(foto's: Jan Smets)

25 december 1980: de herinnering aan deze dag behoort tot het collectieve geheugen van velen.  Zelf staat het nieuws dat die dag zo abrupt op televisie werd gekatapulteerd me ook nog levendig voor ogen.  Op die noodlottige kerstdag kwam de bekende Mechelse zanger Louis Neefs om in een tragisch auto-ongeval in Lier.  Samen met hem kwam ook zijn vrouw Liliane Van Asbroeck om. Zijn nichtje Hannelore Candries - dochter van Louis' zus Connie, heeft haar oom nooit gekend.

Maar door mama zoveel van hem vertelde en door het feit dat er zoveel beeldmateriaal en geluidsopnames van hem bewaard zijn gebleven heb ik het gevoel dat ik hem altijd gekend heb.

Het was dan ook Hannelore die duidelijk de muzikale talenten in de genen heeft die het idee opvatte om op één of andere manier de veertigste verjaardag van dit overlijden te herdenken.  En hoe kan dit beter dan het beklijvende en ontroerende kerstlied 'Susa Nina' in een nieuw arrangement weer in de herinnering te brengen.  Dit tradionele kerstlied dat reeds in 1941 door die andere bekende Kempenzoon, Armand Preud'homme werd gecomponeerd en al zo vaak mooi accordeerde met het beroemde 'Stille Nacht' stond op de laatste plaat van Louis.  Deze werd postuum uitgegeven.  Nu brengen Hannelore en haar moeder Connie het lied uit in een nieuwe versie.  En dat doen ze met verve.  Het in een hedendaags jasje gekozen lied kan je beluisteren via alle streamingskanalen en de clip is ook te bekijken via https://www.neefs.com  en Youtube.  Over Louis, dit lied en zoveel meer had ik een babbel met hen beiden.

De foto dateert al wel van voor de lockdown... Zo dicht mogen we deze dagen mekaar niet benaderen...  Het zijn vreemde tijden.  Ook al zal ons leven er langzaam maar zeker wat 'normaler' worden: we zijn er nog lang niet.  Maar misschien leert dit surrealistische tijdperk ons wat meer aandacht hebben voor waar we anders weinig oog voor hebben.  Veel artiesten beleven nu een moeilijke werkloze periode. Geen events, geen optredens... En net nu - en net daarom komt de overbekende Mechelse zangeres Connie Neefs met een nieuwe videoclip.

In deze bizarre tijd is er plots opnieuw oog voor de natuur... tijd om te luisteren, te kijken, te genieten van onze mooie wereld..  En we leren opnieuw met elkaar rekening te houden...

Het lied zag het levenslicht reeds in 2001 en de mooie tekst werd geschreven door geboren Mechelaar Karel Verleyen...

(foto's: Jan Smets.  Boven Connie Neefs en dochter Hannelore Candries.  Onder: Connie met enkele bestuursleden van CD&V Mechelen)

Plaats van afspraak: de  legenarische bruine kroeg, 'd'hanekeef' in de Keizerstraat.  Connie Neefs mijmert: "Het was één van de laatste plaatsen waar ik mijn broer Louis, die volgend jaar al 40 jaar geleden op die noodlottige Kerstdag van ons is heengegaan, heb gezien.  Het was in het kader van het programma 'de tijd van toen' van Jan Thijs - weet je nog wel...?"

Deze ochtend werd er de tweede editie van 'Een formidabele Kessemis' voorgesteld.  Vorig jaar was de eerste uitgave van dit kerstconcert een voltreffer van formaat.  Daarom wordt dit concert  op 21 december weerom georganiseerd.  Geen kopie van het vorige: wél met dezelfde warme en sfeervolle ingrediënten.  Op het podium zal Connie het beste van zichzelf geven.  En dat doet ze niet alleen: ook haar dochter Hannelore Candries die al eerder bewees dat het muzikale talent in haar genen zit, acteur/zanger Lucas Van den Eynde én een twaalftal leerlingen uit de klassen muzikale vorming van het Stedelijk Conservatorium zullen de toeschouwers weten te verbazen.  Ze doen dit samen met twee talentrijke jonge solisten: de zestienjarige Hanna Vandergoten (harp) en de twaalfjarige Jan Vanderputten (blokfluit).  Het combo Eric De Vos zal de muzikale omlijsting verzorgen.

De organisatie berust bij CD&V-Mechelen die bij monde van voorzitter Bram Van der Auwera sterk benadrukt dat dit initiatief géén politieke kleur wil dragen.  Het concert is bedoeld voor élke Mechelaar.  En net zoas vorig jaar wordt een deel van de opbrengst geschonken aan de vzw VICTORy for kids, een organisatie die hulbehoevende kinderen van nul tot twaalf jaar uit onze regio ondersteunt...

