Dat variatie op een stadsfestival in Mechelen geen loos begrip of marketingstunt is, konden we ook dit jaar weer meermaals vaststellen. Naast de verwachte rock en dancebeats kon je lekker eten in de Smaakstraat, klassieke muziek en opera kregen hun plaatsje, net als verschillende orkesten en harmonieën. Sjarabang bracht dan weer theater naar de (hoe raadt u het) de Theatertuin, waar ook het chanson een plaats kreeg. En waarschijnlijk zien we nog wel wat over het hoofd in deze opsomming … Maar de elektro-beats heersten over de Mechelse nacht.

Zo stootten we op de Speelplaats op een groepje jonge skaters die er hun vetste skills toonden op hun boards  op een skateramp om ù tegen te zeggen. Respect!

Muzikaal begon onze tweede dag van Maanrock 2022 op het Feestpodium waar Kampa & Parra Mier een drum & bass-feestje op gang trokken op dit vroege uur.

Op het Groot Podium was het ondertussen tijd voor de mellow en soulvolle hiphop van Moody Mae uit het niet zo bijster verre Leuven. Ze brachten en set die laveerde tussen feest en even reflecteren over de staat van de wereld. En ze hadden speciaal voor Maanrock een special guest meegebracht Hier en daar kon je al het eerste heupwiegen waarnemen op de Grote Markt van Mechelen.

Dat heupwiegen evolueerde pijlsnel in een woeste pogo toen de gasten van Meltheads hetzelfde podium betraden. Vurige eigen songs, met prijsbeest Sweet Monica, én een raak gekozen cover van Chaise Longue (Wet Leg) vlogen ons in recordtempo om de oren.

We gingen even bekomen van deze razernij bij het oergezellige MOES-podium waar Tin Fingers ons wat rust bracht met hun alternatieve pop met een donker randje.

Een jongensdroom die uitkomt. Dat moet zowat het verhaal zijn achter Hairbaby, het muzikale project van Otto-Jan Ham. Of wat een globale medische pandemie kan teweegbrengen, wanneer mensen ineens over zeeën van tijd beschikken. Otto-Jan verzamelde voor de gelegenheid een select groepje muzikanten rond zich, met o.a. drummer Joost Van den Broeck en Lara Chedraoui (Intergalactic Lovers) op backing vocals. En samen brachten ze poprock waarin je alternatieve america kon horen doorschemeren. Én een cover van Close To Me van The Cure. Tja.

De zon was ondertussen ondergegaan, meteen het teken om de Grote Markt om te toveren tot één groot elektro-feestterrein. Die eer viel te beurt aan Maurice Engelen en Praga Khan die zijn/hun laatste festivaloptreden zouden geven, uitgerekend op Maanrock Mechelen. Een puike setlist met o.a. Freakazoidz, Luv You Still, Breakfast In Vegas werd ons deel. Ook I Sit On Acid van Lords of Acid galmde een laatste keer over een festivalterrein. Bij de traditionele afsluiter van hun set, The Power Of The Flower, werd hier en daar een traantje weggepinkt.

Veel tijd om dit verlies te verwerken kregen we niet, want daar waren de Compact Disk Dummies al met hun clash van gitaren en elektro die over het plein golfde. Electropunk die Het Groot Podium op zijn grondvesten deed daveren. Tussendoor kregen we een leuke rewind naar de tachtiger jaren met Are 'Friends' Electric? van Tubeway Army, bij de burgerlijke stand ook wel gekend als Gary Numan. The Reeling mocht als slotnummer een brug slaan naar de volgende act.

Het was al vér over middernacht toen The Subs verschenen achter hun elektronica, in ware Kraftwerk-stijl. Of we zin hadden om te feesten? Of te dansen? De Grote Markt veranderde in een grote dansvloer. I Want To Dance Again, zo dacht iedereen op het festivalterrein er op dit moment over: “To dance is to be alive” zong Ogenn ons uitdagend toe. Ge moogt gerust zijn.

Morgen staat dag drie van Maanrock op ons programma, althans als onze dansbenen tegen dan al wat terug tot rust gekomen zijn. We houden u op de hoogte.