(foto boven: Jan Smets.  Onder: inhuldiging ziekenhuis Zwartzustersvest. 1972.  Met linksachter Willem Loosen schepen Charlier, rechts van hem Oscar Meuleman en burgemeester Désiré van Daele)

Leuven, Naamsestraat: een statig herenhuis, gebouwd op het einde van de 19de eeuw, grenzend aan één van de oudste historische relicten van de universiteitsstad: een restant van de ringmuur daterend uit 1172.  Deze muur begrensd de fraaie tuin en ook in het huis is een deel van deze muur zichtbaar geïntegreerd in het interieur.  Buiten, aan het einde van de tuin kan je nog stukken van de aarden stormwal bemerken.

De ontvangst is uiterst gastvrij.  Heel vriendelijk worden we verwelkomt door dokter Willem Loosen en zijn echtgenote Viviane Mersie.  In dit huis proef je geschiedenis.  Heel smaakvol werd het heringericht door de gastvrouw die de grandeur van het huis met veel gevoel voor schoonheid eigentijds wist aan te kleden.  Ook het zorgvuldig uitgekozen kleurenpallet geeft dit grote huis een warme en stijlvolle uitstraling.  Maar het is niet enkel de verdienste van Viviane.  Willem Loosen is altijd een man geweest met veel interesse voor kunst, geschiedenis en stijl.  Zo komt hij nog steeds voor.  Hij mad dan wel al een jaartje ouder zijn: de 82-jarige dokter toont deze leeftijd niet.  Nog steeds is hij een rijzige, knappe man, vriendelijk,  voorkomend en gedistingeerd...

  (foto's: Jan Smets)

Met de ingebruikname van het immense Sint-Maartenziekenhuis vorige week werd geschiedenis geschreven...  Hiermee kwam ook een einde aan de campussen in de Mechelse binnenstad én Duffel.  Het lot van het voormalige Sint-Jozefziekenhuis ('de kliniek van Peeters') in de Leopoldstraat en OLV-gasthuis - nadien Dodoensziekenhuis aan de Zwartzustersvest werd hiermee voorgoed bezegeld.  Een nieuw tijdperk is aangebroken. 

Vandaag praat ik met Tony De Bondt die jarenlang chirurg en hoofdgeneesheer was in het Stedelijk OLV-ziekenhuis.  Op zijn 59ste ging de onlangs 82 jaar geworden dokter op pensioen.  Honderduit vertelt hij over zijn werk in het ziekenhuis én over zijn grote passie: vliegtuigen.  In de tuin van zijn woning - een prachtig verbouwde 18de eeuwse hoeve aan de Hoogstraat in Zemst - even voorbij Hombeek - staat nog een Piaggo uit 1960.  Tony kocht het toestel in 1974.  Het behoorde tot een lot van vier vliegtuigen.  Hij heeft er aardig wat uurtjes mee rondgevlogen.   Wegdoen kan hij het toestel niet.  Ook al was het nadat het erg beschadigd werd bij een buiklanding (Tony zat niet zelf aan de stuurknuppel), niet meer vliegveilig.   Ook de buren zouden het toestel missen.  Passanten bekijken het nog steeds bewonderend, schoolkinderen komen het bekijken en er worden nog communiefoto's bij genomen...  Het vliegtuig heeft té veel herinneringen voor onze 'flying doctor'...

De geniale Rembert Dodoens (1517-1585) is zonder twijfel de bekendste geneesheer en wetenschapper uit de Mechelse geschiedenis. Vandaag op 29 juni – althans volgens de meeste Dodoens-biografen – is het 500 jaar geleden dat deze humanist het levenslicht zag in de Dijlestad. De meeste mensen zullen bij het horen van de naam Dodoens automatisch aan het Cruijdeboeck denken. Zijn omvangrijk oeuvre beperkte zich echter niet tot deze beroemde en geroemde plantenatlas. Dodoens was van vele markten thuis en pende werkjes en boeken neer over anatomie, kosmografie en geneeskunde. Hoog tijd dus voor een opfrissing én herwaardering van 's mans levenswandel en ideeën!
 

Standbeeld van Dodoens met tijdelijke rechterhand door Glaudsbild en bloemenstola door Geoffroy Mottart. (foto: Koen Vermeulen)

(foto's: Jan Smets)

Officieel heet ze Maria Ludovica Johanna Antonia Constantia, maar zeg maar gewoon 'Loe'.  Zo werd zo ook reeds van kindsaf genoemd.  Deze verkorting van haar naam past volkomen bij haar: no nonsense en wars van elke hoogdravendheid.  Aan dat laatste heeft ze lak.  Ze is altijd kordaat, een 'halve-jongen', én eigen-zinnig geweest.  Nuchter ook.  Maar ze combineerde deze nuchterheid toch met een grote gevoeligheid en sociale bewogenheid.  Ze stond bij het begin van het leven van ontelbare Mechelaars, en was reeds tijdens haar beroepsleven een legende: Dokter gynaecologe, Loe Lindemans - een naam die klinkt als een klok, en een 'straffe madam'.  Dat laatste predikaat wordt al eens meer toegedicht aan vrouwen met een bijzonder talent en karakter.  Bij haar is het zéker een verdiende eretitel.  Lou hoort simpelweg thuis in de galerij van de bijzonderste Mechelèssen van vorige eeuw.  'Een stad in vrouwenhanden' was jaren geleden de titel van een cultuurjaar.  In haar handen begon het jonge leven van vele Maneblussers.  En in die handen begon het veilig... 

92 jaar is ze nu, en ze is niet meer mobiel.  Ook laat haar geheugen haar al eens in de steek ("Ik heb  heel mijn leven teveel in mijn hoofd gestoken...").  Maar in haar ogen staan pretlichtjes en ze heeft nog steeds een guitige lach.  Het werd een fijn weerzien daar in het Hof van Egmont waar ze nu woont, met de vrouw van wie ik ooit, rond 1980 les kreeg in mijn opleiding tot verpleegkundige...