(foto's: Jan Smets)

Nog wel die beelden in je hoofd hebben...  Nog wel die scheppingsdrang bezitten..., maar het niet meer kunnen omzetten in tekeningen of sculpturen...  Het potlood dat de lijn niet meer trekt zoals je het zou willen...  De beitel die niet meer te hanteren is...  Ik voelde de pijn van de ouder wordende kunstenaar bij Jan De Winter, bij Frans Van den Brande... grote Mechelse artiesten.  Maar misschien voelde ik nergens zo de frustratie en het stille verdriet zo scherp hierom als bij Frans Walravens en zijn echtgenote Angela Steylaerts. 

In zijn 90ste levensjaar overleed in Zonneweelde in Rijmenam, beeldhouwer Frans Walravens.  Nog niet zo lang geleden was hij hier naartoe verhuisd omdat het zelfstandig wonen te moeilijk geworden was.  Angela en Frans verlieten hun prachtige, inspirerende woning en beeldentuin in de Jodenstraat... Nu vertrekt deze begaafde en minzame man ons en Mechelen voorgoed.  Maar zijn beelden in onze straten en op onze pleinen zullen blijven spreken tot ons. Zoals op de Haverwerf: 'Kijken naar de maan' .  Angela, zijn steeds zo nabije vrouw, schreef er het volgende gedicht bij.  En vandaag ontroeren ze me meer dan ooit...

De maan staat laag vandaag... Mijn ogen drinken het licht terwijl mijn ziel in eindloosheid vergaat.  De maan staat laag vandaag... Mijn handen voelen de kille aarde die morgen weerom heerlijk warm zal zijn

Twee jaar geleden vroeg ik hem hoe hij ooit wilde herinnerd worden?  Hij bleef het antwoord schuldig.  Hij wist het niet.  Het afscheid mocht in alle stilte verlopen.  Zo zei hij het mij.  Toch zullen zijn beelden ons altijd aan hem herinneren. Schoonheid is immers eeuwig.

  (foto's: Jan Smets)

Het prachtige beeldje staat al een hele poos op de Haverwerf.  Meer bepaald van 2010.  Het werd toen aan de stad geschonken door de Gidsenbond die in dat jaar haar vijftigste verjaardag vierde.  'Staren naar de maan' is een werk van de bekende Mechelse kunstenaar Frans Walravens, één van de bekendste beeldhouwers van zijn generatie.  Sculpturen van hem zijn op meerdere plaatsen in onze stad te ontdekken.  Vorige week kreeg dit beeldje extra aandacht.  Naast de naar de maan starende bronzen figuur werd een infobord geplaatst.  En op dat bord staat een bijzonder mooi gedicht van woordkunstenares Angela Steylaerts.  Ze is niemand minder dan de echtgenote van Frans.  Het is een unieke symbiose tussen twee creatieve en artistieke geesten - mekaars klankbord.  Angela vult in woorden aan wat Frans in beelden probeert te vatten.  Het woord versterkt het beeldhouwwerk.  'Staren naar de Maan' heeft een meerwaarde gekregen.  Blijf er bij het passeren toch maar eens mijmerend bij stilstaan...

(foto's: Jan Smets)

Ik ontmoet ze graag: kunstenaars - mensen die scheppen...  Vandaag was ik te gast in de Jodenstraat: een huis midden in de stad.  Het smalle tuinpad achter de poort leidt me naar de woonst. De zon sijpelt door schaarse gaten in het groene lover.  Een onvermoede, onverwachte oase van rust.  Een huis dat kunst ademt, en daarachter een zomerse tuin waarin zijn beelden de ruimte en het decor krijgen die ze verdienen.  Geboren en getogen Mechelaar Frans Walravens is één van de belangrijkste beeldhouwers van het naoorlogse België, met een heel herkenbare persoonlijke stijl.  Ik hou van zijn werk - Ik zeg het hem ook, en dit is geen valse vleierij.

Hij is 88 jaar geworden en dat beeldhouwen lukt hem de laatste twee jaar niet zo goed meer. Het is fysiek te zwaar geworden.  Frans mist de kracht in zijn armen.  Dat vindt hij jammer en een tikkeltje frustrerend zelf.  Ouder worden valt hem zwaar, al zegt hij het niet met zoveel woorden.  Dat gevoel geldt ook voor zijn drie jaar jongere vrouw: Angela Steylaerts.  Ze is nog steeds een stijlvolle, elegante dame die jonger oogt dan ze is.  toch voelt ze ook dat de voortschrijdende leeftijd hun wereld verkleint.  Ze praat er rustig over - niet verbitterd, maar ik voel toch een stil verdriet hierom.  Ze zegt wat Frans verzwijgt.  Maar zijn gedachten lopen parallel.

Ik praat in dit gastvrije huis met twee lieve mensen, over ouder worden, over de kunst van het scheppen, over hun diepste overtuigingen en over het leven zelf...