Januari 2020

Eva Fastag, de dappere typiste van Dossin

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Aanvankelijk wou ze niet op mijn vraag om haar wedervaren te vertellen ingaan.  Ze zag het niet zitten, zei ze. "Mijn verhaal is niet waardevol genoeg...".  Uiteindelijk ging ze overstag omdat ze vond dat ook de jongere generatie moest weten wat er toen gebeurde.  Ik ging haar opzoeken in de kibboets in Israël waar ze sinds een tiental jaar woont.  Het waren drie heftige, intense dagen. We hebben tranen geweend en tranen gelachen.  Ze is een heel bijzondere vrouw.  Ik was overweldigd door de energie en de levenslust van deze 102-jarige...

Dit vertelt Pieter Serrien, de auteur van het boek 'De laatste getuige', over Eva Fastag - zoals hij ze noemt: de dappere typiste van Dossin... Hij doet dat in boekhandel Salvator in de Befferstraat.  En hij doet dat met verve - honderduit vertellend.  De historicus die hij is, is dé geschiedenisleraar waarvoor je maar wat graag terug in de schoolbanken zou gaan zitten.  Met dit boek is Pieter (°1985 - Kontich) niet aan zijn proefstuk toe.  Hij schreef al meerdere boeken waarin persoonlijke getuigenissen van soldaten en burgers in beide wereldoorlog staan opgetekend.  Ik las het boek deze week uit.  En ik moet eerlijk bekennen: het laat je niet meer los.  Het verhaal van de moedige Eva blijft kleven aan je ribben.  Dit is een boek dat je moet lezen, én doorgeven aan je kinderen, kleinkinderen...  Nooit mag dit alles vergeten worden.  Zéker niet in tijden waarin meer dan ooit zwaar gepolariseerd wordt en mensen en bevolkingsgroepen worden gestigmatiseerd...

 

Berekoudelanden

met categorie:  

 

(foto's: Jan Smets)

Het is me weer een heuse beestenboel!  Jawel.  vzw Sjarabang doet het wéér!  Voor de zoveelste keer op rij geven een trits heerlijk artistiek bewerkte polyester beelden van dieren extra kleur aan heel wat vitrines in de Mechelse binnenstad.  Je kan er niet naast kijken.  En dat is ook de bedoeling.  Deze bijzondere 'expositie' moet passanten een glimlach op het gezicht toveren, en tonen welk talent mensen die één of andere beperking hebben in huis hebben.  Het laat zien dat élke mens niet alleen beperkingen heeft, maar ook mogelijkheden.  En dat is waar Sjarabang voor staat: het wil een inclusief creatief atelier zijn waar kunst-en cultuurparticipatie van mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking bevorderd wordt, zowel op passieve als actieve manier.  Kunst kan het perfecte middel zijn tot ontmoeting - voor iedereen - welke achtergrond je ook mag hebben.

Deze keer vullen beren en elanden de etalages. Voorbije zaterdag kon je ze voor de eerste keer bewonderen.  En dat kan je nog tot 7 maart.  Ga ze vlug ontdekken!  Tof om doen voor kinderen én volwassenen. 

 

De val van Jacob

met categorie:  

Het gaat niet goed met Jacob. En neen, ik heb het hierbij niet over iemand van vlees en bloed, maar over het reclameglasraam van 'Bieren Jacob(s)' in de Goswin de Stassartstraat. Op heel korte tijd zijn er zeven panelen verdwenen. Het glasraam is trouwens één van de laatste uit zijn soort dat in Mechelen nog te vinden is.

Het viel ook de Mechelse Cultuurraad op dat de toestand desastreus is, om niet te zeggen dat het haast vijf na twaalf is voor deze glaspartij. Dat er dus snel actie dient te worden ondernomen, is duidelijk. 

