Augustus 2020

Pater Maurits Delbaere, zijn boeiend leven door hemzelf verteld.

0 -

Pater Maurits Delbaere (1930 - 21.08.2020) was de laatste Mechelse Jezuïet en geeft in dit interview een indringend en verrassend open portret van zijn dertienjarige opleiding, zijn leven in de missies in Congo en zijn terugkomst naar het Jezuïetenhuis te Mechelen. Het interview door zijn neef Paul Delbaere dateert van 9/10/2014 maar mocht volgens de wens van betrokkene nu pas worden gepubliceerd. Het is een aanvulling op de eerdere artikels van Jan Smets.

Het interview staat ook online:  https://youtu.be/C02o8bZTgfk

Station Nekkerspoel : terug van weggeweest

met categorie:  

De trein is altijd een beetje reizen maar wat is een treinreis zonder station ?

Gisteren opende na 23 jaar het station Nekkerspoel opnieuw de deuren.

Of toch voor een deel want loket, wachtzaal en sanitair nemen maar een hoekje van het prachtig gerestaureerde gebouw in.

De grote stationshal zal verhuurd worden;  door een glaspartij heb je wel een mooi zicht op het statige interieur.

Bye bye  afgeschreven container. De toegang tot de sporen blijft zoals nu via de ondergrondse doorgang in ‘mondriaankleuren’.

       

 

Oorlogen en pandemieën

met categorie:  
Zit je op een zondagvoormiddag gezellig kranten en magazines te bekijken en volgend artikel leek me zeer interessant…
 
VRT Nws : Natuur slokt mystieke begraafplaats van Dieweg op: "Soms vraag je je af of hier 's nachts mensen uit hun graven kruipen
 
Een verslag over de oude begraafplaats van Dieweg in Ukkel en hoe de natuur haar plaats terug opeist.  En onder deze titel een eerste korte samenvatting :
 
"Niets zo mysterieus als een begraafplaats. En al zeker die van Dieweg in Ukkel. Ooit opgericht omdat er zoveel doden vielen tijdens de cholera-epidemie van 1866, intussen een sprookjesachtige plek die helemaal is opgeslokt door de natuur. Of hoe leven en dood plots héél dicht bij elkaar kunnen liggen. Brusselse gids Annekien Van Vaerenbergh neemt ons mee in de wondere wereld van bekende overledenen en mysterieuze graven.
 
(Voor zij die het hele artikel willen lezen, gewoon deze link aanklikken)
 
We zitten nu met dat smerige virus aka Corona of Covid-19.  En de meesten hebben ook al gehoord van de vorige wereldwijde pandemie genaamd Spaanse Griep die in 1918 miljoenen doden eiste, zowel in onze contreien als wereldwijd.  Ik heb eens rondgekeken op het internet of er op het Mechelse kerkhof een hoekje te vinden was waar ooit de slachtoffers van deze pandemie werden begraven, maar niet direct iets gevonden.  Misschien staan ze vermeld in één of ander dik Mechels virus-boek of zo.

WTF

met categorie:  
Je komt geregeld wel wat tegen op het Internet en vandaag was het weer van dat.  Volgende prent werd aangeboden op eBay.uk en ik dacht : WTF ?
 
 
 
Eerste gedachte : dit is niet Mechelen en zeker niet ons Mechelen.  Duidelijk een leuke familie met opa, zoon, schoonzoon en dochter met kleinkind die met een soort bus onderweg zijn en effe hun benen strekken ergens in het buitenland.  De achterkant van de prent geeft ook al geen indicatie en dus ga ik af op de omgeving in de achtergrond : Ik vermoed ergens vooraan in Duitsland want de bergen ogen niet erg hoog.

Doven & Blinden

met categorie:  
Radio 1, wie kent het niet ?  Vroeger een wat saaie versie van radio want geen Radio 2, Studio Brussel of MNM.  Maar Studio Brussel ligt tegenwoordig op apegapen want de sterren van toen maken tegenwoordig het mooie weer bij Radio 1 (tot onlangs met o.a. Jan Hautekiet) en ook MNM heeft een pak pluimen verloren nu Leen Demaré naar Radio Nostalgie is.
 
Naast Interne Keuken op zaterdag met Sven Speybrouck en Koen Fillet (Vier verschillende onderwerpen op 2 uur - nu effe op zomervakantie) is er ook Weet ik veel met Kobe Ilsen.  "Weet ik veel" is eveneens een kennis-praat-programma van een uur elke middag over een onderwerp waar eigenlijk iedereen wel wat over wilt weten : van Jezus over Ouder worden, Beren, Wolven en (vandaag) de Holocaust.  En blijkbaar heeft het concept potentie want men wil ermee naar de TV.
 
Donderdag laatstleden had Kobe Ilsen het over doven.  Niet het doven van kaarsen of zo maar over dove mensen.  En in deze corona-tijden duiken overal de doventolken op om de richtlijnen van virologen en politici te vertalen.  Met als bekendste lid de Nederlandse Irma Sluis met het gebaar voor hamsteren en “als het wat teveel wordt met velen in één huis / corona-bubbel” (wurg-beweging).  Ze werd uitgeroepen tot heldin van Nederland en iemand wilde zelfs een zeesluis naar haar vernoemen, doch meer als een (oranje) lintje zat er niet in.
 
