(foto's: Jan Smets)

Jurgen Loyens lanceert voor dit toeristisch seizoen een uniek en gedurfd idee.  Jurgen baat sinds pakweg een jaar de gekende brasserie Lord Nelson op de Wollemarkt uit.  Zelf is hij geboren Vilvoordenaar, maar kent hij onze stad vrij goed.  Hij liep zelfs een tijdje school in het Sint-Romboutscollege.  Vanaf 7 juni en tot eind augustus kan je een rondritje met een ouwe paardentram combineren met een culinair sluitstuk in 'de Nelson'.  Voor de democratische prijs van 40 euro kan je op een gezapig tempo en met het nostalgisch paardenhoefgeklk op de kasseien als ritmische begeleiding door de Mechelse straten van de binnenstad rijden.  Daarna wacht een driegangenmenu.  Vier keer per dag kan je het tochtje boeken.  Het laatste ritje 's avonds kan gecombineerd worden met een gastronomisch menu.  Dan tel je 65 euro neer.  De toeristische dienst is erg blij met dit privé-iniatief en wil er graag promotie voor maken.  Zaterdag werd een proefrit gemaakt met stadsgids Peter Meuris die het gezelschap ondertussen leuke weetjes serveerde over de bezienswaardigheden links en rechts.  Het regende pijpenstelen - maar géén nood: zelfs bij minder schitterend weer is zo'n rit heus te doen.  Je zit aangenaam droog...

(foto's: Jan Smets.  Martin's Patershof, Mercure Vé en Muske Pitter)

De gisteren georganiseerde 'Open-Hoteldag' was een schot in de roos!  In het drukke Warm-Welkomweekend waarbij bovendien dan nog eens de Carnavalstoet door de straten trok, gooiden twaalf Mechelse hotels én de Jeugdherberg op de Zandpoortvest hun deuren open voor het grote publiek.  En de Maneblusser wist dit iniatief wel te smaken.  Het was soms letterlijk op de koppen lopen.  Vele Mechelaars wilden absoluut kennis maken met het interieur en het leven achter de hotelmuren.  Zo trok ik ook, gewapend met camera, op weg, om dit verslag te maken.  Het werd een bij wijlen verrassende 'excursie'.  Drie hotels diende ik van m'n lijstje te schrappen: Parkhotel Montreal, NH op de Korenmarkt en Best Western Gulden Anker pasten niet meer in m'n tijdschema.  Maar wie weet?  Misschien wordt dit leuke evenement ooit wel eens herhaald?   Loop je even mee om een nieuwsgierige blik te werpen?

  (foto's: Jan Smets)

(boven:vlnr: Johan Hoogewijs, Tom Kestens, Alexandra Jacquet, Kris Kuijpers en Elke Vandersypen)

De horecazaak Mille in de Nauwstraat bestaat in zijn huidige vorm in november net één jaar.  Om die verjaardag extra in de verf te zetten, wil het restaurant uitpakken met 'wilde plannen'.   Met veel creativiteit en zin voor iniatief wil Mille misschien wel één van dé artistieke labaratoria van onze stad worden.  Daarvoor werd er duchtig gebrainstormd door de uitbaters - Alexandra Jacquet en Kris Kuijpers.  En om al hun plannen te concretiseren werden een paar kompanen onder de arm genomen.  Vanmorgen stelden Alexandra en Kris samen met Elke Vandersypen en Tom Kestens met veel enthousiasme hun jaarprogramma voor.  En het moet gezegd: het oogt allemaal heel bijzonder en vernieuwend.  Dit team heeft er duidelijk goesting in.  Nu moet alleen nog toegehapt worden.  Het menu ziet er smakelijk uit.  Toetasten maar!

Sinds een jaar of wat hebben mijn vriendin en ik de gewoonte ongeveer elke maand ergens af te spreken in een stad of stadje voor allebei goed bereikbaar met het openbaar vervoer.

Omdat mijn eigen stad voor haar best bereikbaar is stelde ik ditmaal voor eens een dagje te "Mechelen".

