(foto's: Jan Smets)

We mogen als Maneblussers erg trots zijn op wat we van het verkommerde Predikherenklooster in de Stassartstraat hebben gemaakt.  De metamorfose is opmerkelijk.  Het ooit zo verwaarloosde klooster herbergt nu een bibliotheek om 'U' tegen te zeggen.  Mogen we niet stellen dat het op dit moment de mooiste bib van het hele land is?  Bovendien is het méér dan dat: het is dé hotspot geworden voor élke cultuurminnaar - een laagdrempelig historisch gebouw met een wel erg brede werking: cultureel, educatief en zélfs gastronomisch. 

Sinds de opening in september van vorig jaar ontving Het Predikheren niet minder dan 140 000 bezoekers.  Mooi toch!  Daar kon zelfs corona geen stokje tussen steken.  De opvallende vernieuwing van dit complex kreeg terecht ook veel aandacht van buiten de stadsmuren.  De restauratie en herbestemming van dit meer dan 300 jaar oude gebouw kon op flink wat waardering en bewondering rekenen van architecten, monumenten- en erfgoedzorgers.  Zoveel zelfs dat Het Predikheren één van de drie laureaten is geworden voor de jaarlijkse Onroerenderfgoedprijs!

We kunnen allemaal zélf dit prachtige resultaat nog verzilveren.  Want deze drie laureaten dingen nu mee naar de publieksprijs.  En daarvoor rekenen we natuurlijk op jullie.  Onze stad kan met het winnen van deze prijs 15 000 euro in de wacht slepen.  De andere kandidaten zijn het Brugse Gruuthusemuseum en de Westkapelse Sint-Niklaaskerk.  Best mooie projecten.  Dat wel.  Maar Mechelaars: ze kunnen toch niet tippen aan Het Predikheren?   Nietwaar?  Lees verder hoe je jouw steentje kan bijdragen om Ons Predikheren naar de overwinning te katapulteren.  Je kan stemmen tot en met zondag 13 september...  Doe het vandaag nog!

(foto's: Jan Smets)

Wellicht zullen er weinig om treuren.  Ons centraal station is dan ook tot op de draad versleten.  De jaren hebben hun sporen en littekens nagelaten.  Geen roltrap werkt nog en op de perrons loop je steeds een grotere kans om je benen te breken.  In het voorjaar gaat dit station tegen de vlakte.  Nu al is men naarstig aan de slag om een prefab neer te poten op het Koning Albertplein.  Dit 'tijdelijke' bouwwerk zal er minstens zeven jaar staan, en ondertussen zal men traag en gestaag werken aan wat het vierde station op rij zal worden.  We dienen dus nog héél wat geduld te oefenen.  Maar het afscheid van het huidige station is wél héél nakend.  Populair is het misschien enkel in die eerste periode van haar bestaan geweest.  En nu ga ik waarschijnlijk een knuppel in het hoenderhok gooien... Ik wéét dat je hier lang zou kunnen over redetwisten.  Ik hoef dan ook mijn gelijk niet te halen.  Alles is relatief en schoonheid is een discutabel begrip.  Toch had dit station in pure Expo-stijl gebouwd in 1958 een grote architecturale waarde.  Ik geef toe: ook van mij vroeg dit een groeiend inzicht.  Ik stel me zelfs de vraag of we de façade en lokettenzaal niet in ere hadden kunnen herstellen en al wat daarachter ligt met de grond gelijk maken?  Was het toch niet zo'n gekke piste?  Gaan we het later niet jammer vinden om monumenten als deze die iconisch getuigen van een tijdsperode (net zoals we dat vroeger deden met pakweg knappe art-nouveau of art-décogebouwen) bij het groot huisvuil te zetten?

Nu goed.  De beslissing is genomen.  Het is wat het is.  Mechelenbinnenstebuiten wil nog éénmaal graag de belangstellenden meenemen op een geleid bezoek aan het station, om passend 'afscheid' te nemen...

