(foto's: Jan Smets)

Een Mechels icoon: dat was hij zéker.  Het voelt zo raar om in de verleden tijd te spreken.  Zo graag zou ik 'is' schrijven, maar het lot besliste er anders over.  Gisteren heeft hij afscheid genomen van zijn dierbaarsten.  Het kwam niet onverwacht.  Hafid Abdou was al langer ziek.  Twee dagen na zijn verjaardag heeft hij ons verlaten:  'Met veel liefde, wijze levenslessen en gelukkig zonder pijn' zeggen zijn zonen Sami en Selim.  Hafid was een graag geziene Maneblusser.  Deze stad 'adopteerde' de geboren Tunesiër, en sloot hem in het hart.  Hafid gaf ons de lach van Afrika, en we hebben dit beantwoord met vriendschap.  Hij was graag gezien en niet weinig Mechelaars hebben goeie herinneringen aan deze warme, sympathieke man, die lang kelner was in de Kleine Keizer (die - hoe toevallig nét nu - de deuren voorgoed sluit), de Vivaldi, de Gallery's...   66 jaar is hij geworden.  Het afscheid komt te vroeg.  Een Mechels icoon verdwijnt.  Wéér één.  Wéér een alomgekend figuur dat uit ons gezichtsveld verdwijnt...  't Ga je goed Hafid, waar je nu ook bent...  We gaan je in deze - onze en jouw - Dijlestad missen....

(foto's: Jan Smets)

Ik zou ze zo graag allemaal - stuk voor stuk - een podiumplaats  willengeven op deze blog; maar dit gaat nu eenmaal niet.  Ik zou hun naam allemaal in sierlijke letters voor d'eeuwigheid willen beitelen...  Maar dat gaat me niet lukken.  Helaas.  Deze dagen vielen twee Mechelaars uit ons midden weg, die kleur gaven aan onze stad.  Beiden - hoe sterk verschillend ook - hebben zich ten volle ingezet voor een beter en mooier Mechelen.  Het waren vrijwilligers uit 't juiste hout gesneden: een sterke sociaalbewogen vrouw en een pionier van de Dijlefeesten: Nell de Potter en Paul Dignef.  Twee Mechelaars met totaal verschillende achtergronden -  gedreven tot en met - die de sokkel nooit hebben betracht - integendeel -  maar hem wel verdienen.  Twee vrijwilligers met een hart van goud voor wie de woorden niet konden zonder de daden...

  (foto's: Jan Smets)

Deze ochtend overleed Jean De Boeck, één van de bekendste bewoners van de Hanswijkenhoek.  Daar werd hij 78 jaar geleden geboren, en daar heeft hij ook altijd gewoond, in de Abeelstraat, met zijn echtgenote Mit De Smet en hun twee zonen.  Maar voor Jean was de wereld beslist groter dan eigen straat en eigen buurt.  Jean De Boeck was niet meer of niet minder een Wereldburger: een sociaal geëngageerde man tot in de diepste vezels van zijn lichaam.   Die sociale bewogenheid kreeg hij van thuis uit mee, en dit alles werd aangescherpt in Chiro Coloma, en later in de KWB-werking in deze wijk.  Jean zette zich niet alleen in de plaatselijke afdeling in, maar ook in het Nationaal bestuur.  Via ACW-Mechelen kwam hij in contact met Wereldsolidariteit, en dit verruimde nog meer zijn geëngageerd denken en doen.  De Wereld werd zijn dorp.  Later ging hij aan de slag in de gemeentelijke raad voor ontwikkelingssamenwerking (de GROM), en werd daarin een gewaardeerd en graag gezien medewerker.  In 2003 zette hij samen met enkele andere buurtbewoners Global Fiësta op in de Mahatma Gandhistraat.  Terecht werd Jean dan ook uitgeroepen tot Mechels vrijwilliger van het jaar 2011.  Jean zélf hoefde geen titel of sokkel.  Hij deed het gewoon, en dan wordt iets pas buiten-gewoon..

  (foto's: Jan Smets)

Het huis in de Kadodderstraat wordt leeg.  Meubels moeten verhuisd worden; een bed wordt ontmanteld...  Op de tafel staat een doos vol met foto's en andere documenten.  Zwart-witfoto's vooral...  Een leven is verworden tot een doos met herinneringen... euh? ja?

