(foto's: J. Smets)

Voor Piet, de door onze stad 'geadopteerde' Nederlander begon het allemaal héél toevallig.  Nog maar sinds 2013 mag hij zich Maneblusser worden.  En toch is de verknochtheid aan Mechelen bijzonder groot.  Héél groot!  Piet Verhoeve vond zijn geliefde in de Dijlestad, maar werd bovendien nog stapelverliefd op de stad waar ze woonde.  Nu woont hij hier maar al te graag.  Samen met de vrouw die zijn hart stal.  Vlak in het historische centrum, in de Zakstraat. 

"Mijn vrouw is afkomstig van Bornem.  Ze gaf les aan de STIM.  Sinds 1974 woont ze in Mechelen.  In het Klein-Begijnhof.  Nu zegt ze me dat ik zelfs meer straten ken in Mechelen dan zij..."

Piet (°1950) is van Nederlands Limburg, maar in 1994 verhuisde hij naar België - amper acht kilometer over de grens, naar  Dilsen-Stokkem.  Fotograferen is altijd zijn ding geweest, maar lang bleef hij die hobby eerder sporadisch te beoefenen.  Na het overlijden van zijn echtgenote in 2011 gooide hij het roer om...  En zo begon een nieuwe episode...

(foto's: Jan Smets)

Als de klok wordt teruggedraaid...

(foto's: Jan Smets)

Nee: wees gerust.  Ik had niet gedronken of gesnoven toen ik gisterenavond deze twee oersymbolen van onze stad passeerde.  Ik zwalpte niet als roze olifanten en andere kleurrijke beestjes ontwarende en hallucinerende drinkebroer door de steedse straten.  Ik kwam braafjes naar huis gefietst na m'n avonddienst, om even later netjes en niet als een Assepoes - het afgesproken uur vergetend -  op tijd thuis te geraken...

(foto's: Jan Smets)

Het gezellige, wat 'rommelige' Zennegat is wellicht één van de meest merkwaardige en pittoreske plekjes van onze stad - geliefd bij wandelaars en fietstoeristen die er graag pauzeren in dat heerlijk bruine cafeetje waar de tijd bleef stil staan.  Deze uithoek van Mechelen ademt pure poëzie.  Eeuwenoud is deze negorij gelegen aan de oevers van Dijle en Zenne.  Toen de Leuvense vaart in 1753 werd ingehuldigd won dit knooppunt aan belang.  Nochtans had het graven van dit kanaal verregaande gevolgen voor het toen nog erg landelijke Battel.  Het werd hiermee in twee delen gescheiden.  Maar of de Battelaars, en bij uitbreiding alle Mechelaars, veel in de pap zouden te brokken gehad hebben, is maar zeer de vraag.  Inspraak kregen de Mechelaars niet.  Opdrachtgever was immers Leuven...

(foto's: Jan Smets)

Grote kunstwerken heeft de gerestaureerde Colomakerk in de Hanswijkenhoek niet.  Maar het gebouw geeft een mooi ruimtegevoel en de relatieve 'leegheid' geeft een bijzonder atmosfeer.  Al lang heb ik hier de kans om mijn creativiteit bot te vieren in het thematieke vorm-geven.  Leuke uitdaging vaak.   Deze ochtend wou ik de kerk in 'Allerheiligen-sfeer' brengen.  Dode takken, een transparante sluier als de nevel in deze stilaan donker wordende dagen...  En toen ik daar zo in stilte bezig was bliksemde haast magisch het zonlicht doorheen het gebrandschilderde glas. Ik wil jullie graag van dit moment laten meegenieten...