(foto's: Jan Smets)

Een wandeling onder een titel-met-een-knipoog voert ons met de gidsen Marjan De Ro en Peter Meuris van Mechelenbinnenstebuiten door boeiende straten in de driehoek tussen Leuvense vaart, Koningin Astridlaan en Battelsesteenweg.  Voor de derde keer op rij gaan we op stap in Mechelse buitenwijken.  Misschien zullen niet-Mechelaars even fronsen bij het horen van deze titel, en wellicht worden ze op een verkeerd been gezet.  Maar de Maneblusser weet wel beter waarvoor de begrippen staan.  De Vos is niet minder dan een verwijzing naar de vroegere meubelfabriek De Vos, dat later de plaats ruimde voor Comet.  Ook dit bedrijf is nu gestopt. In 2012 zette ze zijn productie van ondermeer biervaten stop, en de Expo '58 -gevel ging niet geheel zonder gemor tegen de vlakte.  In de volgende jaren zal hier een heel nieuwe wijk uit de grond verrijzen onder de naam 'Zorro'...  Jawel: de Spaanse naam voor 'Vos'.  En hiermee is de cirkel rond. 

Lemmens verwijst uiteraard naar het tot 1962 gevestigde Lemmensinstituut aan de Astridlaan.  Deze vermaarde School voor religieuze muziek verkaste in 1968 naar Leuven.

Maar op deze wandeling viel véél meer te ontdekken.  Niet in het minst kon er veel gezegd worden over de vaak prachtige architectuur die in deze buurt in het Interbellum verrees. 

Ja: er viel flink wat te bekijken links van de Battelsesteenweg die tot 1910 nog Auwegemsteenweg werd genoemd...

(foto's: Jan Smets)

Sommigen noemen de 'gouden kubus' die dé blikvanger is van het vernieuwde figurentheater - nu Beeldsmederij - De Maan al spottend een grote ferrera rocher...  Vernieuwende architectuur zal altijd felle en vaak tegenstrijdige reacties uitlokken.  Denk maar aan Lamot, de Beethovenbrug, enz...  Persoonlijk vind ik het een erg geslaagd concept.   Dit gedurfde ontwerp past naar mijn gevoel volledig in de omgeving van het Cultuurcentrum waar oud en nieuw verbazend goed met mekaar in dialoog gaan.  Maar nogmaals: over smaak kan men niet redetwisten.  De toekomst zal oordelen over dit gebouw.  De architecten lieten zich inspireren door de Maanlander die bij de Apollo 11 hoorde.  En zo zitten we dan helemaal...op de Maan.  De verbouwingswerken zitten er eindelijk op.  Volgende week zal de eerste schoolvoorstelling doorgaan in de nieuwe grote zaal: 'Kleine Rode Eva'.  Tussen 31 oktober en 3 november is dan het 'Goudkoortsfestival' gepland dat de opening van de Beeldsmederij extra in de verf wil zetten, én de 50ste verjaardag vieren van het vroegere Stadspoppentheater - een Mechels cultuurmonument dat lang geschraagd werd door drie generaties Contryn...  Vandaag kon ik al een kijkje nemen aan 'de achterkant van de Maan', maar het grote publiek kan dat zondag ook, als tijdens de Dag van de Architectuur dit indrukwekkende gebouw zijn deuren breed open zal gooien...

      (foto's: Jan Smets)

Heel binnenkort gaan ze weer van start: de Zomerwandelingen van Mechelenbinnenstebuiten!  En daar kijk ik ieder jaar naar uit.  In vier wandelingen passend in één thema, wordt gewandeld door onze stad: telkens een verrassende tocht door 'ons' Mechelen.  Anders dan bij de klassieke gidstochten wordt hier afgeweken van de gekende paden, en krijg je een dieper inzicht in een stukje geschiedenis van deze stad.  Mechelenbinnenstebuiten weet te prikkelen, nieuwsgierigheid aan te wakkeren en...doet nadenken...  Maar bovenal zijn het leuke, perfect voorbereide gidstochten - ontspannend en leerrijk tegelijk.  De groeiende belangstelling voor deze wandelingen is opmerkelijk.  Dit heeft niet weinig te maken met de kwalitatieve sterkte van deze tochten, die ik je ten zeerste kan aanbevelen.  Waar vorig jaar Mechelen voor en tijdens Wereldoorlog I werd belicht (hoe kan het ook anders?), worden we deze zomer meegenomen op een architecturale reis door het Mechelen van gisteren, vandaag en morgen...

