Dit artikel werd geschreven door Thomas Eyskens  (ps: de biograaf van Herman De Coninck!) met de vriendelijke vraag om het te publiceren op Mechelenblogt.  Dat doe ik dan ook erg graag!  Bedankt voor dit boeiend schrijfsel Thomas!

                                   (Remy met de Renault 4cv waarmee hij verongelukte...)

Op weg naar het station van Mechelen fiets ik door de Blaasbalgstraat.  Onlangs ontdekte ik dat in nummer 14 de Mechelse dichter Remy C.Van de Kerckhove werd geboren (25 september 1921).  Ik las eveneens dat hij erg jong op tragische wijze om het leven kwam.  Tussen Duffel en Mechelen reed hij met zijn Renault 4 cv tegen een stilstaande vrachtwagen.  Met een zware schedelbreuk werd hij naar het ziekenhuis in Duffel overgebracht, waar hij kort na zijn aankomst overleed.  Dat blijkt nu precies zestig jaar geleden te zijn, 2 januari 1958.  Een reden dacht ik om Remy C.Van de Kerckhove nog eens uit de vijver van de Vlaamse literatuur te vissen...

  (foto's: Jan Smets)

De watervallende poëzie van Mark Van Tongelen is fijnproeverij van de bovenste plank.  De woorden dwarrelen, zwerven - wervelend...  Mechelaar Van Tongelen (°1956) hoeft zich écht niet meer te bewijzen.  De dichter die nu al flink wat jaren in aangrenzend Bonheiden woont is een grote naam in de wereld van de poëzie.  Zijn werk wordt - terecht - sterk naar waarde geschat en de vaak steengoede recencies bewijzen dat hij een talent is om te koesteren.  Jammer dat poëzie nogal eens stiefmoederlijk behandeld wordt.  Spijtig dat een dichtbundel niet hoog op het prioriteitenlijstje staat bij een bezoek aan de boekhandel.  Maar mag ik nu een lans breken voor de nieuwste bundel van Mark Van Tongelen: elke boekenminnaar en elke liefhebber van taalvirtuositeit moet beslist het poëziehoekje van z'n favoriete boekhandel opzoeken en 'De loeiende tier' in z'n boodschappenmandje leggen.  Dit is dichtwerk om van te genieten - met kleine porties - op het salontafeltje of nachtkastje te leggen - van te proeven, om te herkennen, om over te mijmeren.  Vanmorgen zat ik met Mark bij een koffietje in boekhandel De Zondvloed in de OLV-straat. Luisteren naar Mark is een genoegen.  Hier praat een levenskunstenaar, een filosoof...  We praten over leven en dood, over de zee, en kunst, en dichters, over een veranderende wereld...Eb en vloed - zondvloed van woorden en gedachten.  "Er is geen grens aan het verbeelden" schrijft recensent Johan Reijmerink over dit werk.  Hij heeft volkomen gelijk.

  (foto's: Jan Smets)

Inez Van den Bosch wil 'lettervisser' worden.  En ze is niet alléén met deze wensdroom.  Vandaag kwam ze repeteren in het Moreelshuis - de nieuwste stek van vzw Sjarabang.  Sjarabang dat al enkele jaren kansen biedt  aan mensen met een verstandelijke beperking om zich creatief te uiten in beeldende kunsten of op het toneelpodium heeft haar thuisadres in de Hoviusstraat 2 in het Groot-Begijnhof.  Sinds kort is daar ook het nabijgelegen Moreelshuis bijgekomen.  En die plek biedt weer nieuwe mogelijkheden.  Volgende week, op zaterdag 10 juni organiseert Sjarabang een toffe gloednieuwe activiteit!  Want naast al de dingen die de vzw al op poten zet komt er nu poëzie bij.  En dat pakt men bij Sjarabang dadelijk groots aan met een heuse voordrachtwedstrijd!  Wat vooral leuk is, is het feit dat de deelnemers hun teksten grotendeels zelf schreven.  Volgende week krijgen ze de kans om hun gedichten voor te dragen voor een publiek.  En dat zien onze dichters wel zitten.  Ze zijn er nu al een tikkeltje zenuwachtig voor.  Maar da's niet zo erg: het komt echt wel goed.  Een beetje plankenkoorts mag immers.  Inez is 43 jaar.  Ze woont met haar vriend Robby zelfstandig - maar onder begeleiding - in een huis van Borgerstein - in de Grote Nieuwedijkstraat.  Al jaren is ze een trouwe bezoekster van Sjarabang.  In haar gedicht toont ze wie ze is, en wat haar passies zijn...  En Ines weet dat mooi, ontroerend en treffend te verwoorden.  Een lettervisser worden?  Dat IS ze al!

(foto: Jan Smets)

...een schrijfseltje op gedichtendag...

(foto's: Jan Smets)

In de trouwzaal van ons stadhuis werd vanmorgen een nieuw Mechels boek voorgesteld.  Niet zomaar een boek: 'Mechelse Karamellen'  is een pretentieloze dichtbundel in het Mechels dialect!  Sinds in 1986 'Fabels van de Voddemèt' werd uitgebracht door Hendrik Diddens - de man achter het Mechels dialectwoordenboek -  was er géén boek meer geschreven in onze volkstaal.  Auteur van de bundel is Maneblusser Philip Kerremans, 44 jaar oud.  Het boek dat 108 pagina's telt in A5-formaat, is geïllustreerd door de al even Mechelse grafische kunstenares Ellen Huypens, en kreeg een verantwoordelijke inleiding over het Mechels dialect door dé kenner bij uitstek, Marcel Kocken.  Voor 14,95 euro gaat het boek over de toonbank...

