Omdat stadsfestivals nog vers in ons geheugen liggen, wil ik graag het volgende met jullie delen.

Ik zat een beetje te lezen in een boekje van (neemt adem) 'de Handelingen van de Koninklijke Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen' (dankje Ferre!), en meer bepaald het Negentigste Boekdeel uit 1986.

Dhr. W. Mertens schreef daar een artikel: (neemt opnieuw adem) 'De betekenis van de stedelijke financiën voor de centrale economische politiek in de Bourgondische Nederlanden. Financieel beheer en economische politiek te Mechelen tussen 1439 en 1490'.

Een mondvol. Maar ik onthoud: Financieel beheer en economische politiek te Mechelen, en dat meer dan 500 jaar geleden.

Nee, lieve mensen, ik heb géén aandelen in het boekwerk dat binnenkort op de markt wordt gegooid door uitgeverij Halewijn.  Maar toch wil ik het nieuws op Mechelenblogt brengen.  Zélf ben ik geschiedenisfreak én daarom zou ik dit werk graag op mijn boekenplank zien...  De drukpersen rollen nog niet - maar er is al kans om in te tekenen op deze publicatie (en daarmee doe je dus profijt...  't is maar een weet...)

De Mechelse linken van de grote Keizer Karel V, in wiens Rijk de zon nooit onder ging, zijn ons genoegzaam bekend.  Maar... waar wijzen we onze gasten met aanzwellende trots op, als wij ze onze geliefde stad laten zien, en we deze band willen in de verf zetten?  Met andere woorden: waar treffen we Kareltje aan?

(foto's: Jan Smets)

Fier en de attributen van zijn macht torsend, troont hij hier op de voorgevel van de Keldermansvleugel van ons stadhuis, tussen de hier gedeeltelijk door de bloemen verstopte 'Zuilen van Gibraltar' (zijn wereld ging immers verder dan daar...).  En aan de balie van ons stadhuis staat deze replica van de nog jonge Karel, met de specifieke Habsburgkin. (alleen zijn neus is wat geschonden...)

Op 30 juni 2010 viert Congo de 50^ste verjaardag van zijn onafhankelijkheid. Nog een jaartje te gaan dus, maar we kunnen ons nu al de vraag stellen welke banden Mechelen had met onze oud-kolonie. En wat is er daarvan nu nog te zien? Welke gebouwen of monumenten verwijzen naar ons Belgisch-Congolees verleden?   

De Mechelse archeologen zijn voor even uit hun werkput gekropen en hebben de weg gevonden naar Facebook!

Hierbij nodigen we alle sympathisanten en liefhebbers van de Mechelse archeologie uit om een kijkje te nemen op ons Facebook plaatsje

(foto: Jan Smets)

In de 'visionaire ontploffing' van dromen, expo's, evenementen en andere randactiviteiten, zouden we haast kunnen vergeten waarom dit cultuurevenement is opgezet... ;-)

Maar de aanleiding van het festival  'Stadsvisioenen' is wel degelijk een belangrijk historisch Mechels feit: de oprichting van het Aartsbisdom Mechelen, nu 450 jaar geleden.  In een bescheiden maar verzorgde en sterk verduidelijkende tentoonstelling in het Groot-Seminarie kunnen we ons verdiepen in die toch wel boeiende geschiedenis...

(foto's: Jan Smets)

Niet zo gek veel Mechelaars hebben reeds de 'kans' gehad om van  achter de tralies van het oude belfort de stad te mogen aanschouwen.  Tenzij...natuurlijk die arme Maneblussers die er vanaf de zestiende eeuw hun leven mochten slijten, op water en brood...

Ik ben één van de hedendaagse gelukkigen die het kon -  maar mocht na het 'bezoekje' terug op de Grote Markt de 'Mechelsche lucht' opsnuiven.  In vrijheid.

