, die in de waanzinnige en verwarrende maalstroom van gebeurtenissen bij het begin van de tweede Wereldoorlog, vader en moeder kwijtgeraken, en van God en wereld verlaten, zo goed en zo kwaad mogelijk proberen te overleven.  Overgeleverd aan de straat, met een onwaarschijnlijke overlevingsdrang zien ze dingen die een jongen van acht en zijn nog jongere broertje eigenlijk niet zouden hoeven te zien.  Twee kleine straatratten tegen wil en dank, zwervend langs Mechelse steegjes en pleinen, zwervend en bedelend.  Twee kleine avonturiers wiens broederband onverbreekbaar is.  Het is tegelijkertijd een intriest en toch mooi verhaal.

Vandaag sta ik met hen in de Nokerstraat.  Ze zijn eerst stil, en ik zie dat Theo vochtige ogen krijgt als hij naar de vensters staart van de Dossinkazerne.  Na de oorlog zijn ze zo goed als nooit meer in Mechelen gekomen.   Als een film voor hun ogen spelen de gebeurtenissen van de oorlogsjaren zich af: gruwelijk precies...

(foto's: Jan Smets)

Het was vandaag niet alleen Open-Monumentdag met massa's volk die door de straten van Mechelen struinden.  Op het dinsdag pas officieel geopende museumplein in de Stassartstraat, stonden zo'n 1500 stoeltjes te wachten op evenveel genodigden, die de 56ste bedevaart naar de voormalige kazerne Dossin wilden meemaken.  Dit jaar kreeg deze bedevaart van van de 'Vereniging van de joodse weggevoerden in België - zonen en dochters van de deportatie', een wel apart accent.  Want vandaag zou prins Filip met premier Elio Di Rupo naar Mechelen komen....

(foto's: Jan Smets - Henri Kichla, overlevende; Minister-President Kris Peeters)

Een loden zon.  Een staalblauwe lucht en daarin, hoger en hoger dansend, 600 witte ballonnen - de 600 overlevenden symboliserend die de vanuit Mechelen gedeporteerde 25 000 joden en zigeuners voorstelden.

Het Museum Kazerne Dossin opent de deuren nog niet. De bouwwerken liepen vertragng op.  Pas op 1 december zullen we het kunnen betreden.  Toch werd vandaag overgegaan tot de plechtige opening van het Memoriaal Kazerne Dossin én het vernieuwde museumplein, niet toevallig op de verjaardag van 4 september 1944, toen de kazerne werd bevrijd...

                                             (foto's: Jan Smets)

Mechelen, vrijdagavond 1943.  Met de schaarse bezittingen die ze hadden, werden ze onder zware begeleiding van nazi's met honden vanuit de Dossinkazerne  naar een nabijgelegen trein gebracht, die hen naar het Centraal Station zou rijden.  Daar moesten ze overstappen op een andere die hen naar Auswitz zou brengen.   Onder hen was de jonge Louis Davids, 14 jaar oud.  Hij was zeven weken voordien gearresteerd en met een vrachtwagen van Wilrijk naar Mechelen gebracht - het doorgangskamp voor Joden.  Hij kreeg er het nummer 681 en moest al zijn persoonlijke spullen afgeven.  Met tweehonderd sliepen ze samen in één zaal: mannen, vrouwen en kinderen - op een brits zonder lakens, en zonder enig sanitair...

(foto's: Jan Smets)

Het was indrukwekkend stil toen het lied 'De Moorsoldaten' klonk... Buiten was het kil, en wind en regen legden een hyptheek op wat een zomerse dag had moeten zijn...De plechtigheid zou buiten doorgaan - op de voor de gelegenheid afgesloten Tinellaan - vlak voor de Dossinkazerne; maar wegens de weersomstandigheden werd ze gehouden in wat de inkomhal moet worden van het indrukwekkende museum dat in september zijn deuren zal openen... Eric Stroobants, voorzitter van de vzw Kazerne Dossin, kon het niet beter verwoorden: de gerestaureerde wagon die zovelen deporteerde naar de nazikampen, en nu als blikvanger voor de kazerne werd geplaatst, noemde hij 'een symbool van de massadeportatie', maar ook een 'wegwijzer voor wie wil weten.'