(foto's: Jan Smets)

Het regent oude wijven.  De winterkou werd ingeruild voor grijze mistroostigheid.  Maar dat deprimerende wordt snel vergeten in een boeiend dubbel-gesprek dat ik heb met twee Mechelse monumenten.  Het woord 'monument' wordt vaak te kwistig gebruikt.  Ik weet het.  Maar beiden hebben deze mannen hun sporen méér dan verdend  op het terrein waar ze beslagen in waren: de woordkunst en de muziek-  Marcel Sterckx wordt binnen enkele dagen 75 jaar, en da's een mooie gelegenheid om terug te blikken op een rijk leven en een succesvolle carrière.  Hij mag in de hoofdrol staan.  Aan tafel zit zijn vriend, en vele jaren 'compagnon de route': Francis Verdoodt.  Twee mannen - twee verschillende achtergronden en temperamenten, bijna leeftijdsgenoten: twee Maneblussers die hun talent  ten volle hebben benut.  We zitten in de Passade op de Brusselsesteenweg - daar zitten ze wel vaker -, waar een wit wijntje en een koffie mekaar aflossen en waar we praten over het verleden, maar ook over het 'nu' en over toekomstplannen...