Héél onlangs maakte ik een boeiende rondleiding mee: 'Kunst in de Senaat'.  En groot was mijn verbazing, en nog trotster was mijn Mechels eergevoel, als ik in de zogenaamde 'Rookkamer' van deze Brusselse stulp, de zwierige handtekening van Maneblusser Willem Geets ontwaarde op één van de wandtapijten... (énne, wandtapijten in binnen-en buitenland bekijk ik altijd met een spiedend oog om er de afkomst van te ontdekken...)  En...na grondiger rondkijken, merkte ik dat de hele zaal was 'behangen' met tappiserie van de Mechelse grootmeester!  De tapijten werden geweven in het al even Mechelse atelier Braquenié (voorloper van de manufactuur De Wit). 

Een volledig Mechelse salon dus.  Dat kan tellen.

(foto: Jan Smets)

Volgende maand gaat de langverwachte 'culturele lente' van Mechelen in, waar we met Stadsvisioenen, het 450 jaar bestaan van het Aartsbisdom Mechelen in de verf zetten.  Een schitterend programma zal van 21 maart tot 21 juni Maneblusser en buitenstaander proberen te verrassen.  De stad heeft er werk van gemaakt.

Ook de Mechelse kerkgemeenschap draagt zijn steentje bij om het gebeuren te vieren.  En...al duurt het nog een héle poos: noteer het alvast met stip in jouw agenda: Op zaterdag 30 mei, op de vooravond van Pinksteren, wordt de 'Nacht van de open kerken' georganiseerd.  Ik ken een aantal mensen die deze nacht in mekaar hebben gebokst, en het moet gezegd: het oogt fraai!    

Vanmorgen viel het dan in mijn bus; het hagelnieuwe, nog haast naar drukinkt ruikende, verse nummer van 'de kerjeuze Mècheleir'!  En wat is er heerlijker voor een rasechte Maneblusser om hier likkebaardend in te snuisteren, met een lekker dampende kop koffie.  Laat het buiten maar grijs zijn en regenen...

(foto: Jan Smets)

Je kent dit tijdschrift toch wel?

(foto: Jan Smets)

Hij leefde in een buitengewoon boeiende tijd; was dikke maatjes met de aartshertogen Isabella en Albrecht; Hij was een onvermoeibaar reiziger; maakte als jonge priester de woelige godsdienstoorlogen mee; en speelde later 'architect van het aartsbisdom'...:

Matthias Hovius - de derde aartsbisschop van Mechelen!  Deze lente vieren we het 450-jarig bestaan van dit aartsbisdom.  Hoog tijd om deze grote Mechelaar voor het voetlicht te halen.  Want kennen we hem wel écht?  Akkoord, we weten in het Groot-Begijnhof wel de Hoviusstraat te situeren..., maar verder?

Er was een tijd dat de wegenissen tussen de huisjes van onze stad namen kregen die gericht waren naar herkenningspunten of activiteiten die er plaats vonden. Zo was je zeker dat in de Pasmolenstraat of Schorsmolenstraat een molen te vinden was. De Korenmarkt, Vismarkt of welke markt dan ook, verwees naar de handelsactiviteit aldaar.

Ik kwam in een tijdschrift een pak links tegen naar allerlei nuttige sites.  Van de meeste sites zag ik eigenlijk het zogezegde nut niet echt in, behalve van eentje.  Mijn oog viel op de site van Delcampe: de internationale site voor verzamelaars.

Verzamelaars verkopen via deze website oude postkaarten, postzegels, boeken, papieren, munten en meer van dat leuks.

(foto: Jan Smets)

Met grote trots omklemt Margareta het document dat haar voor eeuwig tot topdiplomate in de geschiedenisboeken zal brengen: De Damesvrede is een trofee die haar bevestigt in haar rol van grote staatsvrouw.  Eén jaar voor haar dood verzilvert Margrietje hier haar politieke leven. 

Karel V zond in 1529 zijn tante naar Kamerijk, om onderhandelingen te voeren voor een vrede met Frankrijk.  De tegenspeelster op het politieke schaakbord was de Franse Koningin-moeder: Louise Van Savoye (ooit samen opgevoed met de kleine Margreet, én bovendien 'n vroegere schoonzus van haar....).  Het wordt een bloedstollend treffen met stevig en sluw onderhandelen - een bikkelharde psychologische strijd tussen twee stevige tantes...