(foto's: Jan Smets)
En eensklaps waren ze weer twee kleine jongens - Frans en Theo Coertjens: Twee kleine straatjochies, die in de waanzinnige en verwarrende maalstroom van gebeurtenissen bij het begin van de tweede Wereldoorlog, vader en moeder kwijtgeraken, en van God en wereld verlaten, zo goed en zo kwaad mogelijk proberen te overleven. Overgeleverd aan de straat, met een onwaarschijnlijke overlevingsdrang zien ze dingen die een jongen van acht en zijn nog jongere broertje eigenlijk niet zouden hoeven te zien. Twee kleine straatratten tegen wil en dank, zwervend langs Mechelse steegjes en pleinen, zwervend en bedelend. Twee kleine avonturiers wiens broederband onverbreekbaar is. Het is tegelijkertijd een intriest en toch mooi verhaal.
Vandaag sta ik met hen in de Nokerstraat. Ze zijn eerst stil, en ik zie dat Theo vochtige ogen krijgt als hij naar de vensters staart van de Dossinkazerne. Na de oorlog zijn ze zo goed als nooit meer in Mechelen gekomen. Als een film voor hun ogen spelen de gebeurtenissen van de oorlogsjaren zich af: gruwelijk precies...
Recente reacties
23 weken 4 dagen geleden
42 weken 4 dagen geleden
1 jaar 9 weken geleden
1 jaar 13 weken geleden
1 jaar 15 weken geleden
1 jaar 16 weken geleden
1 jaar 19 weken geleden
1 jaar 19 weken geleden
1 jaar 20 weken geleden
1 jaar 21 weken geleden