

(foto's: Jan Smets)
Het is koud in Sint-Petersburg. Ijzig zou ik het niet durven noemen, maar je voelt dat de winter nog niet zo lang geleden haar koffers pakte. De lente laat zich voorzichtig voelen en de hele dag is de lucht helder en staalblauw. We varen op de Neva, de brede stroom die deze miljoenenstad opdeelt. Ze is niet zo bijster lang - iets meer dan zeventig kilometer. Ze is de levensader van deze stad en het koppelteken met de zee: de Oostzee - de Finse Golf. We beklimmen de koepel van de Izaäkkathedraal die één van de grootste kathedralen van de hele wereld is. Het uitzicht over stad en omgeving is overweldigend. We merken nu ook goed dat Sint-Petersburg bestaat uit meerdere eilanden. De Izaëkkerk staat op de Grote Zijde dat zowat het hele historische centrum van de stad beslaat. Over de Neva zien we het Vasiljevski-eiland liggen met zijn paleizen, kerken en universiteitsgebouwen. Aan de andere ligt Viborgkaja-eiland en daar net tussenin ligt Petrogradskaja met zijn vooruitgeschoven 'post': het mini-eilandje met de Petrus en Paulusvesting en de kathedraal met gouden spits die dezelfde naam draagt. Het is daar dat de wieg van deze boeiende en fascinerende stad stad stond. Hier begon het allemaal voor Sint-Petrusburg: de stad waar Tsaar Peter de Grote van droomde en die hij in 1703 heeft gesticht. Deze voortvarende, ondernemende maar ook meedogenloze Russische heerser trok zijn land uit de duistere middeleeuwen. Hij gaf het aansluiting met de Westerse mogendheden en rekende af met het conservatisme van z'n land en zijn heersers. Bovendien bezorgde hij Rusland een weg naar de zee. Het onmetelijke continentale land kreeg een maritieme link. De tsaar-schepenbouwer wou in het desolate gebied aan de Oostzee zijn nieuwe hoofdstad vestigen - weg van het Moskou dat hij verfoeide. De stad ontstond op de tekenplank - geïnspireerd op het Amsterdam dat hij kende vanop zijn reizen: compleet met rechte straten en halfcirkelvormige kanalen. In amper een paar decennia werd het een metropool van betekenis met schitterende paleizen, kerken en ambtsgebouwen. Op het Hazeneiland werd de vesting gebouwd. Jo Haazen, onze voormalige stadsbeiaardier en directeur van de Mechelse Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, woont nu al zo'n zevental jaar in Sint-Petersburg. Gehuwd met een Russische heeft hij na zijn pensioen de Dijlestad verruild voor deze metropool. "Nee, het Hazeneiland is niet naar mij genoemd...", lacht hij. "Het was wel een hoger gelegen eilandje - geschikt voor de bouw van de vesting die Peter De Grote voor ogen had. Hazen zoeken ook steeds een hoger en droger plekje op. Vandaar de naam..." Op de dag van afspraak is het weer totaal omgeslagen. De voorzichtige deugddoende lente krijgt een stevig winters karakter. Hagel, regen en natte sneeuw teisteren de stad en de wint waait bitter koud. "Het weer kan hier in de Finse Golf snel veranderen", vertelt ons Jo...
Recente reacties
39 weken 5 dagen geleden
1 jaar 16 weken geleden
1 jaar 35 weken geleden
2 jaren 2 weken geleden
2 jaren 6 weken geleden
2 jaren 8 weken geleden
2 jaren 9 weken geleden
2 jaren 12 weken geleden
2 jaren 12 weken geleden
2 jaren 13 weken geleden