Twee weken geleden opende in het Museum Hof van Busleyden een ondergronds park de deuren. Samen met het theatergezelschap ARSENAAL/LAZARUS en het Museum konden Mechelaars gedurende twee jaar hun ideeën voor een betere stad neerschrijven. Elke inwoner kreeg binnen het project De Grond der Dingen spreekwoordelijk één vierkante meter om zijn stad leefbaarder te maken. De stad Mechelen heeft voor het project 20.000 m² grond voorzien om in 2021 een selectie van deze ideeën uit te werken.

  (foto's: Jan Smets)

Waar zijn ze gebleven...

...de straatacrobaten, de tapijtworstelaars, de jongleurs, de vuur-en sabelslikkers, de volksdansers, de 'hercules', de schamateurs, de gedachtenlezers, de waarzegsters, handleesters en kaartenlegsters - gewoonlijk  Boheemsters of Zigeunerinnen, de straatredenaars, de straatmuzikanten, de straatzangers, de lameesters en de straattooneeltjes?  Spreken al deze dingen niet van zooveel thans verdwenen kleurig en echt Mechelsch volksleven?

Zo mijmerde Frans Perckmans in de jaren na de Tweede Wereldoorlog over een voorgoed voorbij verleden.  En omdat we in deze periode van het jaar net iets meer nostalgisch zijn dan anders, wil ik jullie graag onderdompelen in die sfeer-van-lang-vervlogen dagen.  Frans was een autodidact.  Diploma's kon hij niet voorleggen en een groot schrijver is niet aan hem verloren gegaan.  Maar het zou van weinig respect getuigen mochten we zijn grote verdienste aan het bewaren van heel wat volksgebruiken denigrerend afdoen als simpele hobby van een eenvoudige Maneblusser met té veel heimwee naar wat verdwenen was.  Je moet alles in zijn juiste kader zien.  Ik ben daarom ook erg blij dat ik nog heel wat van zijn ijverig in eigen beheer bijeengepende boekjes in huis heb waarin hij schrijft over de folklore van onze stad.

De collectie van het Hof van Busleyden is onlangs uitgebreid met drie bruiklenen uit de Phoebus Foundation. Drie schilderijen die elk een band hebben met de stad Mechelen, schilderijen die een bezoek aan het museum nog aantrekkelijker maken...

We gingen een kijkje nemen.

Na jaren leegstand en een langdurige restauratie opende in september dit jaar Het Predikheren de deuren. Het voormalige Dominicanenklooster en de latere kazerne kreeg een nieuwe functie. Bij de restauratie was het uitgangspunt om zoveel mogelijk sporen van gebruik te behouden zonder afbreuk te doen aan de aan haar nieuwe functie als ontmoetingsruimte en bibliotheek. En daar is men zeker in geslaagd. Het project werd onlangs nog laureaat van de ARC19 Interieur Award.

De aangrenzende kerk is nu nog een bouwval en wacht op restauratie. In 2021 zouden ook hier de werken aangevat worden.