Zo af en toe krijg ik wat oude Mechelse foto's toegeschoven.  Men kent immers mijn passie.  Deze wil ik jullie niet onthouden, ook al is het onderwerp nu niet bepaald 'vrolijk'.  Maar ze schetsen op weergaloze manier een voorgoed voorbij verleden.  Ze dateren beiden uit 1961 - mijn geboortejaar, en tonen een zich vormende begrafenisstoet op de Tervuursesteenweg in de Hanswijkenhoek.  Het huis waarvoor de lijkwagen staat is het hoekhuis Tervuursesteenweg- Leliestraat. Hier woonde ooit de familie Vaganée - grootouders van ondermeer de bekende muzikant Frank Vaganée en zijn broer - voormalig burgemeester van Bonheiden. Op de achtergrond torent de Sint-Jozef Colomakerk.  Pastoor Xaveer Verbruggen staat enigszins verstopt achter de kwispel van onderpastoor Forton...  Merk hoe rustig deze Tervuursesteenweg nog is.  Je kan je heden niet meer zo goed voorstellen hoe zo'n uitvaarten er toen aan toegingen.  Ze waren ook nog hoofdzakelijk kerkelijk en een stoet werd gevormd van het sterfhuis tot de kerk...

(foto: Jan Smets - Danny Breckpot en Herman Laeremans)

Dit jaar werd in onze stad de kunstvorm fotografie in al zijn facetten opvallend in de vitrine gezet, met knappe en vaak prestigieuze tentoonstellingen in Cultuurcentrum of De Garage.  De Koninklijke Mechelse Fotokring die al een 'eerbiedwaardige' instelling mag genoemd worden - ze werd reeds opgericht in 1934! - breit hier nog een leuk vervolg aan.  In de zomermaanden is een heel gevarieerde expo met werk van hun leden te bekijken in VC De Schakel aan de Steenweg.  Vanvond werd een feestelijk startschot gegeven van deze tentoonstelling die loopt tot eind augustus.  Vooraf maakte ik een praatje met twee van de bestuursleden van deze kring: Danny Breckpot die als beeldend kunstenaar ook actief is in de Mechelse Lucasgilde, en Herman Laeremans...

(foto's: Jan Smets.  Hierboven werk van David Legrève)

De tentoonstellingen in ons Cultuurcentrum focusten dit seizoen vooral op fotografie.   En het moet gezegd: ik heb werkelijk knappe dingen mogen ontdekken gedurende voorbije periode.  Topexpo's met topwerken!  Professionele en amateurfotografen toonden hun kunnen in mooi opgezette tentoonstellingen.  Het seizoen wordt nu afgesloten met 'ROOTS' - een expo waarbij lokaal fotografietalent haar gevarieerd werk wil laten bewonderen.  Ik liep er langs en ik kan een bezoekje aan het Cultuurcentrum helemaal aanraden.  En in de tentoonstellingszalen kwam ik niet weinig bekende namen tegen.  Zo maakte ik (nog meer)  kennis met het verrassende werk van Mechels persfotograaf David Legrève (zie hierboven).  Ondermeer.  Stuk voor stuk geven ze allen hun eigen-zinnige fotografische kijk op hun stad, landschappen, hun roots...   Nog tot 27 mei kan je voor deze niet te missen expo die zaterdag van start ging terecht in het Cultuurentrum.  Gratis en voor niks.  Waarom nog twijfelen?

(foto's: Jan Smets)

Natuurlijk brengt sneeuwval ellende met zich mee. En het was beslist geen pretje in het verkeer.  Maar het is niet alléén kommer en kwel: sneeuw is ook pure poëzie.  Met wat winterse plaatjes en 'n gedicht van de Mechelse dichter bij uitstek, Herman De Coninck dekken we al wat minder fraai is aan dit witte offensief toe met de mantel der liefde...