 

De bloeiende kastanje zal spreken van leven en vrijheid

met categorie:  

 

(foto's: Jan Smets)

Ik blader door 'Het Achterhuis' van Anne Frank... Lang geleden dat ik er in las.  Deze dagen wordt één van de vreselijkste episodes uit de mensengeschiedenis weerom in de actualiteit gebracht.  75 jaar geleden werd het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau bevrijd....Bitter weinige overlevenden kunnen vertellen over de onwaarschijnlijke gruwel.  Anne al zeker niet.  Samen met haar familie kwam ze om in het vernietigingskamp.  In het Amsterdamse Achterhuis dat ik enkele jaren geleden nog bezocht, schreef ze haar dagboek.  In het enge vertrek kon ze de vrijheid alleen zien in de wolken en...een kastanjeboom...

13 mei 1944. Gisteren was vader jarig, vader en moeder waren 19 jaar getrouwd, het was geen werkster-dag en de zon scheen, zoals ze in 1944 nog niet geschenen had.  Onze kastanjeboom staat van onder tot boven in volle bloei.  Hij is vol met bladeren en veel mooier dan verleden jaar...

De witte paardenkastanjeboom die halverwege de 19de eeuw geplant werd is niet meer.  In 1993 leek hij al te zullen bezwijken door de vervuiling van een ondergrondse olietank én een schimmel.  13 jaar later bleek de boom ook nog eens erg verrot waardoor noodkap niet af te wenden was.  Deze diagnose bracht de nodige polemiek mee, en uiteindelijk wilde men hem redden met een speciale verstevigingsconstructie.  Die poging werd ondernomen door inzet van de Stichting Support Anne Frank Tree. Maar het lot van de boom werd bezegeld in 2010: hij waaide om bij stormwind.  Gelukkig werden van de iconische boom stekjes bewaard.  Op heel wat plaatsen in de wereld kreeg de kastanje een nieuw leven.  Vandaag ook in Mechelen!  Een nakomeling van de beroemde boom kreeg zijn plek in het Tinelpark - in de nabijheid van Kazerne Dossin van waaruit 25 800 Joden, Sinta en Roma per trein werden gedeporteerd naar de concentratiekampen...

 

Muidhond, het onbespreekbare bespreekbaar maken

met categorie:  

Mechelen bulkt van het talent. Tijmen Govaerts (25) is zo een jong acteur en theatermaker, een jong spring-in-t-vel die zijn palmares ondertussen verdient heeft. In 2017 won hij de Prix d’Interpretation voor zijn bijdrage aan de kortfilm Passée L’aubeAfter Dawn (van Nicolas Graux over de intolerantie tegenover holebi’s). In 2018 brak hij door als vriendje van Lara in Girl van Lukas Dhondt, een film die meermaals in de prijzen viel. Nog dit jaar is hij te zien in de VTM-serie 'De Kraak' en nu heeft hij de hoofdrol beet in Muidhond van Patrice Toye.

Maar daarnaast speelt hij nu zijn eerste theaterrol, samen met onder meer Peter van den Begin, in Angels in America.

Afgelopen zaterdag had ik een fijn gesprek met Tijmen...

 

Mechelen voor beginners : 't stad

met categorie:  

Binnenkort kom ik na 22 jaar terug in Mechelen wonen.  Om alvast wat in te burgeren ga ik op zoek naar antwoorden op een aantal bedenkingen.

 

Met de trein naar Mechelen omstreeks 1840

Op de VRT loopt al een paar jaar de reeks ‘Great Railway Journeys’, gepresenteerd door Michael Portillo. Hij reist met de trein, met als vaste reisgezel een editie van de Bradshaw’s reisgids. De eerste editie verscheen in 1841, en werden gebruikt door Britten als toeristische gids bij hun verkenning (met de trein) van Europa. Maar er was ook een editie voor onze streek, de ‘Bradshaw’s Illustrated handbook to Belgium and the Rhine’, verschenen in 1866.

Ook ik nam enkele oude reisgidsen bij de hand en ging virtueel op uitstap naar midden 19de-eeuwse Mechelen.