Zaterdag wordt definitief afscheid genomen van Louis Contryn die stierf op 6 juli na een korte ziekte.  Hij was net 85 jaar geworden. In de aula van de stedelijke begraafplaats zal Mechelen adieu zeggen tegen één van de grootste cultuurmonumenten van zijn generatie.  Zo gemakkelijk wordt iemand opgehemeld en verheven tot monument als hij dit aardse dal verlaat.  En toch: Louis Contryn verdient het écht.  Heel zijn leven heeft hij zich onverdroten en met een enorm enthousiasme ingezet voor het figurentheater.   Die liefde had hij met de paplepel meegekregen van zijn vader Jef.  Op zijn beurt heeft hij de theatermicrobe doorgegeven aan zijn zoon Paul...  Louis legde de lat hoog.  Hij liet de poppen 'uit de kast komen', en maakte ze tot sterren aan het Firmament.  Figurentheater wordt eindelijk ernstig genomen. Terecht.  De familie Contryn heeft hiervoor drie generaties lang aan de weg getimmerd.  Met succes.

Ik zit met Paul rond een tafel waarop de foto's die deze geschiedenis vertellen kriskras verspreid liggen. Maar als ik Paul met liefde over zijn vader en diens werk hoor vertellen, weet ik dat het leven van Louis niet louter te herleiden zal worden tot een doos met herinneringen.  Echt grote mensen - en dan doel ik deze keer niet op zijn imposante gestalte - zullen blijven verder leven over de grens van tijd en ruimte, omdat hun erfenis nu eenmaal te groot is om op te sluiten in een begrensde doos. "Nu pas merk ik hoe sterk onze band was - meer dan ooit...", mijmert Paul...

  (foto: Jan Smets)

(vier jaar geleden: Stef Mergeay was met de groep Frituur Paula één van de genomineerden voor de Cultuurprijs 'De Mechelsen Iemer'.  Hier staat hij naas een andere laureaat, wijlen JefTooten...)

Het leven is soms onvoorspelbaar hard.  Vrijdagnacht overleed onverwacht op 47-jarige leeftijd, Stefaan Mergeay - 'Stef' -één van de leden van de Mechelse rock-en ambiancegroep Frituur Paula. Gisterenmorgen had ik nog contact met Jeroen Verwaetermeulen, één van de bandleden (en trouwens blogger van het eerste uur) over een artikel dat ik wou maken naar aanleiding van het 25 jarig jubileum van de groep.  Binnenkort zou dat immers gevierd worden.  Jeroen ging eens navragen bij de andere leden, en stelde voor om eens langs te komen tijdens één van de wekelijkse repetitiemomenten in den Boesj...  Jeroen wist op dat moment nog van niets.  's Avonds kwam dan het vreselijke bericht.

(foto's: Jan Smets)

Ik heb hem voor de eerste keer ontmoet in 1979.  In het Cultureel Centrum liep er toen een retrospectieve over kunstenaar Jan De Smedt (1905-1954).  Ik was daar met mijn grootoom, Staf Weyts, geboren Mechelaar en schrijver, en een goeie vriend van de kunstenaar.  Maar wie me vooral is bijgebleven is de zoon van Jan: Raphaël De Smedt, die met héél veel liefde sprak over zijn jong gestorven vader.  Hij was amper 13 jaar toen hij stierf.  Het zou zijn levenswerk worden om te zorgen dat zijn vader de erkenning kreeg die hij verdiende - Hier, in deze stad, en ver daarbuiten.  Raphaël is daar in geslaagd.  As belangrijkste promotor van zijn vader, heeft hij dit gedaan gekregen.  Jan De Smedt, die trouwens een neef was van die andere grote Mechelse kunstenaar - Theo Blickx, heeft de podiumplaats gekregen waarop hij recht had.  Maar Raphaël De Smedt die zondagavond in het Imeldaziekenhuis van Bonheiden overleed op 72-jarige leeftijd na geruime tijd ernstig ziek te zijn geweest, heeft veel meer gedaan.  Deze erudiete man die gewezen conservator was van de Koninklijke Bilbiotheek en decennialang tot één van de steunpilaren van de Koninklijke Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen, kan gerekend worden, mag één van de invloedrijkste en schranderste Maneblussers genoemd worden...

Vandaag vernemen we het overlijden van Vic Nees.
Vic Nees werd in 1936 geboren in Mechelen als zoon van stadsbeiaardier Staf Nees.
Tijdens diens concertreizen verving hij regelmatig zijn vader als organist van de Hanswijkkerk.

(foto's: Jan Smets)

Zopas tekenden in het stadhuis voorzitters en bestuursleden van beide Mechelse voetbalclubs, en het voltallige schepencollege, het rouwregister voor Rik De Saedeleer, die maandag reeds in stilte begraven werd.  Ook oud-collega en vriend Mark Uytterhoeven was erbij.  Tal van Maneblussers hebben dit gebaar reeds gesteld als laatste groet aan één van de bekendste stadsgenoten van de laatste eeuw.  Rik was racinger in hart en nieren, maar deze dagen scharen groen-wit en geel-rood zich samen om deze eer te betuigen.