(foto's: Jan Smets)

Ze is koket, modieus, de lippen netjes gestift...  Je kan haar door een ringetje halen.  Irma Van Dessel is een kleine, fiere vrouw, en ze contrasteert in haar kleurrijke modieuze verschijning sterk met het interieur van haar café, dat bruin, tijdloos, bruin, nostalgisch en...bruin is.  De geschiedenis hangt in de gordijnen en de muren van den Bridge op de IJzerenleen.  Hier bleef het Mechels Uur stil staan.  Den Bridge is zowat 'instituut' geworden: restant van een verleden dat enkel in sepiatinten en tussen kartelrandjes is te vatten.  Het is één van de laatste bruine café's van de binnenstad - epicentrum van herinneringen, museum van heimwee zonder zielepijn.  Het is volks in de verheven betekenis van het woord.  Hier voelen ze zich allemaal thuis: de van de markt weerkerende vrouwen, de commercanten en de straatlopers, de stadsgidsen, de toeristen, de studenten...  Ze komen en gaan, en keren weer. Bij Irma.  Irma is zélf een monument geworden.  Nu weet ik wel dat je zuinig moet zijn met dit predikaat.  En toch is het zo.  Irma is 'de moeder' van dit café - sociaal assistente-van-den-toog; beschermengel, luisterend oor, gezellig en met een groot hart.  Irma is onlosmakelijk verbonden met de IJzerenleen.  Den Bridge is niet trendgevoelig en niet hip.  En  nét daarom is het zo'n plek om gekoesterd te worden.  Misschien is het dat wat mensen zoeken binnen de muren van dit café: wamte en sfeer en thuisgevoel - een Mechelse haven waar het aanmeren de woelige zee doet vergeten...

(foto's: Jan Smets)

Een paar dagen geleden sloot de gekende brasserie Adagio op de IJzerenleen na 18 jaar de deuren.  Dat afscheid werd gevierd met de trouwe klanten.  Want dat kan je wel stellen: deze zaak die werd gerund door Rudy Van den Berghe en Tony Luyckx, had een honkvast publiek, dat nu wel een traantje wegpinkt nu het uitbaterskoppel het wat rustiger aan wil doen, en de horecazaak overlaat...

(foto's: Jan Smets)

Onze Grote Markt is natuuuuuuuurlijk de mooiste van het ganse land.  Da's klaar.  Het is heerlijk  vertoeven op een terrasje en je ogen de kost te geven aan het 'decor' met een verzameling historische geveltjes, ons stadhuis en de alom tegenwoordige Sint-Rombout.  Toch is het een oud zeer dat éénmaal de avond neerdaalt over het centrum, deze zelfde fraaie Markt wel héél erg stil valt.  De meeste horecazaken sluiten de deuren, en dan dient het vertier elders gezocht.  De Irisch pub O'Fiach is één van de uitzonderingen op de regel... Sofa probeerde het, maar diende de deuren te sluiten.  Nu is er goed nieuws: Karel Meyer brengt leven in de brouwerij!  Met een voor dit plein uniek concept vindt hij het gat in de markt: Sava wil een tof praatcafé zijn waar je bij je drankje de honger kan stillen met een trits heerlijke tapas.

(foto's: Jan Smets)

Ze zèn wee mè ons belanstingsgeld aan 't goeie!

...dat zei de scheurpende Mecheleir die voorbijkwam.  Hij had het opzet niet helemaal begrepen.  Burgervader Bart en ballenmeisje Caroline hebben het wellicht  niet gehoord, zo druk als ze opgingen in hun spel, om gekleurde balletjes in de gaten van een in de Hallestraat opgesteld paneel te gooien...  Het was dan ook niet zo eenvoudig om te scoren.  Deze verslaggever waagde ook enkele pogingen - zonder resultaat.  Misschien had ik de juiste kleur niet gekozen?  Bart Somers probeerde het zelfs met rood toen blauw doel had gemist, en Caroline Gennez waagde zich aan een groene bal...

Alle gekheid op een stokje: het was in ieder geval een 'levendig' te noemen introductie-actie van de Mechelenbon...

(foto's: Jan Smets - boven: David Van Damme, Andy Van Woensel en Bart Happaerts)

Toen ik 's namiddags langsliep voor een kort interviewtje kon ik het écht niet geloven dat amper vier uur later dit reiscafé zijn deuren zou openen.  Het leek nog bijna een bouwwerf - men struikelde over bouwmateriaal en andere rommel, en de uitbaters liepen op de toppen van hun tenen...  En toch: toen ik om 19uur over de rode loper het Molenhuis binnenkwam, was van dit hectische niks meer te merken.  Andy, Bart en David, netjes gedouched en uitgedost, ontvingen - of er geen vuiltje aan de lucht was -de genodigden, met de vriendelijkste glimlach, ontspannen en sympathiek zoals we hen kennen...

