"Verbinden en activeren.Dat zijn de sleutelwoorden van dit stadsproject." zei Willy Thomas, artistiek leider van Arsenaal/Lazarus, en bedenker van De Grond der Dingen, in het artikel van Jan Smets dat je al in januari hier op Mechelen Blogt kon lezen.  Tegen 2021 stelt de stad 20.000m2 ter beschikking van de Mechelaars om eigen projecten uit te werken.  Iedereen kan zelf een idee indienen om zijn vierkante meter in te vullen, of kan zich aansluiten bij een bestaand project.  Later worden via een onderhandelingsmethode de projecten geselecteerd die uiteindelijk zullen gerealiseerd worden.  Ondertussen draait het project op volle toeren, en zijn er al meer dan 100 ideeën verzameld. 

(foto's: Annick Thienpont)

Hof van Busleyden

Als partner in dit project stelt het stadsmuseum Hof van Busleyden, dat in juni na een jarenlange verbouwing terug zijn deuren opende, een volledige ruimte ter beschikking aan De Grond der Dingen.  Je kan er lezen hoe het project tot stand kwam en verder evolueert, er staan een aantal uitgewerkte ideeën, en je kan er je eigen idee in de brievenbus deponeren. 

(Kunst kriebelt in mij – kinderen van 5 tot 15 jaar zetten hun dromen om in beelden)

Ik zet hier graag 2 projecten in de kijker : 

De beweegtuin voor alle Mechelaars

"Zie mij hier nu zitten" dacht Ria Porteman, toen ze met haar kleinkinderen in de speeltuin was. "Zij kunnen spelen en ik zit hier maar te niksen.  Kinderen kunnen naar de speeltuin, jongeren naar de fitness, maar waar moeten medioren (leeftijd tussen 45 en 65 jaar), mensen met een beperking, en ouderen naartoe om te kunnen bewegen ?"

Vanuit haar job als projectcoördinator in WZC Hof van Egmont, begon Ria met haar collega’s na te denken over een plaats waar verschillende groepen mensen samen kunnen spelen, bewegen, praten.  En zo ontstond het idee van een beweegtuin.  Op een sfeerbord staan alle wensen en vereisten verzameld, met een kleuraanduiding welk toestel voor welke doelgroep bestemd is.  Zo kom je tot vele verschillende combinaties. .  Alle toestellen voor alle gebruikers staan door elkaar.  Niemand mag in een vak gezet worden – letterlijk en figuurlijk.   Een vereiste is wel dat de tuin centraal gelegen is in de stad, dus gemakkelijk bereikbaar, en dat er aangepaste sanitaire voorzieningen zijn.   “Binnenkort gaan we via onze bewoners, hun familieleden en het personeel het idee van de beweegtuin promoten, om hen warm te maken voor het idee.  We hopen dat er veel mensen aansluiten, en dat we combinaties kunnen maken met andere ingediende ideeën. “

De Verenigde vierkante meters van Mechelen

Voor de initiatiefnemer van dit dossier, Ng Sauw Tjhoi staan de 138 m2 die hij vraagt symbool voor de 138 nationaliteiten die in Mechelen wonen.  Als immigrant, journalist, en voorzitter van de vzw Welcome in Mechelen, is Tjhoi zelf nauw betrokken bij de problematiek van vluchtelingen en asielzoekers.

“De manier waarop mijn familie en ik in de jaren 50 als vluchtelingen onthaald
werden in België, staat in schril contrast met hun opvang nu. Wij kregen een warm
onthaal, met alle kansen voor goede integratie.  Dat is wat wij met Welcome in Mechelen ook aan nieuwkomers willen bieden.  We maken dat idee concreet in de vorm van een huis.  Een huis waar iedereen welkom is,  zowel mensen met een geldige verblijfsvergunning, als mensen zonder papieren.  Want of ze nu papieren hebben of niet, het blijven mensen.   We willen hen rust, veiligheid en ondersteuning bieden. In Groningen hebben we inspiratie opgedaan voor zo’n huis.   Het stadsbestuur stelt daar een huis ter beschikking, dat wordt uitgebaat door een NGO, onder de formule BBB-plus : bed, bad, brood,  plus een coach die de mensen ondersteunt.  Ze bekijken samen wat de beste toekomstmogelijkheden zijn.  Dat kan hier zijn, onder de wettelijke procedures, of in hun land van herkomst. De burgemeester wil de mensen bewust van de straat halen om te voorkomen dat ze vroeg of laat in de criminaliteit  belanden.  Zoiets willen we hier ook graag realiseren.  Het hoort niet voor een stad als Mechelen dat er mensen onder de radar moeten leven. “

Om het idee concreet vorm te kunnen geven, ging Ann Meerschaert met mensen van verschillende nationaliteiten aan tafel zitten, en zocht met hen antwoorden op de vraag wat ze nodig hebben om een mens te zien. Een hand ? Een hart ?  Maken papieren een verschil ?    Uit verschillende kleisessies selecteerde Ann de meest geschikte stukjes voor de tentoonstelling. 

Wie vorig jaar de expo ‘Manawee’ van Rita Jeltsch bezocht in het Cultuurcentrum, herkent mogelijk de kartonnen huizen die Ann gebruikt in de opstelling.  Toen Ann haar vroeg om de huizen te mogen gebruiken was Rita meteen enthousiast.  Ze is zelf van buitenlandse origine, en kan zich de problematiek van nieuwkomers heel goed voorstellen.

(Jan Smets sprak al uitgebreid met Rita Jeltsch en schreef er dit artikel over : http://www.mechelenblogt.be/2017/11/gevoel-van-ver-weg-te-komen)

Verdere timing

Tot eind februari 2019 kunnen er nog ideeën ingediend worden.  In maart 2019 komt er een eerste grote onderhandelingsronde en worden een aantal projecten weerhouden.  Hoe die onderhandelingen precies zullen verlopen, wordt later nog toegelicht. Bedoeling is dat deelnemers met elkaar in bespreking gaan om samen tot een selectie te komen. Deze ideeën worden uitgewerkt in maquettes en in de herfst van 2019 tentoon gesteld in het Hof van Busleyden.  Daarna volgt nog een tweede onderhandelingsronde.  In 2021 wordt de definitieve selectie in de praktijk uitgewerkt.  Ondertussen gaan de initiatiefnemers op zoek naar partners en financiële middelen voor de realisatie ervan.

Alle ideeën en informatie om zelf in te dienen, of mee te stemmen voor een idee, kan je vinden op www.degrondderdingen.be