Home :: Archief

Januari 2020

Hof van Nassau herwint oude glorie

Door Jan Smets geplaatst op 11 januari 2020
met categorie:  

(foto's: Jan Smets)

Van alle onze monumenten in onze stad is het Hof van Nassau misschien wel het meest verborgene.  En dit heeft alles te maken met het feit dat deze restanten van het voormalige Bourgondische stadspaleis ingekapseld zijn binnen de muren van de freinetschool Villa Zonnebloem aan het Berthoudersplein. Heel onlangs werd de eerste fase van de restauratie van dit verwaarloosde pand opgeleverd.  En het moet gezegd: het resultaat van de buitenrestauratie oogt bijzonder mooi.  Nu kan later de binnenrestauratie een aanvang nemen.  Vergelijk het zelf maar: op de bovenste foto zie je het gebouw zoals het er voorstond in het najaar van 2017 (directrice Rilke Dekeuckelaere en kleuterleidster Trien Bogaerts poseren voor de gevel), en op de onderste foto zie je wat de opknapbeurt heeft opgeleverd... Het is beslist een pareltje geworden!

 

May Claerhout in Mechelen

Door Jan Smets geplaatst op 9 januari 2020
met categorie:  

(foto's: J.Smets)

Wie vaker in Antwerpen komt heeft het misschien al opgemerkt, of zal dit wellicht binnenkort wel doen.  Je kan er immers niet naast kijken.  In het knappe gloednieuwe metrostation Opera keerde dit prachtige en indrukwekkende kunstwerk 'metro in de stad' van May Claerhout terug nadat het in 2016 werd ontmanteld voor de innovatie van dit station.  (foto boven).  Misschien zeg de naam van beeldhouwster May Claerhout je weinig?  Zou kunnen.  Nochtans is de uit het West-Vlaamse Pittem afkomstige kunstenares heel actief geweest en liet ze tal van werken her en der in ons land achter.  In november 2016 overleed May aan de gevolgen van een hersentumor op 77-jarige leeftijd. Jammer genoeg maakte ze het dus niet meer mee dat haar mooie terracottawerk werd herplaatst op deze strategische plaats. 

De stijl van Claerhout wordt nogal gemakkelijk omschreven als eenvoudig, misschien wat naïef...  Maar haar ongekunstelde werken spreken een groot publiek aan.  Waarschijnlijk omdat het zo verweven is met volkskunst.  Haar taferelen zijn soms karikaturaal, licht humoristisch, maar ook wel ernstig.  Ze werkte vooral in terracotta en brons.  Enne: weet je - ook onze stad heeft wel enkele zeer mooie kunstwerken van May Claerhout.  Spijtig genoeg zijn ze te bewonderen in gebouwen die niet zo frequent de deuren open zetten voor het grote publiek.  Zoals hierboven: een detail van het grote terracotta-tableau in de Mgr.Scheppers-grafkapel van het Scheppersinstituut aan de Melaan.  Herken je Victor Scheppers in dit tafereel?  Zéker 'onze' Sint-Romboutstoren valt hier op!

 

Mechelse pracht in Rotterdam

Door Wim Tiri geplaatst op 7 januari 2020

Een tijdje geleden was ik op citytrip naar Rotterdam, een stad die zwaar te lijden had met de bombardementen bij het begin de Tweede Wereldoorlog, maar die als een feniks uit haar as herrees. Rotterdam is ook een stad vol musea, waaronder het Museum Boijmans Van Beuningen. Dit museum bestaat bijna 170 jaar en heeft een collectie die opgebouwd is met kunstwerken uit ruim 1700 verzamelingen.

Het museumgebouw ondergaat momenteel een grondige renovatie en is daardoor gesloten. Maar om een deel van de collectie toch zichtbaar te laten, werd onder de noemer 'Boijmans bij de buren' een samenwerking aangegaan met verschillende musea. Zo is er 'Meesterlijk!' in de Kunsthal en is er in het Belasting & Douane Museum - beiden in Rotterdam - een selectie te zien van de zilvercollectie. 

En in beide musea zijn ook Mechelse stukken te zien. 