(foto's: Marc Uytterhoeven, Raymond Ceulemans, Luc Deflo (Jan Smets), Rik De Saedeleer (Jonas Maris), Rik Wouters, Frank Vaganée (Jan Smets), Herman De Coninck (GvA), Jef Denyn (Jan Smets))

(foto's: Jan Smets)

Een jonge, sympathieke kerel met dromen - dat is hij zeker: Koen Schiepers.  En bovendien maakt hij iets van die droom die hij al jaren koestert.  Vandaag opende hij zijn Kunst-en Cultuurbar in de Adegemstraat: een toffe, complexloze plek dat zo'n beetje een kruising is tussen een café en een koffiebar - mét een origineel surplus: Kunst.  En dat is beslist origineel te noemen.  De Adegemstraat die stilaan zijn imago van verwaarloosde en saaie uitvalsweg aflegt, en hoe langer hoe meer opknapt, krijgt met MOK (want zo heet het leuke cafeetje) een hip adresje bij. 

Een schot in de roos?  Het valt af te wachten.  Maar alles wijst er op dat MOK populair zou kunnen worden.  Aan het enthousiasme van Koen zal het niet gelegen zijn.  Mechelenblogt wenst hem alvast succes!  En ik doe dit graag voor deze blogger van het eerste uur. Weet je: Koen schreef zo'n zeven jaar geleden de allereerst post op Mechelenblogt.  Méér: hij was één van de gedreven krachten die aan de wieg van deze blog stonden...

(foto's: Jan Smets)

Eén van de meest geplaagde panden in onze historische stad, schittert weerom in volle glorie.  Nou ja: van het oorspronkelijke oude huis dat al menige keer afgebroken, verhuisd en weer opgebouwd is, blijft er maar weinig authentieks over.  Laat ons eerlijk zijn.  De houten gevel ziet er verrassend propertjes en nieuw uit - en heeft misschien zelfs iets Disney-achtig.  Maar!  en toch...  Ik ben blij dat de Pekton er wéér staat, op (ongeveer) de locatie waar ze in 1647 werd neergepoot - toen de Van Beethovenstraat nog gewoonweg Steenstraat werd genoemd.  Gisterenavond, op een druk bijgewoonde opening-voor-de-genodigden werd het eerste vat aangeslagen, en binnenkort kunnen ook de andere Maneblussers er terecht...  Nog even geduld...

(foto's: Jan Smets)

Hij was van de opgravingen op het Sint-Romboutskerkhof niet weg te slaan.  Zo geboeid is hij door geschiedenis, en het werk van archelogen.  En nét als vele Mechelaars was hij niet weinig verrast en opgetogen dat het graf van de door de Fransen neergeschoten Boerenkrijgers onlangs werd ontdekt aan de voet van de Sint-Romboutstoren.  Het is dan ook geen verrassing dat de nieuwe horecazaak die hij onlangs heeft opgestart aan de Leopoldstraat 'De Boerekrijg' heet.  Eddy Ruyssinck zet dit stukje Mechelse geschiedenis 'in de vitrine'...

                                             (foto's: Jan Smets)

Nog niet zo lang geleden was het vroegere Café Belge nog een litteken op de Grote Markt.  Zowat elf jaar stond het historische pand leeg, en gaf het een verwaarloosde indruk tussen de andere knappe gevels van ons mooiste Mechelse decor...  Maar daar is gelukkig nu verandering in gekomen.  Dat moet je zélf maar eens gaan ontdekken.  Het verminkte huis, zoals dat ons hier aankijkt vanachter een vensterruitje van ons Schepenhuis, is prachtig gerestaureerd, en krijgt binnenkort een nieuwe en originele bestemming...

(foto's: Jan Smets)

Ze staat achter haar toog.  Haar ogen lachen.  Innemend en spontaan.  En ze tapt haar pintjes.  Met ervaring.  Die heeft ze dan ook.  Want haar leven is horeca.  En horeca is haar lang leven.  "Eénmaal horeca, altijd horeca"  zegt ze met overtuiging.  Ze heeft haar tapkraan nodig, én de vele sociale contacten: Carina Segers, al eeuwenlang een Mechels Monument in het wereldje waar de toog het centrum van het universum is...