(foto: Jan Smets)

Ik heb dan wel een stille carrière...: ze duurt wel al lang.  En het is zalig om steeds weer nieuwe dingen te kunnen doen...

Zo is dat.  Ze was er gisteren en vandaag, en hopelijk nog morgen én overmorgen: Connie Neefs.  Met het kwaliteitslabel dat aan de naam 'Neefs' vasthangt staat ze al decennialang op de podia - als presentatrice - de immer perfecte 'gastvrouw', maar vooral als zangeres.  Nog niet zo lang geleden stond Connie nog op de planken van de Stadsschouwburg met een avondvullend programma gebouwd rond haar broer Louis die dit jaar tachtig zou geworden zijn.  Dat deed ze samen met musicalster Hans Peter Janssens en ...haar bloedeigen dochter Hannelore Candries.  Het optreden werd méér dan gesmaakt, en voor diegenen die het jammer genoeg hebben gemist: in het voorjaar is er een nieuwe kans...

Zopas bracht Connie een prachtig nieuw luisterlied uit.  Ze had jaren op de tekst gebroed, maar ineens stond hij op papier...  Eric De Vos zette er muziek op, en nu is alles knap ingeblikt.  Voor de professioneel uitgevoerde videoclip tekende Gene Thomas.  En het zijn Connie én dochter Hannelore die door het beeld 'wandelen'.  Uiteraard.  Muziek en beeld: een harmonisch geheel.  "Wachten op mijn dochter" is een schitterend lied geworden waar veel ouders met opgroeiende kinderen herkenning in zullen vinden...

(foto l.:uit het boek 'Er zal altijd een zon zijn' .  foto r.: Jan Smets)

Door het raam zie ik boven de Dijle en achter het Hof van Villers de contouren van Sint-Romboutstoren - manifest, stoer en immer aanwezig, stempel drukkend op deze stad.  Aan de overkant vloeide ooit de Melaan in de Dijle.  Ost tekende hier een prentkaart met een boot - de 'Vaarwel':  een schilderachtig plaatje dat een nostalgisch verleden borstelt. Hier blééf de vliet gedempt.  Voorgoed verleden tijd.  Vanuit het venster van dit mooie herenhuis aan de Haverwerf kijk ik uit op één van de mooiste stadsgezichten.  Aan de muren van de smaakvolle living hangen prachtige kunstwerken die dit verleden oproepen: de Dijleboorden, de Hoogbrug, de Vismarkt...  Hier wonen duidelijk Mechelen-liefhebbers...

Ik ben te gast bij Connie Neefs - charmant, klasse uitstralend, en de perfecte gastvrouw.  Ze is overbekend.  Al jaren.  Niet steeds op het voorplan, maar constant aanwezig én nooit 'ver weg'.  Als een vanzelfsprekendheid.  Ook haar dochter zit er bij: Hannelore Candries, een knappe verschijning van 21 jaar.  Vriendelijk en goedlachs, en erg matuur voor haar leeftijd.  Met haar Venetiaans blonde lokken is ze niet zozeer de kopie van haar moeder.  Maar haar charme heeft ze wél gemeen met haar.  Haar naam draagt niet het kwaliteitslabel 'Neefs', maar Hannelore heeft het muzikale talent beslist in de genen.  Ze blijft er opvallend nuchter bij.  Ook dat heeft ze van haar moeder.  Om 'bekend of beroemd' te zijn is het Connie niet te doen.  De roes van roem is misschien tijdelijk hoogst aangenaam te noemen, maar veel waarde hecht ze er niet aan.  Om de waardering van de mensen gaat het.  Daar doe je het voor.  Voor die erkenning.  Dat voelt Connie ook voor anderen die iets moois verwezenlijken.  Bewondering.  Appreciatie.  Daar draait alles om.  Doe verder maar gewoon.  Het lijkt een familiemotto...

Zondag 17 november 2013 pakt Marnixring Gaston Feremans uit met ‘Mechelen Zingt Louis Neefs’, een feestelijk meezingconcert in de podiumzaal van het Mechelse vermaarde Sint-Romboutscollege. Behalve luisteren naar en genieten van de liedjes van Louis Neefs, gebracht door Connie Neefs, Paul Stok en begeleid door Gerry’s Big Band, mag het publiek dus ook uit volle borst meezingen. Meer zelfs: dat is de bedoeling.