[Toevallig heb ik gisteren ook een artikel geschreven over de Sint-Romboutsabdij. Aangezien ik een nieuwe blogger ben, kon ik gisteren nog niet onmiddellijk posten. De overlapping met het artikel van jans is gelukkig niet erg groot.]

EEN MECHELAAR IN GORLITZ is het boeiend verhaal van een Mechelse krijgsgevangene bij het begin van de tweede wereldoorlog, het verhaal van mijn overleden vader dat ik in boekvorm heb gegoten. Michel Geerts (lic. hist.) las het en schreef het volgende:

UIT DE OUDE DOOS:

NOVEMBER, 20 JAAR GELEDEN

Misschien weet je hoe dat gaat. Je leest iets in een krant of een tijdschrift over Mechelen dat je interessant lijkt. Je knipt het uit en je bewaart het in een doos. Je krijgt een mooie uitnodiging voor een boeiend evenement. Die gooi je niet zo maar weg. Je steekt ze bij in de doos. Na verloop van tijd komen er ook flyers en folders bij en steeds meer dozen.

Na 25 jaar later zitten die dozen zo vol dat je niet meer weet wat er in zit.

(foto's: Jan Smets  -  voormalig museum Brusselpoort en Open-Sleuvendag Euroshopping...)

Een overweldigende opkomst!  Het succes van Soirée Lamot stijgt nog steeds!  Ook vanavond kon men met enige verbazing vaststellen dat de zaal weer nokvol gevuld was met belangstellenden voor weer eens een avondje boeiend luisteren naar sprekers die op hun vakgebied experten zijn.  Deze avond schoven we aan tafel bij de Margareta's.  Enfin: Margareta van Oostenrijk dan toch - want de Yorkse Margriet kwam niet zo voor in het verhaal...  We doken de beerput van het Spijker in.  En het moet gezegd: het geploeter in de drek van eeuwen leverde verrassende dingen op!

(foto's: Jan Smets)

Met een receptie in de Kolommenzaal van ons stadhuis, werd de boeiende tentoonstelling 'Gedrukte Stad' in het Schepenhuis, geopend...  Morgen kan het grote publiek deze expo die nog zal lopen tot 16 januari, gaan bekijken.  Ik had het geluk bij de eersten te zijn om al een vluchtige blik te werpen op het tentoongestelde.  En ik moet zeggen: ik kom zéker nog eens langs voor een nauwkeuriger 'onderzoek' van al die prachtwerken die er te zien zijn...

Een volgende aflevering van het Sint Romboutskerkhof...

Onze geschiedenis fanaten hebben weer een stuk dieper, hoewel ze werken nu weer in recentere lagen, in de geschiedenis van de Mechelse mensheid gespit. Men is nu bezig aan het grote stuk in het midden van het plein en zijn nu bij onze over-overgrootvaders.

                                                                                     (foto: Jan Smets)

Weinig vrouwen in de geschiedenis spreken zo tot de verbeelding als zij: een femme-fatale, die via het bed van de koning tot de hoogste regionen wist door te dringen.   Een vrouw met grote erotische aantrekkingskracht en een blik die betoverde (al spraken haar tegenstanders over haar als 'een hoer met uitpuilende ogen'...).  Zij was elegant en geraffineerd.  Zij kwam en ze overwon.  Ze schudde de politieke en kerkelijke wereld van die tijd duchtig door mekaar.  Van Norfolk tot de troon in Londen...  Maar haar roem is tijdelijk, en na kuiperijen en roddel aan het Hof, eindigt haar turbulente leven op het kapblok:  Anna Boleyn.  Waar zij kwam werd geschiedenis geschreven.  Ooit was zij één jaar in Mechelen...

(foto's: Jan Smets  -  Harry Wymeersch van het spoorwegmuseum...)

We zouden het haast vergeten - 175 jaar geleden spoorde de eerste trein op 't Europese vasteland tussen Brussel en 'ons' Mechelen.  Jawel: uitgerekend vandaag - 5 mei.  Het historische nieuwsfeit lijkt wat ondergesneeuwd te geraken tussen treinrampen, vertragingen, stakingsdreigingen en meer van dat fraais....  En toch: 175 jaar geleden schreef dit land geschiedenis.  Maar ook deze stad werd na een eeuwenlange winterslaap wéér op de kaart gezet.  Mechelen werd het knooppunt van de Belgische spoorwegen.  Mechelen stond voor een nieuw tijdperk...

De laatste lagen van de eerste opgraving....We zitten nu in de 12e eeuw en op "den harde", "den hétte" oep ze Mechels... Dieper wordt er dus niet meer gegraven. Wat steeds opvalt is de zeer goede conservering van de geraamtes, ze zijn werkelijk in een zeer goede staat.

U herinnert zich allicht onze lof-projecten. Wel, soms overtreft de realiteit het lofproject ! Laat me u meenemen langs de roemrijke geschiedenis van het 'Mechels Machientje van Michiels'.

Dat we in Mechelen het grootste ter wereld hadden, dat is bekend. Torenuuwerk bedoel ik. Maar samen met het grootste wijzerplaten ter wereld kregen we natuurlijk de verantwoordelijkheid om de torenklok zo stipt mogelijk te laten lopen.

Maar hoe doe je dat ? In tijden waarin iedereen op zijn electronische GSM kijkt is dat allicht een overbodige vraag. Maar hoe gebeurde dat vroeger ?

 (foto: Jan Smets - detail spotprent in Prinsenhof in Delft)

Als kind al was ik uitermate geboeid door geschiedenis, en de 'Vaderlandse historie' las als een spannend vervolgverhaal - van de Vadsige Koningen tot de goedmoedige Maria-Theresia..., van Kruisvaarders en Beeldenstormers, van ontdekkingsreizigers en Keizer-kosters, van sansculotten, Boerenkrijgers, Goedendag-meppers en andere Jannen-zonder-Vrees; van stoutmoedige Bourgondiërs stroppendragers, het hoofd verliezende graven en van het paard vallende hertoginnetjes en krankzinnige koningsdochters...  En één van de markantste figuren uit deze 'strip der eeuwen', was voor mij die duistere Hertog van Alva - don Fernando de Toledo - oprichter van de Bloedraad of Raad van Beroerten...  En in mijn jongensfantasie kleurde ik deze historische figuur nog boeddorstiger en wreder in dan hij misschien ooit geweest was...  Alva -  een poging tot een nieuwe schets...  zovéél jaren later...   Wie was de man, en wat vrat hij uit in Mechelen?

Goede dag!

Graag had ik vernomen waarom op het provinciewapen van Antwerpen de stad Antwerpen een dubbelkoppige adelaar in het blazoen voert, de stad Mechelen een enkelkoppige adelaar.

                                                     (foto: Jan Smets - glasraam kerk Battel)

Gisteren kwam de naam Empain weer even in het nieuws naar aanleiding van de verkoop en herbestemming van de prachtige art-déco-villa aan de rand van het Zoniënwoud, van baron Empain - de steenrijke Belgische industrieel die in de adelstand werd verheven, en wiens naam ook wel met dat kleine stukje Mechelen - Battel, is verbonden...