  (foto's: Jan Smets)

Dagelijks fiets ik er een paar keer onderdoor...  En ja, al moet er aardig nog wat werk worden verzet voor de hele stationsomgeving in een nieuw kleedje steekt: de contouren van wat het worden zal, worden steeds duidelijker.  Enkele maanden geleden werd met enig spectaculair vertoon de aanzet gegeven van wat een nieuwe spoorwegbrug zou moeten worden. Voor dag en dauw werden de gigantische leggers op z'n plaats gelegd, en daar was flink wat persbelangstelling voor.  We zitten nu in de afwerkingsfase.  Maar nu al kijk ik bewonderend naar de brug: sierlijk in z'n eenvoud, zijn fraaie glooiende lijnen... Over schoonheid valt niet te twisten.  Over de esthetiek van bruggen is er in Mechelen al méér dan één boompje opgezet...  Maar voor mij is deze brug over de Leuvense vaart meer dan geslaagd.  Om het wat lyrisch te zeggen: er zit een zekere poëzie in.  Ook gaat ze in mijn ogen harmonieus in dialoog met de Vierendeelbrug uit 1935.  Oud en nieuw gaan hier perfect samen: de robuuste en toch vloeiende lijnen van dit in 1994 beschermde monument dat van de tekentafel kwam van ingenieur Arhur Vierendeel, en de eigentijdse spoorgwegbrug die een nieuw tijdperk inluidt...

(foto's: Jan Smets)

Op deze zonovergoten oktoberdag zette de wijk Heihoek haar deur open in het buurtpark Karmelietentuin.  Haast een jaar lang had deze wijk gewerkt aan een uniek project.  Men ging hier op zoek naar het verhaal achter elke deur.  En dat resulteerde in een knappe, ontroerende fototentoonstelling.  Een expo die je een warm gevoel geeft.  Deze wijk met zijn enorme diversiteit slaagt er andermaal in om op een positieve wijze de samenhang in de buurt te bevorderen.  En ook al mag de weg soms lang lijken: hier worden belangrijke stappen gezet naar een beter-samenleven.  Het iniatief ontstond in de vzw de Keeting uit de Kroonstraat, maar al gauw vond men bij het Buurtcomité, dienstencentrum Den Deigem, Kinderwerking Al Kantra en de buurtopbouwwerker toffe partners die er samen de schouders hebben ondergezet.  Voor de creatieve uitwerking werd advies gevraagd aan theaterman Pier De Kock (Op!Sinjoor!) die vanuit zijn sociale bewogenheid hier maar al te graag op inging.  Voorzitster Rita Vanderwegen van buurtcomité Heihoek toont zich een tevreden vrouw. Deze tentoonstelling en deze slotmanifestatie was teamwerk, en deze gedragenheid voel je.

(foto's: Jan Smets)

Daarstraks hebben we mekaar dan eindelijk ontmoet.  Voordien hadden we al wel een paar keer vluchtig contact gehad, maar nu maakten we tijd vrij voor een langere babbel.  En het werd een bijzonder leuk gesprek. Ik ben méér dan dubbel zo oud als Bas, maar we konden het dadelijk goed vinden met mekaar.  Misschien omdat we zo'n beetje gelijkgestemde zielen zijn?  Bas Vinckx is een derdejaarsstudent journalistiek aan Thomas More in Mechelen, en ik... ik ben een verhalensprokkelaar...

(foto's: Jan Smets)

Poëzie en dramatiek tegelijk...  Een steeds wisselend decor met theatrale wolkenpartijen en een zon die langzaam wegzakt achter de einder waartegen de scherpe contouren van watertoren en Sint-Jan Berchmanskerk zich stempelen... 

(foto's: Jan Smets)

eenzaligfijnprettiggezelligfantastischlekkerlevendigstralendheerlijktofPaasfeest!!

(foto's: Jan Smets)

Striemende herfstregens, wind en snel invallend duister: nee, het is niet zo dadelijk mijn favoriete seizoen.  En toch..., toch kunnen herfstluchten in hun dreiging ook mooi zijn.   Hemels als snel wisselende decorstukken.  Of zoals Rik Wouters zou zeggen: "Alles is schoon als je het maar zien kan..."   Deze foto's schoot ik bovenaan op Museum Kazerne Dossin deze week...