(foto's: Jan Smets)

De naam van haar bekende en betreurde oom Louis, van haar moeder Connie of neef én peter Günther draagt ze dan wel niet.  Toch draagt ze onmiskenbaar het kwaliteitslabel 'Neefs'.  Dat weten heel wat Maneblussers al langer.  Hannelore Candries stond al meermaals op de planken.  Samen met haar moeder  in programma's rond  Louis Neefs in diverse culturele centra overal ten lande - maar ook op het podium van onze Stadsschouwburg in 'Ne formidabele Kèssemis' wist ze het publiek te overtuigen van haar muzikale kunnen.  Dat laatste evenement waar zovele Mechelaars al lang reikhalzend naar uitkeken, kan dit jaar jammer genoeg niet plaatsvinden.  Dat heeft natuurlijk alles te maken met spelbreker covid.  Nogmaals strooit dit dekselse virus roet in het eten.  En toch: Hannelore verdwijnt hiermee in deze eindejaarsperiode niet in de coulissen.  Ze mag dan wel niet in levende lijve op de planken staan: met een gloednieuw eigen, verrassend en erg sterk nummer, komt ze nu op de proppen.  Solo.  Hiermee treedt ze hélemaal uit de schaduw van haar bekende familieleden.  Ze doet dit onder de artiestennaam 'Ellenore' en met een eigentijdse Kerstsingle in een jazzy vintage jasje.  Hierin bezingt ze haar hoop om kerst eindelijk terug met familie te kunnen vieren.  Dit debuut dat beslist hoge ogen zal gooien is vanaf vandaag te beluisteren via spotify.  Spannend!  Ik kan je alvast nu al zeggen dat het nummer ook jou van de sokken zal blazen.  Hier is ze dan: Ellenore!

Vorig jaar nog namen Connie en Hannelore nog het kerstlied Susa Nina op om hiermee het overlijden van Louis Neefs te herdenken - veertig jaar geleden toen.  Het was immers Louis die dit prachtige lied een nieuwe dimensie gaf.  En op hun beurt deden zus en nichtje dit nog eens over.  Kerstmis: zo sterk verbonden met de familie Neefs - in mooie en trieste herinneringen...

En met de nakende Kerstdagen in het vooruitzicht komt nu dus Hannelore met een eigen kerstlied.  Ze schreef hiervoor zelf de tekst.  De muziek is van de hand van producer, componist en trompettist Michiel De Vleeschouwer, alias Phlocalyst.  Deze muzikant behaalde als één van de pioniers in het nieuwe lo-fi hiphop genre miljoenen streams op verschillende streamingplatformen en successen op de Duitse radio.  Om maar te zeggen dat Hannelore niet zomaar met de eerste de beste in zee gaat.

Beiden leerden mekaar de voorbije zomer kennen en maakten sindsdien vooral digitaal muziek met elkaar.  Noodgedwongen daar Michiel in München woont.  Maar deze samenwerking zal nog voor verrassingen zorgen.  Er liggen al enkele volgende producties op de plank, zowel in het Engels als in het Nederlands.

Maar: eerst genieten nu van 'Reunite'.  Naar eigen zeggen wil Hannelore/Ellenore hiermee de broodnodige warmte en kerstsfeer naar onze huiskamers brengen.  Dit onthalen we met véél plezier!

En dit is méér dan een grondige reden om met de sympathieke Hannelore een praatje te slaan over dit solodebuut.  Net als haar zingende familieleden is ze een innemende persoonlijkheid, nuchter en bescheiden, maar overlopend van talent. 

Hoe kwam ze uiteindelijk om het idee om wat solo te doen.  Dat wilde ik toch wel graag van haar weten...

Tot op heden heb ik steeds met mijn mama op het podium gestaan.  Dat is altijd heel fijn geweest en dat gaan we zeker ook blijven doen.  Het speelde wel al een tijdje dat ik ook iets solo wilde gaan maken.  Het is echter niet zo makkelijk om dan te bepalen wat voor muziek je precies wil maken en met wie.  Afgelopen zomer kwam Michiel op mijn pad.  Zijn vader is een trombonist die in het verleden meermaals met mijn ouders samenwerkte.  We werden dus via onze ouders aan elkaar voorgesteld.  Michiel is naast trompettist ook componist en producer.  Hij werkt al enkele jaren onder de naam Phlocalyst.  Met zijn composities, die onder het muziekgenre lo-fi vallen, behaalde hij reeds meerdere grote successen op Spotify.  We maakten al samen liedjes via videocall.  Hij bezorgde me de muziek en ik schreef vervolgens de tekst.  Inmiddels hebben we vijf nummers klaar, waarvan Reunite het eerste is dat we uitbrengen.  Het heeft een jazzy vintage karakter.  Van de vier komende songs zijn er twee in het Nederlands en twee in het Engels.  Ik vind het ook wel fijn om nog in het Nederlands te kunnen zingen.