De specialist terzake bij Kobe Ilsen vertelde, tot mijn verbazing, dat in het verleden dove mensen werden ondergebracht of beschouwd als dorpsidioten omwille van hun handicap.  De uitzending ging dan verder over de Buis van Eustachius, over tinnitus en de nieuwe gadgets die tegenwoordig worden aangeboden.

Waar is Opsinjoorke?

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Ja! Heel zéker.  We missen hem.  Opsinjoorke - dé stadsmascotte bij uitstek - is al méér dan een hele poos niet meer zichtbaar.  Nadat hij jarenlang zijn stek gevonden had in stadsmuseum Hof van Busleyden is hij met de noorderzon verdwenen.  ik begrijp best dat Busleyden er voor koos om zich vooral te presenteren als Bourgondisch museum.  Het is een bijzonder knappe realisatie en de thematiek is aantrekkelijk.  Maar het betekende wel dat een aantal boeiende collectiestukken niet langer meer 'in de vitrine' staan.  Er dienen nu eenmaal keuzes gemaakt te worden.  Maar doodjammer is het wel dat hierdoor 'onze' Opsinjoor uit het gezichtsveld verdwenen is.  En dat vinden niet weinig Maneblussers uiterst spijtig.  Zou het niet mooi zijn als hij binnenkort 'ergens' een waardige plaats krijgt waar hij zichtbaar is voor Mechelaars én toeristen?  De geschiedenis van deze unieke smijtpop gaat ver terug, en er valt wel heel wat over te vertellen.  Dat gaat dit najaar Erwin Horckmans van Mysterieus Mechelen in lezingen uit de doeken doen.  Daar verneem je later nog wel meer over.  Opsinjoor is de ziel van onze stad.  Of we nu nippen aan een Hopsinjoor, op stap gaan met wandelclub Opsinjoorke, sigaren-met-die-naam roken.., luisteren naar Radio Opsinjoor.... Er is dat prachtige bronzen beeld van Opsinjoor voor ons stadhuis en een polyester gele pop met verkorte benen op het Sint-Romboutskerkhof...  Alléén: 'den échte' missen we.  Ik hou een stevig pleidooi voor de terugkeer van onzen Vuylen Bras!

 

Hij was bij de tijd: Jacob Willmore

  (foto's: Jan Smets)

Er bestaat natuurlijk zoiets als 'tijdloosheid'.  Jazeker.  Maar deze man was beslist 'bij de tijd'.  En dan heb ik het natuurlijk over de illustere Jacob Willmore, al denk ik dat deze man bij de meesten toch een nobele onbekende is.  Maar als ik vertel dat deze rond 1670 in Engeland geboren Jacob naar onze stad uitweek en als uurwerkmaker voor eeuwig en altijd zou verbonden worden met ons legendarische torenuurwerk: dan gaat wellicht een lampje branden.  Jacob Willmore vervaardigde inderdaad het reuzegrote uurwerk van Sint-Romboutstoren, met vier wijzerplaten die de grootste waren van de hele wereld.  Een huzarenstuk!  Nu ga ik niet de 'uurwerkstrijd' van 2014 oprakelen.  Of zeker al niet de discussie oppoken.  Het is wat het is.  Een referendum besliste over het al dan niet reconstrueren van deze wijzerplaten.  De pleiters van 'Rombout wordt wijzer' dienden de duimen te leggen.  54 procent van 'dé' Mechelaars wilden de platen niet meer terug.  Het is wat het is.  Ik heb me gezworen daar in het openbaar de eerste honderd jaar  geen woord meer over  te reppen.  Over de maker wil ik het wél eens hebben.

In het julinummer van 'Uurrologisch nieuws' wordt flink wat aandacht geschonken aan deze geadopteerde Engelsman die in Mechelen zijn leven zou uitbouwen.  En met jou wil ik samen dit uitstekende artikel bekijken.  Het  tijdschrift is een initiatief van het Uurwerkgezelschap dat in 1999 als niet-commerciële vereniging voor liefhebbers en verzamelaars van tijdmeetinstrumenten en uurwerken werd opgericht.  De vereniging ijvert er voor dat de kennis op het gebied van uurwerken en de aandacht hiervoor in Vlaanderen aanwezig blijft.  Hiervoor organiseert het tal van activiteiten en geeft men dit tijdschrift uit...

 

Tijdloosheid...

met categorie:  

(foto's: Jan Smets)

Als de klok wordt teruggedraaid...

 

Salons Van Dijck - morgen laatste kans om ze te bezoeken

met categorie:  

Jan heeft hierover recent een artikel gepubliceerd

http://www.mechelenblogt.be/categorie/salons-van-dijck

Ik heb de salons vandaag bezocht, gratis en op individuele basis. Een mini-open monumentendag.

Reserveren is wel noodzakelijk via hun website.

                

Met dank aan de Zwitsers - omhoogkijken maar !

met categorie:  

Van 1916 tot 1920 zette het daartoe opgerichte Oeuvre Suisse en Belgique (OSB) zich in om de wederopbouw in België van de grond te krijgen. Dit Zwitserse comité verleende financiële hulp aan personen van wie de woning volledig of gedeeltelijk was vernield. Om de noodzakelijke fondsen hiervoor te bemachtigen had het OSB een beroep gedaan op de vrijgevigheid van haar landgenoten en andere neutrale geldschieters. Met het geld betaalde het comité de helft van de reconstructiekosten per woning en leende het de andere helft gedurende enkele jaren zonder interest. 

                                        

Het resultaat kan je  ook zien in Mechelen en omgeving.