Een blijde intrede, het verwelkomen van de nieuwe vorst. Het is een beetje minder populair geworden, maar het is een aloud gebruik. In 1467 werd Karel de Stoute verwelkomd als Heer van Mechelen na de dood van zijn van zijn vader, Filips de Goede.

J.B. David schreef als relaas van de dingen het volgende in 1854. De stad bracht hulde aan de nieuwe vorst, de de vorst beloofde om de privileges aan te houden, en iedereen was gelukkig!

Zondag op e-bay gezien: deze unieke dia - op glasplaat - van de Dijle aan beide zijden gezien vanop de Hoogbrug. Blijkbaar zit er in het Verenigd Koninkrijk een verzamelaar van dergelijke dia op glas die er ook héél véél geld voor neertelt.... (meer dan $ 200,00 !!)

(Foto : Lerak Sremos)

Loop ik daar te suffen (en niet te surfen) door de Binnenstad om nog eens een interessant beeld te kunnen schieten. Het verschil aan stijlen in huizen en gevels interesseert me, de geschiedenis ervan en de mensen die er ooit in gewoond hebben.

Een stukje sociale geschiedenis van onze stad... de stoelmakerij...

  (foto: Jan Smets)

'Wij en zijn allemaal sukkeleskes    Brave sloeren, sloeren van meskes.   We wonen aan de Delekant - Het braafste volk van hiel het land.  We werken vreug, we werken laat...   Al is het warm, al is 't ook kââd...  We winnen daar ons dagelijks broêd, en we vergeiren 'n bussel stroêt...'

(revueliedje van Jan Gooskens)

Het begon allemaal op de IJzerenleen...   we schrijven veertiende eeuw - een voorval zou het leven van een Mechelse schepen grondig wijzigen..

(foto: Jan Smets)

De bekende maneblusser, Aloïs Jans, gaat de geschiedenis in...

...de geschiedenis waarover hij zich zijn hele leven gedreven over gebogen heeft.  Enkele dagen geleden - op 24 mei - overleed deze historicus.  Zaterdag wordt hij begraven in de OLV-over-de-Dijlekerk.

(foto:Peter Meuris)

Hoewel woorden me te kort schieten, moet ik jullie toch laten weten wat er gebeurde met de Amerikaanse historische romanschrijfster die Mechelen (en ons) kwam bezoeken in de voetsporen van Filips de Schone. Ze werkt momenteel aan een boek over Filips II (de zoon van Karel V), maar de volgende hoofdfiguur wordt Filips de Schone (de vader van Karel V), vandaar haar bezoek aan Spanje, Brugge, Gent, en .... onze schone stede !!

Filips de Schone, de broer van Margaretha van Oostenrijk, werd in Mechelen opgevoed door zijn stiefgrootmoeder Margaretha van York.
Maar dat is lang geleden, hoor ik je al zeggen. Klopt. En toch ...

Want wat zat er vandaag in mijn mailbox?

(foto: Jan Smets - schilderij Willem Geets; detail)

Hier zitten ze gezellig rond 'Tant'Margriet' geschaard: 4 blauwbloedige telgen...
4 kleine Habsburgertjes, geboeid door het poppenspel.
De Mechelse kunstenaar Willem Geets borstelde dit werk in de negentiende eeuw, en toont ons een romantische 'interpretatie' van deze episode uit onze stedelijke geschiedenis...
4 kleine, adelijke wezen...

Onlangs harkte ik de versnipperde biografie van 'ons-aller-Margriet' weer bijeen tot een nieuw geheel...
Maar Margareta van Oostenrijk is niet de enige 'Greet' die Mechelen op de kaart zette.
Ooit was er ook die andere: Margaret of York - de Engelse prinses en weduwe van Karel de Stoute die onze stad in 'the picture' bracht.
De dame mag dan niet diezelfde grote uitstraling hebben als haar naamgenote en opvolgster - ze was beslist eveneens een 'straffe Madam'.

Wij, Mechelaars, denken ons aller Margrietje goed te kennen...
En misschien is dit wel zo.
En toch...er zijn zoveel dingen over Margareta van Oostenrijk te vertellen.
Deze Grote Dame was wel twee koningen waard.
Jawel.
Bovendien was ze dan nog zeer schrander, gepassioneerd, kunstzinnig...
Een 'straffe Madam' - zoveel is zeker!

 

(foto: Jan Smets - schilderij van W.Geets in Hof van Busleyden)

De familie langs m'n vaderszijde heeft een aantal
generaties lang gewoond in de Mechelse wijk Battel.
Toen m'n overgrootvader aan de baronnenfamilie Empain, die toen in Battel 'resideerde', weigerde om z'n oudste zoon - mijn grootvader - te laten werken op hun domein, mochten ze met het hele gezin opkrassen uit het huisje dat ze bewoonden, én dat toebehoorde aan deze 'adelijken'.