Na Louis, Connie en Günther staat een 'nieuw' familielid in de spotlights.  Helemaal 'nieuw' is ze natuurlijk niet.  Hannelore is al een poosje gewend om op de podia haar ding te doen.  Maar dit is uiteraard nog wel nét wat anders...

Ik ben enorm fier op mijn familie.  Vergelijken is altijd heel moeilijk natuurlijk.  Mama, mijn nonkel en Günther hebben stemmen die volledig in hetzelfde timbre liggen.  Ik klink hoger, maar ook mijn stem is meer en meer aan het zakken.  Ik ben dan ook heel benieuwd wat dat binnen ettelijke jaren zal geven.  Ik heb nog niet zo lang de diepte in mijn stem ontdekt, maar vind die wel heel prettig.  In het eerste lied Reunite zitten ook best wel wat laagtes en die warmte zoek ik steeds liever op.  Ieder van ons in de familie heeft natuurlijk zijn of haar eigenheid, en dat is maar goed ook.

Spannend is het wel om nu solo voor de voetlichten te staan?  Ongetwijfeld telde Hannelore de dagen af om met dit prachtlied naar buiten te komen...

Heel fijn dat je het een prachtlied noemt.  Dat doet me veel plezier!  Zingen en muziek maken, doe ik in de eerste plaats heel graag.  Plezier primeert.  Natuurlijk is het spannend hoe het publiek gaat reageren op deze eerste single.  Ik vind het wel belangrijk dat Michiel en ikzelf volledig achter dit lied staan.  Met iets naar buiten komen waar je niet helemaal zelf van overtuigd bent, zou lastiger ijn.  Dus uiteraard hopen we dat de mensen het ook weten te appreciëren.  We laten het op ons afkomen...

Ik vraag me af of Hannelore in de toekomst zich nog meer wil toeleggen op muziek of...dat het eerder een leuke nevenactiviteit zal blijven.  Benieuwd...

Voorlopig blijft het een zalig bijberoep.  We leven jammer genoeg nog in een bizarre periode.  En de cultuursector wordt door corona zeker niet gespaard, zoals iedereen weet.  Ik vind het heel fijn om mijn hoofdberoep te combineren met mijn bijberoep en zo ook te proeven van die twee werelden.  Het biedt natuurlijk ook een nodige zekerheid.  Mocht de kans zich ooit voordoen om volledig voor de muziek te gaan, dan zou ik dat potentieel wel overwegen.  Dat zal de toekomst wel uitwijzen.  Stapje per stapje...

Een antwoord dat ik had verwacht...  Het ligt dan ook volledig in de lijn van de verstandige visie die de Neefsen delen....  Morgen zou ik maar wat graag in de Stadsschouwburg hebben gezeten om Hannelore te zien schitteren in 'Ne formidabele Kèssemis'....  Dit jaar zullen we echter op onze honger blijven zitten. 

Dat vonden we heel jammer natuurlijk.  Het is dan ook al het tweede jaar op rij dat deze leuke voorstelling niet kan doorgaan.  Maatregelen zijn maatregelen.  Daar kunnen wij helaas niet veel tegenin brengen...  Toch beginnen die annulaties wel te wegen op het gemoed.  Ik hoop wel dat we volgend jaar in het algemeen echt meer op het podium kunnen staan. Het najaar van 2021 zag er initieel heel druk uit, maar om de gekende redenen is dat toch wel een beetje anders uitgedraaid.  Gelukkig werden alle concerten naar 2022 verschoven.  We weten dus zeker wat te doen de komende maanden.

Volgende week is het dan Kerstmis...  We zullen zeker 'reunite' regelmatig beluisteren...  Kerstmis: een familiefeest dat voor de familie Neefs nooit meer hetzelfde is geweest sinds dat noodlottige ongeval van Louis en zijn echtgenote, nu al 41 jaar geleden....

Klopt... Ik heb mijn nonkel nooit gekend.  Toch voel ik me wel heel sterk met hem verbonden.  Mama heeft altijd over hem gesproken.  Die verhalen gecombineerd met beeld-en geluidsmateriaal zorgen ervoor dat het voor mij lijkt alsof ik hem wel gekend heb.  Vorig jaar namen mama en ik Susa Nina op om het veertig jaar overlijden van mijn nonkel en tante te gedenken.  Toen stond ik wel stil bij het feit dat mama ongeveer mijn leeftijd had toen het ongeluk gebeurde.  Dat idee wekte wel emoties bij me op en doet me des te meer inzien hoe sterk mama was en is...

...een opmerking die de sterke band tussen moeder en dochter in de verf zet...  Connie mag trots zijn op haar dochter.  Hannelore mag dit zijn op haar moeder....  En ik ben héél zeker dat 'nonkel Louis' deze dagen héél fier zou wezen op zijn zingende nicht.  Dat kwaliteitslabel?  Hannelore-Ellenore heeft het van geen vreemden!

www.ellenore-phlocalyst.lnk.to/Reunite

info.ellenore@gmail.com

www.instagram.com/ellenore.be/

www.facebook.com/Ellenore.Official