            (foto's: Jan Smets)  

Hij wordt ouder.  Dat wel.  Zijn gezondheid liet hem de laatste jaren al eens in de steek.  Maar hij voelt zich nog jong en hij is nog actief bezig met duizend en één zaken.  Hij noemt zich een levensgenieter en hij ziet eerder zijn mogelijkheden dan zijn beperkingen.  Het leven is niet zwart-wit voor hem, maar kent vele mooie nuances - omdat hij van dat leven houdt, er van proeft en er van geniet... Carl Depoorter is geboren Mechelaar, en deze stad laat hem niet los.  Hij groeide hier op, werkte hier decennialang, en ook al woont hij in het Bonheidense groen: een Maneblusser is hij in hart en nieren, en de liefde voor deze stad schrijft hij neer in dichtwerkjes - complexloze pöezie - een gedichtendoos als een pralinendoos - naar eigen zeggen "Niet van Leonidas, maar van Vanderbeek.  Niet om gulzig door te slikken, maar om elke dag eentje uit te pikken en je te laten genieten van de smaak"   Zin om ook te proeven?

(foto's: Jan Smets  -  links: uit 'Niet van Gisteren')

Gisterenavond werd op Soirée Lamot onze grootste Mechelse hedendaagse dichter, Herman de Coninck in de schijnwerpers gezet.  De jonge filosoof Thomas Eyskens verdiepte zich in leven en werk van deze beroemde Maneblusser, en belichte de Mechelse jaren van Herman - 'Toen met een kader van nu errond'.   Er was flink wat belangstelling voor, en ook Hermans derde echtgenote en weduwe, Kristien Hemmerechts, was er bij...

Dwalend door de straten
Stilstaand in het Klapgat
Historie druipt van muren
En doorzweeft de koele lucht
Als een okerrode zoete zachte geur
Oude geesten praten
Door een waas van spinrag
Met hun vrome buren
Lachend om een volkse klucht
Waarvan flarden klinken door een houten deur

(foto's: Jan Smets)

Hij is reeds overleden in 1985, en zijn naam is wat in de vergetelheid geraakt.  Misschien doet hij bij de ouderen nog wél een belletje rinkelen: Mechelaar Staf Weyts...  Hij was  schrijver en dichter.  Maar voor mij was hij 'nonkel Staf van Brugge', de echtgenoot van tante Wiske, de jongere zus van mijn Battelse grootmoeder...

(foto's: Jan Smets)

Mechelenblogt is op de poëtische toer.  Eerder toevallig.  Maar toch opvallend.  Goed: laat het als een zachte overstap zijn van de Grote Vakantie naar de routine van het nu wel nakende nieuwe schooljaar.  Poëzie verzacht wat is verhard.  En daar kunnen we alleen maar blij om zijn...

Figurentheater De Maan lijkt een patent te hebben op originele programmabrochures.  In het verleden was er reeds een uitklapboekje en een stickeralbum...  Leuk.  Maar dit jaar heeft de speelkalender 'onderdak' gekregen in een schitterende dichtbundel.  Bart Moeyaert liet zich inspireren door de Maan, en weet ons te verrassen met een dozijn heerlijke gedichten...

(foto's: Jan Smets)

Mechelaar Mark Van Tongele weet me weer te verrassen.  Op de salontafel naast mijn glas riojawijn waar ik de herfst reeds in proef -  op deze avond in augustus van een zomer die nooit tot wasdom is gekomen - ligt zijn dichtbundel - waarvan de drukinkt nog maar pas is opgedroogd : 'Ademruis'.

Je hebt van die anonieme bloggers, en je hebt ook van die anonieme alcoholiekers...  Je hebt anonieme briefschrijvers en... anonieme gedachtenspuiers én ...dichters...

(foto's: Jan Smets)

(foto's: Jan Smets)

Op 1 april nam Frank Vaganée de scepter van Pat Donnez over.  Voor de volgende twee jaar mag Frank zich stadsartiest noemen.  In een tot de nok gevuld theater nOna in de Begijnenstraat, werd dit vrijdagavond officeel en feestelijk in de verf gezet - met wat jazzy klanken, met flarden poëzie, met een drankje...  

(foto's: Jan Smets)

Regenachtige avond in maart.  Maar in Lamot brandt de lamp.  Twee gloednieuwe projecten worden er voorgesteld..., en Mechelenblogt was er bij!

Wisten jullie dat er een groot dichter in Mechelen woont die iedereen waarschijnlijk al lang is vergeten? Jullie komen hem waarschijnlijk zelfs geregeld tegen in de bibliotheek of op zijn dagelijkse fietstochten met zijn koersfiets. Misschien heeft hij u zelfs al eens uitgescholden als je in zijn weg reed ;-) Het is nogal een speciale figuur, vandaar.