 

't Zennegat - in de plooien van een stad

Door Jan Smets geplaatst op 5 januari 2020
met categorie:  

 

(foto's: Jan Smets)

Het gezellige, wat 'rommelige' Zennegat is wellicht één van de meest merkwaardige en pittoreske plekjes van onze stad - geliefd bij wandelaars en fietstoeristen die er graag pauzeren in dat heerlijk bruine cafeetje waar de tijd bleef stil staan.  Deze uithoek van Mechelen ademt pure poëzie.  Eeuwenoud is deze negorij gelegen aan de oevers van Dijle en Zenne.  Toen de Leuvense vaart in 1753 werd ingehuldigd won dit knooppunt aan belang.  Nochtans had het graven van dit kanaal verregaande gevolgen voor het toen nog erg landelijke Battel.  Het werd hiermee in twee delen gescheiden.  Maar of de Battelaars, en bij uitbreiding alle Mechelaars, veel in de pap zouden te brokken gehad hebben, is maar zeer de vraag.  Inspraak kregen de Mechelaars niet.  Opdrachtgever was immers Leuven...

 

al 40 jaar tapt Rozeke pinten in den Tilt

Door Jan Smets geplaatst op 2 januari 2020
met categorie:  

(foto's: J.Smets)

'De Tent' in de Befferstraat - de afspanning waarover ik nog uitgebreid folkorist Frans Perckmans aan het woord liet in het vorige blogartikel - mag dan al jaar en dag verdwenen zijn - net zoals zovele andere volkscafé's trouwens: hier en daar kan je nog van die ouderwetse drankgelegenheden aantreffen.  Ze zijn schaars geworden in onze stad en elders: cafeetjes waar de tijd is blijven stilstaan.  Maar er zijn er nog.  Hoe lang nog?  Zo'n legendarisch adresje is 'den Tilt' in de Vrijgeweidestraat, tussen Stuivenbergvaart  en Vrijbroekpark.  Al even legendarisch is Rozeke die er morgen niet minder dan 40 jaar achter de tapkraan staat.  En wat haar betreft mag dit nog jaren zo zijn, want ze zou maar al te graag tot haar honderste levensjaar verder doen.  Ik geloof het graag.  Rozeke Raymaekers is vergroeid met haar café.  En de vele klanten dragen haar op handen.  Ze zouden haar nog lang niet kunnen missen achter de toog van hun geliefde kroeg!  Morgen wordt haar  robijnen jubileum gevierd met haar familie, vrienden en trouwe stamgasten!

 

In 'De Tent'

Door Jan Smets geplaatst op 2 januari 2020
met categorie:  

 

(foto's: Jan Smets)

Willen we deze dagen nog even in de nostalgische sfeer blijven hangen?  In mijn vorige artikeltje had ik het over 'folklorist' Frans Perckmans en hoe deze zelfdidact minitieus en met veel heimwee schreef over het Mechelen van zijn jeugdjaren.  Frans woonde in die tijd met zijn ouders in de Befferstraat 21, waar de familie een afspanning bestierde.  In een huis dat dateerde van 1471 was hun herberg 'In de Tent' gevestigd.  Zoek er niet langer naar.  Dat oorspronkelijke gebouw staat er al lang niet meer.  Nu huist hier begrafenisondernemer De Meerleire.  In één van zijn boekwerkjes heeft Frans het over volksherbergen, 'spijshuizen' en danszalen.  Allemaal verdwenen.  Dat hij ook zijn vele herinneringen bovenhaalt aan het leven in 'De Tent' hoeft ons niet te verwonderen.  Op die plek werd zijn grote interesse in volkskunde gewekt.  Bijzonder leuk om lezen is zijn ooggetuigenverslag dat hij kort na Tweede Wereldoorlog neerschreef.  Ook dit wil ik jullie niet onthouden.  Het boekje waar dit verhaal werd opgetekend is uiteraard niet meer verkrijgbaar.  Misschien is het nog wel te vinden op één of andere zolder of op de kop te tikken op een rommelmarkt.  Sowieso schotel ik jullie deze passage met veel plezier voor op Mechelenblogt: