(foto's: Jan Smets)

Ik was niet verrast door het nieuws.  Elk moment had ik het verwacht.  Vandaag verliet ze het podium - de voetlichten doofden.  Het doek viel.  98 jaar mocht ze worden: Hortense Schoensetters-Champagne: de ongekroonde koningin van het Mechelse Ballet. Tot ver buiten de stadsgrenzen was haar in 1958 opgerichte balletschool 'De Jeugd' erg vermaard.  Ook was ze de grondlegster van het Mechels Conservatoriumballet. Ze kon streng zijn. Punctueel. Madame Hortense vond discipline broodnodig. Maar ze was correct.  Ze hield van haar leerlingen.  Intens.  En van hen kreeg ze veel liefde en dankbaarheid terug.  Velen bezochten haar nog heel regelmatig en deden met hun voormalige lerares af en toe nog een stapje in de wereld.  Daar genoot ze van. Een paar weken geleden begon de gezondheid te sputteren.  De ouderdom eiste haar tol.  Hartproblemen verzwakten haar.  Ze besefte dat haar dagen geteld waren.  Haar geest was nog helder, maar het lichaam wou niet meer mee.  Ze is vredig 'thuis' gestorven in haar mooie appartement in het Hof van Villers waar ze een prachtig uitzicht had op de Dijle en de Haverwerf.  Op een kast lagen haar laatste ballerina's.  Een paar van haar vroegere leerlingen zijn haar met vele liefde en zorgzaamheid  nabij geweest deze laatste dagen.  Zo hoefde ze niet meer naar het ziekenhuis. 

Ze sprankelde als champagne.  Ze was een stijlvolle, gracieuze diva.  Koket. 

Mijn leven is ballet.  Ik ben gelukkig dat ik iets moois heb gepresteerd.  Als ik moest kunnen zou ik zo terug beginnen.  Dans was mijn leven.

Madame Champagne was een icoon.  Stijl en présence had ze.  Zo wilde ze ook herinnerd worden.  Een dame met klasse wiens leven in het teken stond van kunst en schoonheid.  Het cultuurleven van Mechelen verliest een monument....