(foto's: J.Smets)

"Voor Jan: wat ons bindt, is de liefde voor kleine verhalen, straffe verhalen..."  Dat schreef David Legrève in mijn exemplaar van het boek dat zopas van de drukpers rolde, en waarin hij op een heel persoonlijke manier, met unieke foto's het voorbije 'corona-jaar' in beeld bracht.

David is zowat 17 jaar aan Het Laatste Nieuws verbonden als freelance-fotograaf, en ik die hoedanigheid ken ik hem al lange tijd.  Vaak ontmoeten we mekaar op dezelfde persmomenten waar ik mijn verhalen sprokkel om nadien uit te schrijven en hij in beelden diezelfde verhalen probeert te vatten.  En dat doet sympathieke David erg goed.  Een krantenfoto mag dan al vluchtig zijn: toch weet hij altijd het onderwerp op een bijzondere wijze voor de lens te krijgen.  Die professionele en artistieke kijk op de zaak bewonder ik in hem.  De 42-jarige David studeerde Audiovisuele en Beeldende Kunsten optie fotografie aan de Koninklijke Academie van Schone Kunsten in Gent.

Op vrijdag 13 maart ging ons land in lockdown.  Het betekende voor David dat hij als fotograaf heel regelmatig corona-gerelateerde onderwerpen in beeld diende te brengen.  Een beetje aarzelend begon hij er aan - op automatische piloot en misschien weinig geïnspireerd.  Ook was er een zekere angst mee gemoeid.  Onzekerheid eveneens.  We beleefden vreemde en onwezenlijke tijden.  Veel van wat we evident vonden was dit niet langer meer.  We werden wakker in een onherkenbare wereld.  Niks was meer vanzelfsprekend...

Op 13 maart sloot ik mijn ogen uit schrik, vertwijfeling en onzekerheid.  Toen ik ze weer opende, ontdekte ik een andere wereld. 

Maar al gauw omarmde David naar eigen zeggen de stille straten, vervreemde mensen,verlaten wegen en diepblauwe luchten en liet het onwezenlijke van de situatie hem niet meer los.  Zo vond hij een manier om zijn ambigue gevoelens van angst, verwondering en verbazing te vertalen naar beelden...

In OLV-Waver zag ik een hondje in een lege etalage liggen - vredig slapend.  Ik maakte er een foto van.  Het was een sleutelmoment.  Ik heb mijn angsten opzij gezet en begon meer tijd te nemen voor mijn foto's.  Ik wou er méér uit halen.  De tradionele thema's waren er nog steeds: zoals vieringen met jubilarissen, maar het was toch allemaal 'anders' geworden. Al het vertrouwde en routineuze diende zich op een andere manier aan...  Vier maanden lang stond alles wat ik deed in verband met de pandemie.  Als regionaal persfotograaf stonden haast al mijn opdrachten in het teken van dat ene onderwerp.  Ik fotografeerde de mondmaskers, de opgesloten mensen, het eerbetoon aan de Helden van de Zorg, maar ook de vertwijfeling en de herwonnen moed.  Het was een tastbaar bewijs van hoe iets minuscuuls als een virus onze hele samenleving op losse schroeven zette.

Rond mei had David zowat twee-à driehonderd foto's gemaakt over dit thema.  En stilaan rijpte het idee om een boek uit te geven met dit unieke beeldmateraal.  Een strenge selectie volgde.  Op de cover van het fraai en heel kunstzinnig uitgegeven kijkboek prijkt een foto met een raam waarop staat: 'weldra opening'...  De titel roept heel wat op.  Je kan hem dubbel interpreteren...  Het vat het gevoel van deze tijd perfect samen.

Het boek dat David in eigen beheer uitbrengt is een bijzonder tijdsdocument te noemen.  De beelden vertellen woordeloos hele verhalen.  Ze zijn sfeervol, gevoelig en soms confronterend.  Herkenbaar.  Observerend maar nooit 'afstandelijk'.

Deze beeldenreeks wil een gevoelsmatige kroniek zijn van wat niemand voorheen had beleefd, even golvend als de coronacrisis zelf.

Naast dit boek dat ik je ten zeerste kan aanbevelen, loopt er in Het Predikheren een tentoonstelling met 14 geselecteerde foto's uit 'Weldra Opening'.  De expo is gratis te bezoeken van 9 januari tot 21 februari.

(dinsdag 10u30-19u30; woensdag 10u30-17 uur; donderdag 10u30 tot 13 uur; vrijdag 10u30 tot 17 uur; zaterdag 10 uur tot 16 uur, zondag 10 uur tot 12u30.  Maandag sluitingsdag)

Het boek is gedrukt bij Buroform in Mechelen in een beperkte oplage van 300 exemplaren.  Tina De Souter, een jonge vormgeefster heeft met heel veel geduld en artistiek gevoel het hele proces van samenstelling tot drukproces begeleidt.  Ze mag hier beslist trots op zijn!   www.tinadesouter.be

Dag mag David Legrève sowieso zijn!  Dit boek is er eentje om te koesteren..., om op de salontafel te pronken en regelmatig ter hand te nemen... We herkennen de beelden, de sfeer... Maar het is het oog van een goeie  fotograaf die wat wij 'gewoonweg' registreren een meerwaarde geeft.  Het is een boek dat lang nadat deze crisis voorbij zal zijn ons nog zal doen herinneren aan één van de vreemdste en onwezenlijke periodes van ons leven.  Gazetten komen terecht in kartonnen dozen - verzameling van oud papier.  Dit boek is een blijver!

Net als Davids vrouw Nana Paolo geloof ik in zijn kunnen!  En net als zijn kinderen Josefien, Leonie en Gaston wil ik oprecht geloven dat hun papa de beste fotograaf van de wereld is!  Uiteraard!  ;-)

Het boek kost 35 euro en is te verkrijgen bij David:

www.davidlegreve.com

Niet twijfelen!  Gewoon doen.