(foto's: Lode Tooten en Jan Smets)

                           "En toen werd het opeens stil;

                            Zijn laatste woorden klonken nog even na...

                            Alle noten waren gezongen;

                            Het was zijn laatste lied."

Zijn ogen hadden twinkellichtjes en gaven hem een jong aanzien, ook al werd hij ouder.  En als hij zong gaf zij zich volledig.  Dan werd hij een ander mens.  Zijn leven stond in het teken van de notenbalk.  Zijn laatste lied is nu uitgezongen.  Jef Tooten is niet meer.  Maar  'deze bekende Battelaar en Mechelaar' zal in de harten van velen blijven voortleven...

(foto's: Jan Smets)

Zopas verneem ik het overlijden van Jackie Maes...  Ik wist dat hij al langer met zijn gezondheid sukkelde, maar het nieuws verrast mij.   Jackie is 76 jaar geworden, en in de herinnering van veel Mechelaars zal hij altijd 'Jackie-Video' zijn en blijven.    Jackie: de filmrol is gebroken, maar de herinneringen aan jou staan onuitwisbaar op onze pellicule...

't ga je goed 'Echte Mecheleir'!  Je krijgt een eresaluut op Mechelenblogt, om wie je was en wat je deed!  Blogger van het eerste uur; levensgenieter en gepassioneerde Maneblusser...

(foto's: Jan Smets)

Er zijn zo van die mensen die een onuitwisbare indruk op je maken...  Niet omdat ze het grote woord voeren, of omdat ze ronkende titels weten te verzamelen..., maar gewoon omdat ze 'zijn' wie ze zijn.  Willy Van Aerschot was zo iemand: een Mechelaar om graag te zien.  Een rustige man, bedaard in spreken en zijn - en toch een sterke persoonlijkheid; sociaal en maatschappelijk geëngageerd. 

'Was'...   Want hij is niet meer.  Gisterenavond kreeg ik een telefoontje van zijn dochter Annemie - een goeie vriendin van mij.  Alsof hij niemand tot last wou zijn, is hij nog vrij snel en onverwacht vertrokken naar 'elders'...

Ik had hem nog een pint beloofd - amper een maand geleden.  "Willy, het zal voor een andere gelegenheid zijn... ergens, wie weet waar..."

(foto: Jan Smets)

Leest reageert ongelovig en verslagen op het plotse overlijden van één van zijn grootste dorpsfiguren.  Willy De Nies, die jarenlang voorzitter was van dit Mechels topevenement stierf vrijdag op de leeftijd van 65 jaar.  Amper een tweetal weken nadat na rugpijn een noodlottige diagnose werd gesteld, is Willy niet meer... 

(foto's: Jan Smets)

Zopas is bekend geworden dat gisteren, zaterdag, de bekende Mechelse kunstenaar Jean-Paul Laenen is overleden.  Hij zou in juni 81 jaar worden....  We zullen hem blijven herinneren als een bijzonder veelzijdig man, stijlvol modieus in voorkomen, getalenteerd op vele terreinen....  Hoe je ook dacht over zijn persoon of werk: je kan er niet aan voorbij dat Mechelen met Laenen één van zijn meest markante kunstenaars verloren heeft...

               (foto's: Jan Smets)

Morgen wordt Gérard Van Dessel begraven.  Hij was jarenlang een bijzonder populair priester in Mechelen,  eerst in Heffen, Leest en Battel, maar daarna lange tijd in Sint-Jozef-Coloma...

Hij was niet alleen de vader van burgemeester Bart Somers.  Al een hele tijd was hij de relatieve  anonimiteit ingedoken, maar vele Mechelaars (en ook velen buiten onze stad) zullen hem nog wel herinneren als politicus: Joos Somers - opgegroeid in de Vlaamse Volksbeweging, gemeenteraadslid, volksvertegenwoordiger en senator...

Alles gaat voorbij... Niets blijft duren...  Maar van welke politieke gezindheid men ook is: men kan niet voorbijgaan aan de betekenis van Joos Somers voor deze stad.  Gedurende jaren bepaalde hij mee het 'politieke gezicht' van Mechelen.  Niet vanop een schepenbank, en nog minder vanop de burgemeesterstoel zoals zijn zoon, maar als gemeenteraadslid voor de toenmalige Volksunie.  En in die hoedanigheid was hij een bijzonder markant figuur....