(foto's: Jan Smets - Dirk Vanhecke en Paul Poelmans van D.ART)

Het is een traditie geworden in die scharnierdagen tussen werkjaar en vakantie: D.ART is een niet te missen kunstproject dat zéker aan te kruisen valt in de agenda.  Voor de 9de keer reeds wordt Mechelen ondergedompeld in de wereld van de hedendaagse kunst.  En opnieuw hebben een aantal spelers op het vlak van beeldende kunsten de handen in mekaar geslagen om een hoogstaande én verrassende route uit te werken.  Het moet gezegd: dit jaar heeft D.ART zijn uiterste best gedaan om unieke locaties uit te kiezen.  Deze editie werd uitgewerkt door het Mechelse Cultuurcentrum en de Academie voor Beeldende Kunsten, CAPS én galerie Transit.  Gastpartners zijn galerie Duende, Sjarabang, galerie 'TZIEN en galerie Art Number 7.  Woendagavond werd D.ART 2018 feestelijk geopend in de Keldermanszaal van ons stadhuis.  Voor de 4de keer werd de nobel's'prijs uitgereikt: een aanmoedigingspremie van 500 euro, geschonken door oud-schepen van cultuur Frank Nobels, die bij zijn afscheid een mooi geldbedrag ten geschenke kreeg, dat hij voor dit doel wilde besteden.  Uit alle exposanten koos de jury onder zijn voorzittersschap voor het multidisciplinair atelier.  Hun werken zijn allemaal te bewonderen in huis Cadix in de Merodestraat - één van de locaties op de route.  Morgen zaterdag, en zondag is de kunstroute nog te volgen van 13 uur tot 18 uur.  Deelname is gratis...

(foto's: Jan Smets)

Het is grijs, miezerig en winderig.  Allesbehalve een aangenaam weertje.  Maar als ik binnenstap bij Marijke Van Kenhove kom ik in een wonderlijke wereld terecht.  Wars van alle modegrillen ademt dit huis op de Keldermansvest leven en nostalgie uit.  Gezelligheid troef, en dit in het kwadraat.  Geen enkel plekje is leeg.  Alles vertelt hier een verhaal.  De kleur spat van de muren.  Overal krulletjes, kaarsjes, romantische serviesjes, planten, sculpturen, schilderijen...  Maar het plaatje klopt.  En Marijke die kunstenares is past volkomen in dit unieke decor.  In deze theatrale droomwereld hoort ze thuis.  Hier kan ze volkomen zichzelf zijn.  Alles is hier harmonie.  Bont en druk, en toch één en al geheel vormend.  "Wie hier binnenkomt vindt het fantastisch of hélemaal niks.  Er is geen tussenweg..."  Wat later zit ik met haar in de zetel tussen de vele kussentjes - tafelkleed gedrapeerd tot op de grond... Koffie geserveerd in een antiek kopje...  De keuken verspreidt een heerlijke baklucht.  Dat is het werk van Dirk Gooris, haar echtgenoot...  Fijnproeverij in al haar facetten.  Klassieke muziek vult de sprookjesachtige woonkamer...

Fine Art Fair Eurantica, voorbije donderdag had ik het genoegen om aanwezig te zijn op de pre-opening van deze Kunst en Antiekbeurs in de Nekkerhal te Mechelen. Na een succesvolle eerste editie in 2016, verwacht de organisatie dit jaar 22.000 bezoekers.

Voorbije zaterdag kwamen een paar duizend bezoekers de sfeer te proeven van het kunstonderwijs in de Dijlestad. Het Instituut voor Kunst en Ambacht had dan ook zijn deuren geopend voor het grote publiek.

Enkele dagen geleden had ik in het Maurus Moreelshuis een ontmoeting met twee mensen die nog maar enkele jaren deel uitmaken van de grote Mechelse gemeenschap

.

  (foto's: Jan Smets)

Drie kunstenaars - twee Mechelaars en één Antwerpenaar - stellen ten toon in het Moreelshuis in het Groot-Begijnhof.  Vanaf morgen kan iedereen deze prachtige expo bezoeken.  Elke dag is het Moreelshuis hiervoor geopend tussen 12 uur en 18 uur, en dit tot 2 september.  Toegang is gratis.  Chris Joris  (onder) is al langer bij het grote publiek gekend als gerenomeerd jazz-en percussiemuzikant.  Dat hij ook een begenadigd schilder is, is minder geweten - hoewel...  De laatste jaren komt hij wel vaker naar buiten met zijn werk.  Voor deze expo nodigde hij twee vrienden uit om samen tentoon te stellen.  Mechelaar Luc Jonckers (boven links) ging graag op het voorstel in, en ook Jaak Albert Visker (boven rechts) zag wel iets in een groepstentoonstelling.  Vandaag ging de vernissage door van deze bijzondere expo die een wonderlijke 'trialoog' vormt...

(foto's: Jan Smets  -  Guido Van den Wijngaert en Hilde Peeters)

Je kan wel héél gevarieerd 'bezig-zijn' in zo'n Mechels park: je kan doodgewoon wandelen, of picknicken, je uitleven op de speeltuin, op een bankje zitten mijmeren, trouwfoto's schieten, vissen, verliefd lopen te wezen, uit de bol gaan met Parkpop, Ottertrotteren, rozengeur opsnuiven, Highlandgames uitproberen, of...kunst kijken én doen.  Van dat laatste weet dit Mechels koppel alles: Hilde Peeters en Guido Van den Wijngaert van kunstkring Bon Bini zijn immers de initatiefnemers van de eerste editie van een tweedaags kunstevenement in het Tivolipark volgende weekend, en weten er héél enthousiast over te vertellen...

