(foto's: Jan Smets)

Aanvankelijk was hij er wat beschroomd voor...  Zou het niet misbegrepen worden?  Maar vrienden trokken hem over de streep.  En zo ging Giovanni Willems er voor: met een lied zou hij zijn vriend Glenn gedenken.  Op nieuwjaarsdag stapte de 22-jarige Glenn Daelemans uit het leven.  Voor velen kwam dit nieuws heel onverwacht en hard aan.  een emotionele mokerslag was het ook voor zijn drie jaar jongere vriend Giovanni.  Samen vonden ze mekaar in de muziek.  En met muziek - met een pakkend lied waarin hij zijn verwarde gevoelens probeerde te verwoorden - neemt Giovanni afscheid van hem.  Maar het nummer wil méér zijn dan dat.  Het wil ook troost en rust bieden aan de nabestaanden en al die hem gekend hebben.  Misschien helpt het ook andere jongeren die met zwarte gedachten zitten, om over hun emoties te praten.  "Het gaat écht niet om mij", herhaalt Giovanni.  "Ik werd zelfs ongemakkelijk als sommigen me proficiat wensten met dit lied...".  Maar ik ben opgelucht dat het goed onthaald is geworden door de zus en moeder van Glenn die het nu heel moeilijk hebben."  Het ontroerende lied 'Zichzelf verloren' dat deze student verpleegkunde schreef en zong, is te beluisteren op Youtube.  Stilletjes hoopt Giovanni er op dat radiostations hem contacteren om hierover met hem te praten..."Glenn was een goeie kerel. Zou hij trots op mij zijn, denk ik dan?  Ik weet het niet.  Het is het moeilijkste project dat ik ooit ondernam.  Maar het is wel therapeutisch geweest. Ik wil er niet mee scoren, maar wil wel dat het beluisterd wordt..."

Afgelopen week, op 14 januari, zou Harte, dochter van Elke Du Bin en Johan Muyldermans, 9 jaar geworden zijn. Het lot besliste er anders over en Prinses Harte overleed op 6 jarige leeftijd na een moedige, maar oneerlijke strijd aan een zeer agressieve hersentumor.

Voor altijd 6. Ondanks het verlies van hun dochter buigen Elke en Johan hun immens verdriet om naar iets positief en tastbaars. Ze willen graag andere kinderen met een levensbedreigende ziekte een hart onder de riem steken. Deze grootse attitude blaast mij vandaag, als mens, als papa nog steeds van mijn sokken. Chapeau!

De initiatieven voor de VZW Prinses Harte zijn ondertussen bij menig Mechelaar door en door gekend. Toch wil ik graag de actie “Varen voor Harte” in de kijker plaatsen. Want Stien Verlinden en Marc Polspoel deden me uit de boot vallen van bewondering en verwondering met hun plan.

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­

(foto: Jan Smets)

Het lijkt wel of we hier gezellig aan een Venetiaans kanaaltje zitten.  Maar niks is minder waar.  Vergeet het gedobber van deze gondel in de laguna van de Dogenstad.  Met Bert Vannoten heb ik het over heel wat noordelijker gelegen watertjes: ons Mechels rivierengebied.  En dat is misschien éven boeiend!  Want we beseffen het soms té weinig: onze stad is omringd door mooie en waardevolle natuurgebieden.  We maken er vaak een bocht rond, en we kennen ze niet altijd even goed. Voor Bert is dat helemaal anders.  Hij  kent het Mechels Broek als zijn broekzak.  Als meer dan verdienstelijk amateurkineast maakte hij reeds in 1992 een film over dit uitzonderlijke gebied.  De casette van toen is grijsgedraaid bij Natuurpunt.  'Kapotgespeeld' noemt hij het zelf.  Maar wat hij nu gefilmd heeft is helemaal topklasse.  Bert die nooit tevreden is met half werk heeft de lat weer bijzonder hoog gelegd.  Bijna twee jaar lang filmde hij in de natuurgebieden die Mechelen omringen.  Het Mechelse rivierenland toont zich op z'n mooist - in vier seizoenen - in een prachtige film van zowat 12 minuten.  Diegenen die het resultaat al konden bekijken, zijn laaiend enthousiast...  En ook Bert zélf kijkt tevreden terug op het afgewerkte product...