(foto's: Jan Smets)

Sinds 2012 sierde deze verzameling mooie Mechelse benen een groot grijs en saai rolluik in de Nauwstraat.  Het was een foto van het prettig gestoorde majorettenkorps Va et Vient dat ik kon schieten toen dit gezwind over de Grootbrug kwam geparadeerd.  Het korps ging een groepje muzikanten vooraf dat op weg was van de Grote Markt naar de Haverwerf, om op de plaats waar ooit het legendarische café Den Herten Aas gevestigd was, een gedenksteen in het trotoir te plaatsen.  Deze foto kwam wat later onder de oog van Toon Peeters, eigenaar van dat andere bijzondere cafe: 'De Gouden Vis' in de Nauwstraat, op een boogscheut van de Vismarkt.  Vanuit dat café zag je steeds op deze eentonige garagepoort waarachter een opslagplaats gevestigd was van CASA op de IJzerenleen.  Toon kwam op het idee om deze foto uit te vergroten en op het rolluik te bevestigen.  Maar wat graag gaf ik hiervoor de toestemming...

Zo gezegd, zo gedaan.

De opdracht werd vakkundig uitgevoerd door Herman Vanderhulst uit Sint-Katelijne-Waver.  De foto van 10,4 meter breed en 3,5 meter hoog werd bijgesneden, uitvergroot en in smalle stroken op de latten van het rolluik gemonteerd.

En op tweede Kerstdag, 2012 kreeg de Nauwstraat hiermee een leuk accent, dat spoedig een heuse blikvanger werd.  Heel vaak werd deze foto zélf gefotografeerd. 

(krantenartikel van december 2012. Gazet van Mechelen.  Onder met Toon Peeters)

Ik besefte toen al dat deze foto geen eeuwigheidswaarde had en dat deze ooit wel zou moeten verdwijnen.  Toch ben ik blij dat hij bijna zeven jaar lang op deze plaats mocht hangen.  En ik was best een tikkeltje trots dat hij door sommigen als 'iconisch beeld' werd bestempeld.

Sinds deze week zijn rolluik en foto verdwenen uit het straatbeeld, want op 19 september opent in het verbouwde pand een nieuwe horecazaak.  De keten 'Balls & Glory' van Wim Ballieu opent hier dan haar deuren.

Bijna zeven jaar lang hebben onze majoretten hier hun beste beentje voorgezet.  Nu zijn ze dus verder gehuppeld.  Het is... mooi geweest.  Ze blijven enkel voortparaderen in onze herinnering.