  (foto's: Jan Smets)

Niet weinigen vinden het een spuuglelijk gebouw; weer anderen vinden het een uniek voorbeeld van de Expo58-stijl.    Voor diegenen die er geen fan van zijn: goed nieuws: het gaat tegen de vlakte!  Voor de liefhebbers van deze stijl zal het slikken worden.  Nadat al eerder het doodsvonnis getekend werd voor het station dat eveneens uit die architectuurperiode stamt, is het nu de beurt aan dit andere opvallende relict van bouwkunde in de fifties in onze stad...

(foto's (niet van huizen): Jan Smets -  Woning Pennepoelstraat 35 en Jowan Lamon)

Vanavond mocht schepen van Monumentenzorg en Stadsvernieuwing Greet Geypen een aantal Maneblussers gelukkig maken die bekroond werden voor hun nieuwbouwproject. Aan deze Stedelijke Prijs Stadsvernieuwing is een flinke prijzenpot verbonden.  Zo'n 4000 euro gaat naar de meest verrassende, innoverende of originele bouwprojecten van privé-eigenaars. Het thema was dit jaar 'nieuwbouw'.  De eerste prijs is voor  de woning van dhr. en mv. De Man-Vandereycken uit de Pennepoelstraat 35.  Zij zijn hiermee nu 1500 euro rijker.  De prijs is genoemd naar oud-schepen Jowan Lamon, die door ziekte een stapje diende terug te zetten in vorige legislatuur, en twee jaar geleden - veel te jong stierf...  Een verrassing is het niet dat deze prijs naar Lamon is genoemd...

De kogel lijkt voorgoed door de kerk, nu de krant meldt dat de grond waar ooit de Lepelaer stond tijdens een openbare verkoop 'voorlopig werd toegewezen aan een projectontwikkelaar' die 'niet van plan (is) om de Lepelaer her op te bouwen'...

Kijk voor je! roep ik mijn kinderen toe als we vanuit Coloma langs de vaart terug naar huis fietsen. Bijna rijden ze het water in. Hun aandacht wordt afgeleid door de bewegende beelden op een metershoog reclamebord.

(foto's: Jan Smets)

Natuurlijk kan de neogotische Sint-Jan Berchmanskerk op kunsthistorisch gebied niet wedijveren met de kerken in de binnenstad.  Maar de nu honderjarige parochiekerk heeft wél een boeiende geschiedenis.  Een gesprek met René Van Roosbroeck, die de kerk als zijn broekzak kent, brengt ons terug naar de het prille begin...

(foto's: Jan Smets - St.-Rombout en Sint-Waltrudis Mons...)

Ik ben pas thuisgekomen van een weekendje  Mons...  En ik moet toegeven dat deze Waalse stad best aardig is.  Tot hiertoe was ik er nog nooit geweest, maar ik was wel eens benieuwd hoe de Culturele hoofdstad 2015 er uit ziet.   Mechelen ging niet met de trofee lopen, maar zal in een soort van samenwerkingsverband meedoen...

2007                      2010

(fotos: Rudi Van Poele)

Ik herinner me de verzuchting van een Mechelaar die hoopte een keer de kans te krijgen om een kijkje te nemen in het befaamde Hof Van Cortenbach.  Hij vroeg of de eigenaar dit monument eens voor het publiek zou wilen openstellen. Zo letterlijk hoefde het nu ook weer niet. 

Burgemeester Somers, van wie toch wordt gezegd dat hij Mechelen terug toonbaar heeft gemaakt, kondigde zopas in de GVA de algehele restauratie van het historische Hof Van Cortenbach aan. Wat een mooi eindejaarsgeschenk.                                http://ets.gva.be/antwerpen/mechelen/restauratie-hof-van-cortenbach-kost-drie-miljoen.aspx