(foto's: Jan Smets)

Ik ben sterk onder de indruk van wat ik te zien krijg.  Drie jonge talentvolle Mechelse kunstenaars hebben mekaar de laatste drie maanden 'gevonden'.  Samen hebben ze eenzelfde atelier gedeeld.  Samen maakten ze een artistiek proces door - kruisbestuiving van ideëen en vormtaal - Morgen is er de finissage.  Dan tonen Evelien Boden (°'88), Germaine Bonk (°'83) en David Katshiunga (°'87) het boeiende resultaat van hun beeldende scheppingsdrang.  Vandaag was het druk in de lokalen van H30 in de Hanswijkstraat, waar ze hun expo opzetten.  H30 bood deze drie kunstenaars een atelier en raad en daad om hen een eindje op weg te helpen in het zoeken van een weg in het beeldende kunstenlandschap in onze stad.  Ze grepen de kans, en tonen morgenavond, woensdag, de knappe slotsom van wat ze zelf een uitermate fascinerende periode vonden...

“Tonen waar we goed in zijn”, dat is de belangrijkste doelstelling van het Europees project waarbij het Sint-Janshof uit Mechelen samenwerkt met scholen uit Spanje, Polen en Oostenrijk. 

(foto's: Jan Smets)

Ze zijn jong en ze willen wat.  Dat kan je wel stellen.  Ze hebben dromen, maar maken ze ook waar.  Het zijn vooral creatieve breinen die hun gevoelens subliem vorm weten te geven in poëzie en beelden.  Drie jonge Mechelse kunstenaars.  Eigen-zinnig, met het hoofd in de wolken maar met de voeten stevig op de grond: de broers Arno en Hidde, Moens, 20 en 22 jaar jong, en hun vriend Jeroen Los, ook 22.   In het schoolse systeem voelden ze zich - de één al wat meer dan de andere - niet helemaal in hun sas.  Het keurslijf is afgeschud.  Ze wéten waar ze naartoe willen.  En Mechelen heeft hen nu ook ontdekt.  Deze stad moet zuinig zijn met dit talent.  Het koesteren. 

(foto's: Jan Smets)

Ik heb met haar afgesproken in de Begijnenstraat - bij Theater Nona, waar ze nu tijdelijk een werkstek heeft gevonden.  Ze heeft het best druk de laatste tijd, want ze is als creatieve duizendpoot met verschillende projecten tegelijkertijd bezig.  Mechelen heeft haar blijkbaar 'ontdekt'...  En dat is mooi.  Het is ook een terechte waardering voor haar kunnen.  Want dat hééft ze: Shamisa Debroey - bouwjaar °'89.  Mechelse in hart en nieren.  Ze barst van talent - is een vrolijke meid, en heeft nog tal van dromen.  Ze studeerde vorig jaar af met grote onderscheiding in het Brusselse Sint-Lukas - in de richting illustratie en beeldverhaal.  Een aantal gevestigde waarden uit dat wereldje weten dat Shamisa 'het' heeft, en deze waardering heeft haar het nodige duwtje in de rug gegeven.  Tijd om eens een babbeltje te maken met deze jongedame-met-pit: een Maneblussende Madam om trots op te zijn!

(foto's: Jan Smets)

De Schuttersvest is aardig op weg om een heuse kunstenboulevard te worden.  We treffen er onderandere 'de Vlucht' van Theo Blickx aan, maar ook een borstbeeld van Willem Geets...  Gisteren werd een nieuw imposant kunstwerk geplaatst, en vandaag werd de constructie afgewerkt in aanwezigheid van de maker ervan: de bekende beeldhouwer Camiel Van Breedam.  En... het is een spraakmakend kunstwerk!

Het is nu toch al enige maanden geleden, dat door een onverlaat het beeld van Lodewijk Van Beethoven van zijn sokkel werd gereden. Ondertussen is zijn schepper Jean-Paul Laenen overleden. Als ik door mijn venster kijk zie ik beneden op de Haverwerf een gapend gat. Toeristen kijken er naar met vragende blikken zo van: 'Wat zou er hier gestaan hebben?'

Om die mensen te helpen heb ik er een foto opgehangen van den bompa. Helaas is deze ondertussen al helemaal verwaterd.

De vorige post waarin de positieve stadslijst het groen plan voorstelt deed me nadenken over één bepaald item. Ik stoor me welbepaald aan volgende plannen. Ik citeer:

"[...] en is het begijnhof is het mogelijk om een kunstentuin ter ere van JP.Laenen aan te leggen."

Ingrepen zoals stadstuinen zijn hopelijk van een blijvend karakter. Ik vraag me af of deze kunstenaars zonodig ook een blijvend karakter moeten hebben. Zie ook Rik Wouters.

  (foto's: Jan Smets -  Kristoff Meersman en Johan Elst in de huiskamer van de familie Meersman op de Keldermansvest)

Dit weekend en het volgende gaan de vijfde Kunstvestdagen door op de Keldermansvest.  De organisatoren hopen weer zo'n drieduizend bezoekers te mogen verwelkomen in zowat zestien huizen van de mooiste vest van onze stad.  Want dat is ze wel.  Ik heb hierover een toffe babbel met twee van de initiatiefnemers: Kristoff Meersman en Johan Elst.   Gastvrij wordt ik ontvangen ten huize Meersman: een smaakvol ingericht herenhuis waar moderne en oude elementen een mooi huwelijk aangaan, en...waar je duidelijk kunst ademt...