(foto's: Jan Smets)
Stellen dat het vreemde en moeilijke tijden zijn is een open deur instampen. We ondervinden allemaal de verstrekkende gevolgen van het corona-virus in ons dagelijkse doen. Niks is nog vanzelfsprekend. Onze vrijheid wordt beknot en onze sociale contacten zijn erg beperkt. Bovendien kampen niet weinigen met veel onrust, eenzaamheid en zelfs angst. We kunnen onze waardering niet genoeg uitspreken voor eenieder die onze maatschappij nog draaiende weet te houden - vaak ook met het risico om zélf besmet te worden. Helden vindt je in vele geledingen. Het lijstje is lang. In onze ziekenhuizen staan verpleegkundigen in de eerste linie van de dagdagelijks te voeren veldslagen. En in onze woonzorgcentra geven tal van zorgverstrekkers het beste van zichzelf om het voor de bewoners zo aangenaam en veilig mogelijk te houden. Witte vlaggen wapperen aan onze gevels als blijk van onze waardering. En om 20 uur wordt er op vele plaatsen geapplaudiseerd. Maar het gaat verder dan dit! De solidariteit is groot en hartverwarmend. Vele initiatieven ter ondersteuning zien nu het licht. Té veel om op te noemen. Laat me er een paar noemen: zo wist men onlangs een serie tablets bijeen te sparen voor Borgerstein, zodat de daar residerende personen met een beperking contact kunnen hebben met hun thuishaven... Vele hulpvaardige handen naaien mondmaskers; Foundation Mechelen vzw roept de Maneblussers dan weer op om beschermende schorten te sponsoren... Het zijn maar enkele voorbeelden van vele te roemen acties.
Deze ochtend was ik in woonzorgcentrum Lisdodde in de Frans Broersstraat getuige van weerom een andere toffe actie! Daar werd het startschot gegeven van een driedaagse waarbij Fiets!, de speciaalzaal voor fietsen van Colruyt Groep, essentiële herstellingen van de tweewielers van zowat 140 zorgverleners uit drie woonzorgcentra van de groep Rivierenland onder handen neemt. En dat kan op véél sympathie en dankbaarheid rekenen...
Het zorgpersoneel van onze woonzorgcentra heeft het deze weken absoluut niet gemakkelijk. Er worden lange dagen geklopt. En dat zal nog wel een poosje duren.
Wim Teerlynck, de CEO van Fiets! vertelt me dat Colruyt zijn maatschappelijke rol op deze manier wil opnemen. In nauw overleg met de woonzorgkoepel Rivierenland van Mechelen installeert Fiets! een plaatselijke fietsherstelplaats voor het fietsend zorgpersoneel bij drie woonzorgcentra: de Lisdodde, het Hof van Egmont en Sint-Elisabeth in Sint-Katelijne-Waver. "Dit wil een boodschap van hoop uitdrukken en het is een ode aan alle zorgverstrekkers!"
(Wim Teerlynck)
Letterlijk werden de tenten hier opgeslagen. Drie dagen lang worden herstellingen aan een 120 fietsen uitgevoerd. Daar bovenop worden nog eens 20 fietsen van zorgverleners die vezorging aan huis doen, aangepakt. Zo kunnen de fietsende zorgverleners op een veilige manier van en naar hun werk rijden.
Elke technieker werkt in een apart tentje met eigen materiaal - de social distancing respecterend. De zorgverleners komen niet in contact met deze technici die de herstelde fietsen nadien ook volledig ontsmetten.
Ik maak een praatje met Astrid Gepts, de directrice van de Lisdodde.
(Astrid Gepts)
We beleven hier nu al drie intense weken. En al vier weken is er een totaal toegangsverbod. Elke dag lijkt wel een week. Alle energie van ons team gaat nu naar het indijken van het virus, maar zeker willen we deze dagen ook inspelen op het welbevinden van onze bewoners. We vinden dit fijne aanbod van Fiets! heel plezant. Het geeft ons een boost. Heel dankbaar zijn we voor de bloemen, de koekjes, de brieven etc die we mogen ontvangen. En dit atypische initiatief is helemaal de max!
Hiervan getuigt ook Marina D'Haese, kinesiste in de Lisdodde... Vroeger werkte ze op zelfstandige basis, maar nu is ze al enkele jaren aan de slag in dit woonzorgcentrum.
(Marina D'Haese)
Dit is een super initiatief. Ik woon zelf in Mechelen en doe alles met de fiets. Mijn fiets wordt hier nu ook onder handen genomen. Tof! Zelf heb ik er nu geen tijd voor, en hem poetsen doe ik niet zo graag (lacht). Het is hier nu wel heel zwaar om te werken. Naast het kinéwerk - en onze mensen extra beweging aanbieden omdat dit belangrijk is - help ik deze dagen ook om bijvoorbeeld de hier verblijvende mensen eten te geven. Je moet ook constant opletten en voorzichtig zijn. Ieder dient zijn verantwoordelijkheid te nemen. Dat brengt flink wat stress mee. De actie van Fiets! is een vorm van appreciatie voor ons werk. Ik en mijn collega's zijn er erg blij mee. Geweldig. Je merkt zo dat de hele bevolking met deze crisis bezig is. Of je nu rijk of arm bent. We zitten allemaal op dezelfde lijn. We bleven voorlopig gespaard van besmetting met het virus in ons woonzorgcentrum. En we hopen dat we dit ook kunnen houden. Het is hard werken nu, maar toch proberen we positief te blijven. We willen zeker niet dat een negatieve sfeer het nog moeilijker maakt voor onze mensen... Hopelijk gaat alles vlug voorbij, want ik mis wel het sociale contact en de knuffels...
Prachtig initiatief! Vormen van solidariteit: ze zijn zo deugddoend. Enne...ze geven mensen vleugels. Hopelijk zijn dit dingen die we naar de toekomst kunnen meenemen als deze moeilijke tijden ooit achter de rug zijn...
@ Jan : Alles OK in Borgerstein ?
En begrijpen de bewoners wat er aan de hand is ?
Just2know
In Borgerstein zijn op dit moment geen besmettingen. We hopen dat dit zo mag blijven. Natuurlijk zijn we waakzaam en soms ook bezorgd, maar we maken er het beste van. Aan veel van onze bewoners is het moeilijk uit te leggen, maar we trachten ze niet extra ongerust te maken. Moeilijk is natuurlijk voor velen van hen dat ze geïsoleerd zijn en hun familie niet kunnen zien. Net zoals in de WZC... En het blijft opletten geblazen. Niet alleen bij ons zo. Maar dat kan je wel volgen in de nieuwsberichten over de woonzorgcentra en de voorzieningen voor mensen met een beperking ;-) (testen, beschermingskledij..., enz...)
Die "mondmaskers" op bovenstaande foto's zijn echt horror. Gewoon een lapje stof met een paar lintjes zouden het personeel moeten beschermen. Brrr.
Ik heb al tegen ons moeder gezegd dat ze voor eeuwig in haar kot moet blijven wonen. Geen WZC voor haar !
En vermoedelijk zal 't in 't gevang van Mechelen hetzelfde zijn.