 

(On)gehoord in de stad

(foto's: Jan Smets)

Toeval.  Dag op dag, net twee jaar geleden had ik een toffe babbel met Willy Thomas (foto boven), artistiek leider van Arsenaal/Lazarus sinds 2016.  Enthousiast vertelde hij me over zijn idee: 'De Grond der Dingen'.  Het moest en zou een uniek project worden voor en door de Mechelaars.  Op een vierkante meter mochten alle Maneblussers iets proberen uit te werken.  Een idee lanceren, medestanders zoeken, onderhandelen, overleggen, dingen samenbrengen...  Ondertussen is dit langlopende project dat nu in de belangrijke slotfase zit genoegzaam bekend. (interview van toen met link hieronder:)

www.mechelenblogt.be/2018/01/grond-der-dingen

Ik ontmoet Willy vandaag terug in die gigantische kelderruimte van het Hof van Busleyden.  Hier in dit gonzende epicentrum van de 'Grond der Dingen'  is hij deze dagen niet weg te denken.  Dit Neverending Park is een fascinerende en inspirerende ruimte geworden - een schitterend decor is hier opgebouwd: een auditorium, een agora - een gonzend labo voor denkers en doeners.  Samen.  "We hebben immers mekaar nodig om verder te gaan!" zegt Willy.  Dat zegt hij ook tegen een groep leerlingen die vandaag dit park bezoeken en hier deze namiddag ook aan de slag gaan. 

Maar ik ben hier vandaag ook om twee mensen te ontmoeten die hun schouders zetten onder iets wat op zondag 2 februari, om 14 uur zal georganisserd worden: Veerle Gabriëls (Vormingplus regio Mechelen) en Pascal Dumalin (vrijwilliger en lid van de Raad van Bestuur van armoedevereniging De Keeting). (foto onder).  Een spreekgestoelte zal hier dan opgebouwd staan waarbij mensen die in onze samenleving niet gehoord worden zich kunnen uiten: een kansel waarop ieder die dit wil 5 minuten mag spreken.  Dit moet een platform worden voor zij die niet gehoord, gezien of zich gerepresenteerd voelen. 

 

Nieuwjaarsinstuif OKRA Dijle in Olivetenhof

met categorie:  

OKRA Dijle organiseerde maandag 20 januari 2020 zijn jaarlijkse nieuwjaarsinstuif en ledenvergadering. Heel wat leden brachten samen een leuke namiddag door in Olivetenhof.

Jos Roosemont mag 80 kaarsjes uitblazen!

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Er zijn weinig mensen zo onlosmakelijk verbonden met onze Sint-Romboutstoren als Jos Roosemont.  Morgen, 24 januari, mag de in de Mechelse Nimfenstraat wonende architect 80 kaarsjes uitblazen.  Een heuse mijlpaal voor Jos, maar...ook voor onze toren.  De buitenrestauratie is nu volledig afgewerkt.  Met de afronding van de grondige opknapbeurt aan het Nieuwwerk, kan Jos Roosemont de kroon zetten op een bijna 50-jarige carrière waar hij de hoofdregisseur was van deze grootscheepse restauratiewerken. De werken startten in 1963.  In 1972 ging Jos aan de slag.  Dit jaar viert ook onze Trots z'n verjaardag. 500 jaar mogen wij Maneblussers hem al bewonderen (al wordt wel wat getwijfeld aan die '500 jaar'  - maar goed...: een torenfeest met een tegen de zomer mooi in nieuw ledlicht badend monument, komt er sowieso).

Ik leerde Jos pas goed kennen in de werkgroep 'Rombout wordt wijzer' en  werd alzo getuige van zijn gedrevenheid en passie voor onze imposante toren.  Ik wens Jos alvast een heel gelukkige verjaardag!  enne: bedankt voor jouw inzet!  

PS: weten jullie ook dat Jos Roosemont vereeuwigd werd in de gevel van ons stadhuis?