De straffe jongedames van In Utero haalden vrijdag 2 maart 2018 de terecht overal geroemde Gentse sensatie Madensuyu naar Mechelen en dat hebben we geweten!

Het energieke duo had niet veel meer dan een uurtje nodig om een goedgevulde zaal bij Kunstencentrum nona volledig in te pakken, te overdonderen en mee te nemen op een bijzonder intense en energieke hypnotiserende trip. Of hoe Ylode en Pieterjan Vervondel met prachtige pianopartijen, een verzengende gitaar, hyperkinetische percussie en hier en daar een oerschreeuw iedereen mee dwongen in hun majestueuze muzikale verhaal.

In het ritme blijven was de boodschap en je volledig overgeven. En dat deed het Mechelse publiek dan ook, het  ging gewillig mee in de onontkoombare beklemmende intensiteit en magie van Madensuyu. 


Vooraleer Madensuyu ons zou bedwelmen en verwennen was het podium voor drone-koning Monnik, het alter-ego van Thibaud Meiresone. Of dat een bewuste keuze was, weten we niet, maar de eerste klanken in de set van Monnik, die je onvermijdelijk aan Kraftwerk deden denken, sloten naadloos aan op de net uit deinende laatste tonen van Premonition van Simple Minds die uit de PA klonk. Nee, het werd zeker geen eighties trip, maar enkele ingrediënten waren er wel. Zo ook dat Cure-gitaartje dat Meiresone inspeelde om dat dan vervolgens te doen loopen.



De psychedelische drones en donkere ambient van Monnik hadden iets spiritueels; bij momenten leek het of we met zijn allen in een meditatiesessie beland waren. De stem van Monnik, ingezongen, vervormd en geloopt, klonk op gegeven moment als een koor Tibetaanse monniken, maar, er stond echt maar een exemplaar op dat podium. Check!

Sommige drone-acts durven al eens in saaiheid te belanden, zo niet bij Monnik die toch de hele veertig minuten wist te boeien.

Madensuyu heeft met Current (2018) een gloednieuwe uitstekende plaat uit, Ylode (Stijn De Gezelle) ruilt daarbij de gitaar veelal in voor de piano en dat levert een heel erg mooi klanklandschap op, zo bleek ook vrijdagavond, waarbij ook het toetsenwerk een prominente rol kreeg toebedeeld. Current was dus goed vertegenwoordigd in de set.



Wanneer Ylode de intimistische klassiek aandoende pianocompositie It's Upon inzette, stokte je adem. Zo prachtig. Het was ook de spreekwoordelijke stilte voor de storm want wanneer de eerste percussieslagen van Pieterjan Vervondel One More Time inluidden was het manische en compromisloze feest van intensiteit en natuurgeweld ingezet. Ylode voelt zich duidelijk goed achter piano en keyboards, die hij slechts een paar keer zou inruilen voor de gitaar op vrijdagavond.

En natuurlijk kun je ook rocken op de piano en keyboards, zeker als je Madensuyu bent en dat in een heerlijk huwelijk doet met die immens vitale en hectische percussie van Vervondel en met ingenieuze composities. Zoals bijvoorbeeld A Current, zeker een van de absolute hoogtepunten in de set. Met het potige Breathe, Sail On kregen we de nieuwe single min of meer in primeur, toch als we Vervondel mogen geloven. Dat Current een erg sterk album is geworden, dat wisten we al, maar ook live staan de nummers er en klinken ze nog vitaler.

Van vitaliteit gesproken: wat een ongelooflijk bommetje was het jazz post rock-juweeltje Mute Song, met hier Ylode op gitaar natuurlijk. Hier zijn de 'oohs' en 'aahs' op hun plaats. 



Het feest van intense ritmiek, feeërieke en pakkende composities pakte je meermaals stevig bij je nekvel om niet te lossen, je voelde de muziek in je hele lijf en leden. Fenomenaal hoe jazz, klassieke muziek, natuurlijk veel rock en roll maar laten we ook gerust ook punk noemen, allemaal samenvloeiden tot een schitterend geheel. En zo durven we met enige overdrijving zelfs schrijven dat zowel de geesten van Art Blakey & The Jazz Messengers maar even goed Pink Floyd, Wire en Suicide rondwaarden. Al die al dan niet vergezochte invloeden zijn er misschien dan wel, er zit vast nog een geheim ingrediënt in de Leie in Gent, want de Madensuyu-sound is behalve geniaal ook uniek en lijkt niet te evenaren.

Het enige minpunt aan de set van Madensuyu is dat die met iets meer dan een uurtje eigenlijk veel te kort was. Ook al hadden ze ons in de bisronde nog getrakteerd op een uitmuntend Ready.  Wie erbij was en de spekgladde Mechelse straten getrotseerd had, werd meer dan beloond voor die inspanning. Want wat een ongelooflijk sterke show!

Lien, Karolien en Tinne, de onvolprezen In Utero-dames, pakten weer uit met krachttoer, het is uitkijken naar het volgende wapenfeit van dit sympathieke trio dat nog even resideert bij kunstencentrum nona.

Wordt vervolgd met meer knappe muziek dus! 


tekst en foto's: © Mark Van Mullem (accred. Luminous Dash)
Dit artikel verscheen ook op © luminousdash.com, in lichtjes andere versie.