Het zegt je misschien niet meteen wat maar net als de Ierse The Dubliners zijn The Tannahill Weavers een begrip in folkmiddens. Mogen we hen de Schotse evenknie van The Dubliners noemen of is dat te kort door de bocht? Doet het één van beiden onrecht? Alleszins: The Tannahill Weavers staan al sinds 1976 garant voor folk van de bovenste plank. Zo mochten we ook zélf ervaren donderdagavond 22 november op de eerste etage van O’ Fiach’s Irish Pub op de Mechelse Grote Markt.

Jigs, reels en mooie gevoelige liedjes, ondermeer met teksten van Robert Tannahill waarnaar de band genoemd werd, andere oprechte of militante liederen onbraken ook niet in de set. Dat alles werd gekruid met een flinke portie Schotse humor.

Met een discografie en staat van dienst om U tegen te zeggen, twintig albums en een loopbaan van nu al drieëndertig jaar, zou je een grote toeloop kunnen vermoeden voor het optreden van Kieran Halpin, donderdag 25 oktober bij O’ Fiach’s Irish Pub. “Wie?”, hoor ik je je afvragen. Klopt. Hiér is de Ierse singer-songwriter helemaal niet zo bekend. En dat is jammer, zo zullen de aanwezigen, donderdag wellicht bevestigen.

Halpin verdient beter met de sterke en pakkende verhalen die zijn liedjes stuk voor stuk zijn, waar gebeurd of niet: zo herkenbaar en je gelooft het. En behalve met muziek wist Halpin de aanwezigen te bekoren met gevatte humor. Een lach, misschien een traan. Alleszins een aangename kennismaking met een uitzonderlijk talent.

Op aanbevelen van niemand minder dan Albert Niland , haalde Ron Hunter,  Ultan Conlon naar de Ierse Pub in Mechelen. Deze man bezorgde de aanwezigen een klein en fijn concertje tijdens Arthur Guinness Day, donderdag 27 september, in O’ Fiach’s Irish Pub.

Met een naam als 'Bourbon' vrààg je gewoon om een Whisk(e)y-referentie, niet? En het is ook gewoon heel erg toepasselijk. De Frans/Zwitserse (Uk based) gitaarvirtuoos Claude Bourbon trakteerde ons die druilerige dinsdagavond 20 december in O' Fiach's Irish Pub op een heel erg mooie akoestische blend van jazz, folk en blues. Vaak had je ook de indruk een minestreel aan het werk te horen in een of ander groot Middeleeuws kasteel. En dan komen plots Ry Cooder of ... Jaques Brel voorbij...

Hoe schrijf je een verslag over een subliem concertje, dat nog béter was dan het vorige waarbij je al de nodige en gepaste superlatieven bovenhaalde? Gewoon het vorige verslag dan maar kopiëren/plakken? Niéts schrijven of toch die review schrijven? Ik koos toch voor de laatste optie, mét de waarschuwing voor een déjà lu-effect.

Ja, ook deze keer, dinsdag 12 april, was Albert Niland de dader van zoveel schoonheid. Niemand die niet smelt voor de overdosis virtuositeit en schoonheid. Dan heb ik het zeker over die prachtige stem van hem en zeker ook zijn wonderlijke en intense gitaarspel. Zijn tweede doortocht in O' Fiach's Irish Pub Mechelen was eigenlijk nog beklijvender en sterker dan die vorige keer. Echt waar!

Donderdagavond 4 november was er aan keuze weer geen gebrek in Mechelen: aan tafel met de Margaretha's in Lamot, uit je dak gaan met (letterlijk) vuurwerk en explosief gitaargeweld van Adam Bomb in JC Meteko of rustig genieten van de pracht van de akoestische eenvoud, intimiteit en Irishness van flamenco-gitaarvirtuoos annex singer-songwriter Albert Niland in de Ierse pub... Jullie verslaggever koos voor het laatste, ondanks de andere twee meer dan interessante opties, en kreeg gratis en voor niets een flinke portie virtuositeit, sfeer, schoonheid én... een shot kippenvel - factor 10. 

Mechelen - vrijdagavond 15 oktober 2010: wie er bij was kan het beamen: een avond om in te lijsten. In O’ Fiach Irish Pub was het genieten van de ‘onvermoeibare akoestische jukebox’ uit Nieuw-Zeeland: Moakley, ofwel Mark Oakley.

Moakley pakte uit met een handvol eigen nummers en een arsenaal bekende en minder bekende covers, met veel respect en stijl gebracht. Overheerlijke kersen op de taart waren de knappe arrangementen en het mooie karakteristieke stemgeluid van Moakley

Donderdag 23 september 2010. In Brussel wonen zo’n 70,000 mensen een concertje bij van een Iers rockgroepje en in Mechelen zorgen Peter Ceulemans en Alex Rossi voor een gesmaakt intiem concertje met hoog huiskamergehalte in O’ Fiach Irish Pub. Het was Arthur’s Day, en die donderdag kleurde dus Iers, ook in Mechelen.

Met Arthur’s Day wordt Arthur Guinness (1725-1803) herdacht, de man aan wie we ‘The Black Stuff’ danken. Op Arthur’s Day heffen de Ieren overal ter wereld het glas ter ere van deze ‘papa’ van Guinness. In O’ Fiachs, de Mechelse Ierse Pub werd er geklonken en gemusiceerd. De aanwezigen werden getrakteerd op een concertje van singer-songwriter Peter Ceulemans en harmonicaspeler annex grapjas van dienst Alex Rossi.