Als een donderderslag bij heldere hemel...  zo kwam het nieuws van zijn overlijden bij me aan.  Eén van zijn twee zussen kwam net bij me aanbellen.  Haar broer Guy was niet meer.  Eergisteren overleed hij na een erg kortstondige ziekte.

Guy Janssens: op 27 januari mocht hij nog 56 kaarsjes uitblazen.  Maar het lot besliste anders over zijn toekomst.  De diagnose 'leukemie' werd vastgesteld.  Veel tijd werd hem niet meer gegund.  Op 2 april gaat zijn uitvaart door in strikt beperkte kring. 

Guy was alleenstaand en woonde in de De Langhestraat. Hij laat een moeder na en twee zussen...

Vele jaren schreef hij voor Mechelenblogt.  Niet minder dan 424 artikels waren van zijn hand.  Op 5 februari poste hij zijn laatste stukje...  Ook was Guy heel gedreven bezig met Mechelen Mapt.

'Gymicko' - zo kende iedereen hem - was een einzelgänger.  Hij liet zich moeilijk kennen en heel vaak maakte hij een omweg als ik hem zag in de stad.  Nooit maakte ik een praatje met hem.  We mailden mekaar al wel eens.  Een persoonlijk gesprek tussen ons beiden is er echter nooit van gekomen.  Daar moest je niets achter zoeken.  Zo zat hij nu eenmaal in mekaar.  Guy had het moeilijk met sociale contacten. 

Maar...op zijn manier hield hij erg veel van zijn stad.

Guy werkte lange tijd bij Agfa-Gevaert in Mortsel.  Een tijd geleden was hij werkloos geworden.  Het werk miste hij wel - collega's minder.  Zoals ik al schreef: hij was een Einzelgänger...

Hij fotografeerde, tekende op de computer, ontwierp een gezelschapspel...

Guy hield van geschiedenis en zijn liefste plezier was om vanalles en nog wat op te zoeken en uit te pluizen.  Hij 'googlede' als geen ander op zoek naar weetjes en nieuwsjes die met Mechelen te maken hadden.  Daar ging hij erg ver in.  En ja - af en toe wekte die ontstuimigheid  al eens ergernis op bij een aantal lezers of collega's-bloggers.  We hoeven dit niet te verbloemen.  De waarheid heeft haar rechten.  Soms wezen we hem daarop.  Dat nam hij ons niet kwalijk.  Rancuneus was hij niet.

Zo verdween hij weer eens een hele poos van Mechelenblogt, en plots dook hij terug op.  Zo was Guy ten voete uit.

Gymicko was onlosmakelijk met Mechelenblogt verbonden.  Zoveel is zeker. 

Voor de inzet voor dit medium willen we hem danken, voor zijn schrijfsels en zijn foto's...

We zullen hem niet meer stil door onze Mechelse straten zien wandelen - als altijd 'oep z'n eentje' - met zijn paardestaart en cowboyhoed...

Guy wandelde in de kantlijnen van stad en blog...

stil, opmerkzaam kuierend

rustig en schichtig tegelijk

een zoeker

een dromer

lonesome cowboy

woordenkramer.

archivaris van Mechelse ditjes en datjes.

stil als hij was is hij gegaan

geruisloos

 - contact vermijdend -

het hoekje om...

maar nu voorgoed...

Het ga je goed Gymicko! 

En als de bronzen melodieën van de mobiele beiaard in de Sinte-Mettetuin zullen klinken, zal één klok in dit gezelschap altijd aan jou doen denken.   Jouw lied zullen we nog lang, lang horen...  Klok Gymicko blijft zingen.  Voor Mechelen.  Voor de Mechelaars.

(de door Guy gesponsorde klok...)